1 A tëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Allora Giobbe rispose e disse:

2 " Po, unë e di që është kështu, por si mund të jetë i drejtë njeriu përpara Perëndisë?

«Sì, certo, io so che è così; come potrebbe il mortale essere giusto davanti a Dio?

3 N ë rast se dikush dëshiron të diskutojë me të, nuk mund t’i përgjigjet veçse një herë mbi një mijë.

Se all’uomo piacesse disputare con Dio, non potrebbe rispondergli su un punto fra mille.

4 P erëndia është i urtë nga zemra dhe i fuqishëm nga forca, kush, pra, u fortësua kundër tij dhe i shkoi mbarë?

Dio è saggio, è grande in potenza; chi gli ha tenuto fronte e se n’è trovato bene?

5 A i vendos malet dhe ato nuk e dijnë që ai i përmbys në zemërimin e tij.

Egli trasporta le montagne senza che se ne accorgano, nel suo furore le sconvolge.

6 A i e tund dheun nga vendi i tij, dhe kollonat e tij dridhen.

Egli scuote la terra dalle sue fondamenta, e le sue colonne tremano.

7 U rdhëron diellin, dhe ai nuk lind, dhe vulos yjet.

Comanda al sole, ed esso non sorge; mette un sigillo sulle stelle.

8 I vetëm shpalos qiejt dhe ecën mbi valët e larta të detit.

Da solo spiega i cieli, cammina sulle più alte onde del mare.

9 K a bërë Arushën dhe Orionin, Plejadat dhe krahinat e jugut.

È il creatore dell’Orsa, di Orione, delle Pleiadi e delle misteriose regioni del cielo australe.

10 A i bën gjëra të mëdha dhe që nuk mund të hetohen, po, mrekulli të panumërta.

Egli fa cose grandi e imperscrutabili, meraviglie innumerevoli.

11 J a, më kalon afër dhe nuk e shoh, kalon tutje dhe nuk e kuptoj.

Ecco, egli mi passa vicino e io non lo vedo; mi scivola accanto e non me ne accorgo.

12 J a, ai kap gjahun dhe kush mund t’ia rimarrë? Kush mund t’i thotë: Çfarë po bën??".

Ecco, afferra la preda, e chi si opporrà? Chi oserà dirgli: “Che fai?”

13 P erëndia nuk e tërheq zemërimin e tij; poshtë tij përkulen ndihmësit e Rahabit.

Dio non ritira la sua collera; sotto di lui si curvano i campioni della superbia.

14 S i mund t’i përgjigjem, pra, dhe të zgjedh fjalët e mia për të diskutuar me të?

Io come farei a rispondergli, a scegliere le mie parole per discutere con lui?

15 E dhe sikur të kisha të drejtë, nuk do të kisha mundësi t’i përgjigjem, por do t’i kërkoja mëshirë gjyqtarit tim.

Avessi anche ragione, non gli replicherei, ma implorerei misericordia al mio giudice.

16 N ë rast se unë e thërres dhe ai më përgjigjet, nuk mund të besoj akoma se e ka dëgjuar zërin tim,

Se io lo invocassi ed egli mi rispondesse, non per questo crederei che avesse dato ascolto alla mia voce;

17 a i, që më godet me furtunën, dhe i shumëzon plagët e mia pa shkak.

egli mi piomba addosso dal seno della tempesta, moltiplica senza motivo le mie piaghe,

18 N uk më lë të marr frymë, përkundrazi më mbush me hidhërime.

non mi lascia riprendere fiato e mi sazia d’amarezza.

19 E dhe në qoftë se bëhet fjalë për forcën, ja, ai është i fuqishëm; por sa për gjykimin, kush do të më caktojë një ditë për t’u paraqitur?

Se si tratta di forza, ecco, egli è potente; se di diritto, egli dice: “Chi mi convocherà?”

20 E dhe sikur të isha i drejtë, vetë të folurit tim do të më dënonte; edhe sikur të isha i ndershëm, ai do të provonte se jam i çoroditur.

Se io fossi senza colpa, la mia bocca mi condannerebbe; se fossi innocente, mi dichiarerebbe colpevole. Giobbe accusa Dio

21 J am i ndershëm, por nuk e çmoj fare veten time dhe e përçmoj jetën time.

«Sono innocente? Sì, lo sono! Di me non mi preme, io disprezzo la mia vita!

22 É shtë e njëjta gjë, prandaj them: "Ai shkatërron njeriun e ndershëm dhe të keqin".

Per me è la stessa cosa! Perciò dico: “Egli distrugge ugualmente l’integro e il malvagio”.

23 N ë qoftë se një fatkeqësi mbjell papritur vdekjen, ai qesh me vuajtjen e të pafajmëve.

Se un flagello, a un tratto, semina la morte, egli ride dello sgomento degli innocenti.

24 T oka u është dhënë në dorë të këqijve; ai u vesh sytë gjyqtarëve të saj; po të mos jetë ai, kush mund të ishte, pra?

La terra è data in balìa dei malvagi; egli vela gli occhi ai giudici di essa; se non è lui, chi è dunque?

25 T ani ditët e mia kalojnë më shpejt se një vrapues, ikin pa parë asnjë të mirë.

I miei giorni se ne vanno più veloci di un corriere; fuggono via senz’aver visto il bene;

26 I kin shpejt si anijet prej xunkthi, si shqiponja që sulet mbi gjahun e vet.

passano rapidi come navicelle di giunchi, come l’aquila che piomba sulla preda.

27 N ë qoftë se them: "Dua ta harroj vajtimin, ta lë pamjen time të trishtuar dhe të tregohem i gëzuar,"

Io dico: “Voglio dimenticare il mio lamento, abbandonare questa faccia triste e stare allegro”.

28 m ë hyn frika për të gjitha dhembjet e mia; e di mirë që ti nuk do të më konsiderosh të pafajshëm.

Ma mi spavento per tutti i miei dolori. Sono certo che non mi considererai innocente.

29 N ë qoftë se jam i dënuar tanimë, pse të lodhem më kot?

Io sarò condannato; perché dunque affaticarmi invano?

30 E dhe sikur të lahesha me borë dhe të pastroja duart e mia me sodë,

Anche se mi lavassi con la neve e mi pulissi le mani con il sapone,

31 t i do të më hidhje në baltën e një grope, edhe vetë rrobat e mia do të më kishin lemeri.

tu mi tufferesti nel fango di una fossa, le mie vesti mi avrebbero in orrore.

32 N ë të vërtetë ai nuk është një njeri si unë, të cilit mund t’i përgjigjemi dhe të dalim në gjyq bashkë.

Dio non è un uomo come me, perché io gli risponda e perché possiamo comparire in giudizio assieme.

33 N uk ka asnjë arbitër midis nesh, që të vërë dorën mbi ne të dy.

Non c’è fra noi un arbitro che posi la mano su tutti e due!

34 L e të largojë nga unë shkopin e tij, tmerri i tij të mos më trembë.

Dio allontani da me la sua verga; smetta di spaventarmi con il suo terrore;

35 A tëherë do të mund të flas pa pasur frikë prej tij, sepse nuk jam kështu me veten time.

allora io parlerò senza temerlo, perché sento di non essere quel colpevole che sembro».