1 A e di ti kohën kur pjellin dhitë e malit apo ke vërejtur vallë pjelljen e drenushave?

«Sai quando figliano le capre selvatiche? Hai osservato quando le cerve partoriscono?

2 A di ti të numërosh muajt kur merr fund barra e tyre, apo njeh ti kohën kur duhet të pjellin?

Conti i mesi della loro pregnanza e sai il momento in cui devono sgravarsi?

3 M blidhen dhe pjellin të vegjlit e tyre, duke u dhënë fund kështu dhembjeve të tyre.

Si accosciano, fanno i loro piccini e sono subito liberate dalle loro doglie;

4 T ë vegjlit e tyre bëhen të fortë, rriten jashtë, shkëputen dhe nuk kthehen më pranë tyre.

i loro piccini si fanno forti, crescono all’aperto, se ne vanno e non tornano più alle madri.

5 K ush lë të lirë gomarin e egër, kush e ka zgjidhur gomarin e egër,

Chi manda libero l’onagro e chi scioglie i legami all’asino selvatico?

6 t ë cilit i kam caktuar të rrijë në shkretëtirë dhe tokën e kripur si banesë?

A lui ho dato per dimora il deserto e la terra salata per abitazione.

7 A i përçmon zhurmën e qytetit dhe nuk dëgjon britmat e asnjë zotërie.

Egli si beffa del frastuono della città e non ode grida di padrone.

8 H apësirat e gjera të maleve janë kullota e tij, dhe ai shkon dhe kërkon çdo gjë që është e gjelbër.

Percorre le montagne della sua pastura e va in cerca di ogni filo di verde.

9 B ualli vallë a pranon të të shërbejë ose të kalojë natën pranë grazhdit tënd?

Il bufalo vorrà forse servirti o passare la notte presso la tua mangiatoia?

10 A mund ta lidhësh vallë buallin me litar që të lërojë tokën në hulli, ose të lesojë luginat pas teje?

Legherai il bufalo con una corda perché faccia il solco? Erpicherà egli le valli dietro a te?

11 A do t’i kesh besim atij, sepse forca e tij është e madhe, ose do t’ia lësh atij punën tënde?

Ti fiderai di lui perché la sua forza è grande? Lascerai a lui il tuo lavoro?

12 A do të mbështetesh tek ai për të çuar në shtëpi grurin dhe për ta mbledhur në lëmë?

Conterai su di lui perché ti porti a casa il raccolto e ti ammucchi il grano sull’aia?

13 K rahët e strucit rrahin tërë gaz, por ato nuk janë me siguri krahët dhe pendët e lejlekut.

Lo struzzo batte allegramente le ali; ma le sue penne e le sue piume sono forse di cicogna ?

14 A i në fakt i braktis vezët e tij për tokë dhe i lë të ngrohen në pluhur.

No, poiché esso abbandona sulla terra le proprie uova, le lascia scaldare sopra la sabbia.

15 d uke harruar që një këmbë mund t’i shtypë ose një kafshë e fushave mund t’i shkelë.

Egli dimentica che un piede le potrà schiacciare, che le bestie dei campi le potranno calpestare.

16 I trajton ashpër të vegjlit e tij, sikur të mos ishin të vetët; por lodhja e tij pa asnjë interes është e kotë,

Tratta duramente i suoi piccini, quasi non fossero suoi; la sua fatica sarà vana, ma ciò non lo turba,

17 s epse Perëndia e ka lënë pa dituri dhe nuk i ka dhënë zgjuarsi.

perché Dio l’ha privato di saggezza, non gli ha impartito intelligenza.

18 P or kur ngrihet më këmbë për të ikur, tallet me kalin dhe me kalorësin e tij.

Ma quando si muove e prende lo slancio, si beffa del cavallo e di chi lo cavalca.

19 A je ti ai që i ke dhënë forcën kalit dhe ia ke veshur qafën me jele që valëviten?

Sei tu che dai al cavallo la forza? Che gli vesti il collo di una fremente criniera?

20 A je ti ai që e bën të kërcejë si një karkalec? Hingëllima e tij krenare të kall tmerr.

Sei tu che lo fai saltare come la locusta? Il fiero suo nitrito incute spavento.

21 Ç ukërmon në luginë duke u kënaqur nga forca e tij; sulet në mes të kacafytjes me armë.

Raspa la terra nella valle ed esulta della sua forza; si slancia incontro alle armi.

22 P ërbuz frikën dhe nuk trembet, as zmbrapset përpara shpatës.

Disprezza la paura, non trema, non indietreggia davanti alla spada.

23 M bi të kërcet këllëfi i shigjetave, shtiza që vetëtin dhe ushta.

Gli risuona addosso la faretra, la folgorante lancia e la freccia.

24 M e zjarr dhe vrull i zhduk distancat dhe nuk qëndron në vend kur bie buria.

Con fremente furia divora la terra. Non sta più fermo quando suona la tromba.

25 Q ë në dëgjimin e parë të burisë, ai thotë: "Aha"!, dhe e nuhat nga larg betejën, zërin kumbues të kapitenëve dhe britmën e luftës.

Come ode lo squillo, dice: “Aha!” e fiuta da lontano la battaglia, la voce tonante dei capi e il grido di guerra.

26 M os vallë për shkak të zgjuarsisë sate ngrihet e fluturon krahathati dhe i hap krahët e tij drejt jugut?

È la tua intelligenza che allo sparviere fa spiccare il volo e spiegare le ali verso il sud?

27 É shtë vallë nën komandën tënde që shqiponja ngrihet lart dhe e bën folenë e saj në vende të larta?

È forse al tuo comando che l’aquila si alza in alto e fa il suo nido nei luoghi elevati?

28 B anon mbi shkëmbinj dhe qëndron mbi krepa të rrëpirta.

Abita nelle rocce e vi pernotta; sta sulla punta delle rupi, sulle vette scoscese;

29 N ga lart ajo përgjon gjahun dhe sytë e saj vrojtojnë larg.

di là spia la preda e i suoi occhi mirano lontano.

30 T ë vegjlit e saj thithin gjak dhe, ku ka të vrarë, atje ndodhet ajo".

I suoi piccini si abbeverano di sangue, e dove sono i corpi morti, là essa si trova ».