1 " A nuk kryen vallë një punë të rëndë njeriu mbi tokë dhe ditët e tij a nuk janë si ditët e një argati?

“Is not man made to work on earth? Are not his days like the days of a man paid to work?

2 A shtu si skllavi dëshiron fort hijen dhe ashtu si argati pret mëditjen e tij,

Like a servant who desires to be out of the sun, and like a working man who waits for his pay,

3 k ështu edhe mua më ranë muaj fatkeqësie dhe m’u caktuan net me dhembje.

I am given months of pain and nights of suffering for no reason.

4 S a shtrihem, them: "Kur do të ngrihem?". Por nata është e gjatë dhe jam vazhdimisht i shqetësuar deri në agim.

When I lie down I say, ‘When will I get up?’ But the night is long, and I am always turning from side to side until morning.

5 M ishi im është i mbuluar me krimba dhe me buca dheu, lëkura ime plasaritet dhe është bërë e pështirë.

My flesh is covered with worms and dirt. My skin becomes hard and breaks open.

6 D itët e mia janë më të shpejta se masuri i një endësi dhe po harxhohen pa shpresë.

My days are faster than a cloth-maker’s tool, and come to their end without hope.

7 K ujto që jeta ime është një frymë; syri im nuk do të shohë më të mirën.

“Remember that my life is only a breath. My eye will not again see good.

8 S yri i atij që më shikon nuk do të më shohë më; sytë e tu do të jenë mbi mua, por unë nuk do të jem më.

The eye of him who sees me will see me no more. Your eyes will be on me, but I will be gone.

9 A shtu si reja davaritet dhe nuk duket më, kështu ai që zbret në Sheol nuk kthehet më;

When a cloud goes away, it is gone. And he who goes down to the place of the dead does not come back.

10 n uk do të kthehet më në shtëpinë e tij, dhe banesa e tij nuk do ta njohë më.

He will not return to his house, and his place will not know him any more.

11 P randaj nuk do ta mbaj gojën të mbyllur do të flas në ankthin e frymës time; do të ankohem në hidhërimin e shpirtit tim.

“So I will not keep my mouth shut. I will speak in the suffering of my spirit. I will complain because my soul is bitter.

12 A jam vallë deti apo një përbindësh i detit që ti më ruan me një roje?

Am I the sea, or a large sea animal, that You put someone to watch me?

13 K ur unë them: "Shtrati im do të më japë një lehtësim, shtroja ime do ta zbusë dhembjen time,"

When I say, ‘My bed will comfort me, and there I will find rest from my complaining,’

14 t i më tremb me ëndrra dhe më tmerron me vegime;

then You send dreams to me which fill me with fear.

15 k ështu shpirtit tim i parapëlqen të mbytet dhe të vdesë se sa të bëjë këtë jetë.

So a quick death by having my breath stopped would be better to me than my pains.

16 U në po shpërbëhem; nuk kam për të jetuar gjithnjë; lërmë të qetë; ditët e mia nuk janë veçse një frymë.

I hate my life. I will not live forever. Leave me alone, for my days are only a breath.

17 Ç ’është njeriu që ti ta bësh të madh dhe të kujdesesh për të,

What is man, that You make so much of him? Why do You care about him,

18 d he ta vizitosh çdo mëngjes duke e vënë në provë në çdo çast?

that You look at him every morning, and test him all the time?

19 K ur do ta heqësh shikimin tënd nga unë dhe do të më lësh të përcjell pështymën time?

How long will it be until You look away from me? Will You not let me alone until I swallow my spit?

20 N ë rast se kam mëkatuar, çfarë të kam bërë ty, o rojtar i njerëzve? Pse më ke bërë objekt të goditjeve të tua, aq sa i jam bërë barrë vetes sime?

Have I sinned? What have I done to You, O watcher of men? Why have you made me something to shoot at, so that I am a problem to myself?

21 P se nuk i fal shkeljet e mia dhe nuk e kapërcen paudhësinë time? Sepse shpejt do të jem pluhur; ti do të më kërkosh, por unë nuk do të jem më".

Why then do You not forgive my wrong-doing and take away my sin? For now I will lie down in the dust. You will look for me, but I will not be.”