1 A tëherë Jobi hapi gojën dhe mallkoi ditën e lindjes së tij.

After this Job opened his mouth and cursed the day he was born.

2 K ështu Jobi mori fjalën dhe tha:

He said,

3 " Humbtë dita në të cilën linda dhe nata që tha: "U ngjiz një mashkull!".

“Let the day be lost on which I was born, and the night which said, ‘A boy is born.’

4 A jo ditë u bëftë terr, mos u kujdesoftë për të Perëndia nga lart, dhe mos shkëlqeftë mbi të drita!

May that day be darkness. May God above not care for it. May light not shine on it.

5 E marrshin përsëri terri dhe hija e vdekjes, qëndroftë mbi të një re, furtuna e ditës e tmerroftë!

Let darkness and a heavy shadow take it for their own. Let a cloud come upon it. Let the darkness of the day bring fear upon it.

6 A të natë e marrtë terri, mos hyftë në ditët e vitit, mos hyftë në llogaritjen e muajve!

As for that night, let darkness take hold of it. Let it not have joy among the days of the year. Let it not come into the number of months.

7 P o, ajo natë qoftë natë shterpe, mos depërtoftë në të asnjë britmë gëzimi.

Yes, let that night be alone and empty. Let no sound of joy come into it.

8 E mallkofshin ata që mallkojnë ditën, ata që janë gati të zgjojnë Leviathanin.

Let those curse it who curse the day, who are able to wake up the Leviathan.

9 U errësofshin yjet e muzgut të tij, le të presë dritën; por mos e pastë fare dhe mos paftë ditën që agon,

Let the early morning stars be made dark. Let it wait for light but have none. Do not let it see the light of day.

10 s epse nuk e mbylli portën e barkut të nënës sime dhe nuk ua fshehu dhembjen syve të mi.

Because it did not keep my mother from giving birth to me, or hide trouble from my eyes.

11 P se nuk vdiqa në barkun e nënës sime? Pse nuk vdiqa sapo dola nga barku i saj?

“Why did I not die at birth? Why did I not come from my mother and die?

12 P se vallë më kanë pritur gjunjët, dhe sisët për të pirë?

Why did the knees receive me, or why the breasts, that I should have milk?

13 P o, tani do të dergjesha i qetë, do të flija dhe do të pushoja,

For now I would have lain down and been quiet. I would have slept then. I would have been at rest,

14 b ashkë me mbretërit dhe me këshilltarët e dheut, që kanë ndërtuar për vete rrënoja të shkretuara,

with kings and wise men of the earth who built cities for themselves that are now destroyed.

15 o se bashkë me princat që kishin ar ose që mbushën me argjend pallatet e tyre.

I would have been at rest with princes who had gold, who filled their houses with silver.

16 O se pse nuk qeshë si një dështim i fshehur, si fëmijët që nuk e kanë parë kurrë dritën?

Why did I not die before I was born, hidden and put away, as babies that never see the light?

17 A tje poshtë të këqinjtë nuk brengosen më, atje poshtë çlodhen të lodhurit.

There the troubles of the sinful stop. There the tired are at rest.

18 A tje poshtë të burgosurit janë të qetë bashkë, dhe nuk e dëgjojnë më zërin e xhelatit.

Those in prison are at rest together. They do not hear the voice of the one who rules over their work.

19 A tje poshtë ka të vegjël dhe të mëdhenj, dhe skllavi është i lirë nga pronari i tij.

The small and the great are there. And the servant is free from his owner.

20 P se t’i japësh dritë fatkeqit dhe jetën atij që ka shpirtin në hidhërim,

“Why is light given to him who suffers? Why is life given to those who feel sad in their soul?

21 t ë cilët presin vdekjen që nuk vjen, dhe e kërkojnë më tepër se thesaret e fshehura;

They wait for death, but there is none. They dig for it more than for hidden riches.

22 g ëzohen shumë dhe ngazëllojnë kur gjejnë varrin?

They are filled with much joy and are glad, when they find the grave.

23 P se të lindë një njeri rruga e të cilit është fshehur, dhe që Perëndia e ka rrethuar nga çdo anë?

Why is light given to a man whose way is hidden, and around whom God has built a wall?

24 N ë vend që të ushqehem, unë psherëtij, dhe rënkimet e mia burojnë si uji.

For I cry inside myself in front of my food. My cries pour out like water.

25 S epse ajo që më tremb më shumë më bie mbi krye, dhe ajo që më tmerron më ndodh.

What I was afraid of has come upon me. What filled me with fear has happened.

26 N uk kam qetësi, nuk kam prehje, por më pushton shqetësimi".

I am not at rest, and I am not quiet. I have no rest, but only trouble.”