1 A tëherë Jobi hapi gojën dhe mallkoi ditën e lindjes së tij.

Allora Giobbe aprì la bocca e maledisse il giorno della sua nascita.

2 K ështu Jobi mori fjalën dhe tha:

E cominciò a parlare così:

3 " Humbtë dita në të cilën linda dhe nata që tha: "U ngjiz një mashkull!".

«Perisca il giorno che io nacqui e la notte in cui si disse: “È stato concepito un maschio!”

4 A jo ditë u bëftë terr, mos u kujdesoftë për të Perëndia nga lart, dhe mos shkëlqeftë mbi të drita!

Quel giorno si converta in tenebre, non se ne curi Dio dall’alto, né splenda su di esso la luce!

5 E marrshin përsëri terri dhe hija e vdekjes, qëndroftë mbi të një re, furtuna e ditës e tmerroftë!

Se lo riprendano le tenebre e l’ombra di morte, resti su di esso una fitta nuvola, le eclissi lo riempiano di paura!

6 A të natë e marrtë terri, mos hyftë në ditët e vitit, mos hyftë në llogaritjen e muajve!

Quella notte diventi preda di un buio cupo, non venga contata tra i giorni dell’anno, non entri nel novero dei mesi!

7 P o, ajo natë qoftë natë shterpe, mos depërtoftë në të asnjë britmë gëzimi.

Quella notte sia notte sterile e non vi si oda grido di gioia.

8 E mallkofshin ata që mallkojnë ditën, ata që janë gati të zgjojnë Leviathanin.

La maledicano quei che maledicono i giorni e sono esperti nell’evocare il drago.

9 U errësofshin yjet e muzgut të tij, le të presë dritën; por mos e pastë fare dhe mos paftë ditën që agon,

Si oscurino le stelle del suo crepuscolo, aspetti la luce e la luce non venga, e non contempli le palpebre dell’alba,

10 s epse nuk e mbylli portën e barkut të nënës sime dhe nuk ua fshehu dhembjen syve të mi.

poiché non chiuse la porta del grembo che mi portava e non celò l’affanno agli occhi miei.

11 P se nuk vdiqa në barkun e nënës sime? Pse nuk vdiqa sapo dola nga barku i saj?

Perché non morii fin dal seno di mia madre? Perché non spirai appena uscito dal suo grembo?

12 P se vallë më kanë pritur gjunjët, dhe sisët për të pirë?

Perché trovai delle ginocchia per ricevermi e delle mammelle da poppare?

13 P o, tani do të dergjesha i qetë, do të flija dhe do të pushoja,

Ora giacerei tranquillo, dormirei, e avrei così riposo

14 b ashkë me mbretërit dhe me këshilltarët e dheut, që kanë ndërtuar për vete rrënoja të shkretuara,

con i re e con i consiglieri della terra che si costruirono mausolei,

15 o se bashkë me princat që kishin ar ose që mbushën me argjend pallatet e tyre.

con i prìncipi che possedevano oro e che riempirono d’argento le loro case;

16 O se pse nuk qeshë si një dështim i fshehur, si fëmijët që nuk e kanë parë kurrë dritën?

oppure, come l’aborto nascosto, non esisterei, sarei come i feti che non videro la luce.

17 A tje poshtë të këqinjtë nuk brengosen më, atje poshtë çlodhen të lodhurit.

Là cessano gli empi di tormentare gli altri, là riposano gli stanchi;

18 A tje poshtë të burgosurit janë të qetë bashkë, dhe nuk e dëgjojnë më zërin e xhelatit.

là i prigionieri hanno pace tutti insieme, senza udir voce d’aguzzino.

19 A tje poshtë ka të vegjël dhe të mëdhenj, dhe skllavi është i lirë nga pronari i tij.

Piccoli e grandi sono là insieme, lo schiavo è libero dal suo padrone.

20 P se t’i japësh dritë fatkeqit dhe jetën atij që ka shpirtin në hidhërim,

Perché dare la luce all’infelice, e la vita a chi ha l’anima nell’amarezza?

21 t ë cilët presin vdekjen që nuk vjen, dhe e kërkojnë më tepër se thesaret e fshehura;

Essi aspettano la morte che non viene, la ricercano più che i tesori nascosti.

22 g ëzohen shumë dhe ngazëllojnë kur gjejnë varrin?

Si rallegrerebbero fino a giubilarne, esulterebbero se trovassero una tomba.

23 P se të lindë një njeri rruga e të cilit është fshehur, dhe që Perëndia e ka rrethuar nga çdo anë?

Perché dar vita a un uomo la cui via è oscura e che Dio ha stretto in un cerchio?

24 N ë vend që të ushqehem, unë psherëtij, dhe rënkimet e mia burojnë si uji.

Io sospiro anche quando prendo il mio cibo, e i miei gemiti si spargono come acqua.

25 S epse ajo që më tremb më shumë më bie mbi krye, dhe ajo që më tmerron më ndodh.

Non appena temo un male, esso mi colpisce; e quel che mi spaventa, mi piomba addosso.

26 N uk kam qetësi, nuk kam prehje, por më pushton shqetësimi".

Non trovo riposo, né tranquillità, né pace; il tormento è continuo!»