1 A e di ti kohën kur pjellin dhitë e malit apo ke vërejtur vallë pjelljen e drenushave?

Knowest thou the time when the wild goats of the rock bring forth? Or canst thou mark when the hinds do calve?

2 A di ti të numërosh muajt kur merr fund barra e tyre, apo njeh ti kohën kur duhet të pjellin?

Canst thou number the months that they fulfil? Or knowest thou the time when they bring forth?

3 M blidhen dhe pjellin të vegjlit e tyre, duke u dhënë fund kështu dhembjeve të tyre.

They bow themselves, they bring forth their young, They cast out their pains.

4 T ë vegjlit e tyre bëhen të fortë, rriten jashtë, shkëputen dhe nuk kthehen më pranë tyre.

Their young ones become strong, they grow up in the open field; They go forth, and return not again.

5 K ush lë të lirë gomarin e egër, kush e ka zgjidhur gomarin e egër,

Who hath sent out the wild ass free? Or who hath loosed the bonds of the swift ass,

6 t ë cilit i kam caktuar të rrijë në shkretëtirë dhe tokën e kripur si banesë?

Whose home I have made the wilderness, And the salt land his dwelling-place?

7 A i përçmon zhurmën e qytetit dhe nuk dëgjon britmat e asnjë zotërie.

He scorneth the tumult of the city, Neither heareth he the shoutings of the driver.

8 H apësirat e gjera të maleve janë kullota e tij, dhe ai shkon dhe kërkon çdo gjë që është e gjelbër.

The range of the mountains is his pasture, And he searcheth after every green thing.

9 B ualli vallë a pranon të të shërbejë ose të kalojë natën pranë grazhdit tënd?

Will the wild-ox be content to serve thee? Or will he abide by thy crib?

10 A mund ta lidhësh vallë buallin me litar që të lërojë tokën në hulli, ose të lesojë luginat pas teje?

Canst thou bind the wild-ox with his band in the furrow? Or will he harrow the valleys after thee?

11 A do t’i kesh besim atij, sepse forca e tij është e madhe, ose do t’ia lësh atij punën tënde?

Wilt thou trust him, because his strength is great? Or wilt thou leave to him thy labor?

12 A do të mbështetesh tek ai për të çuar në shtëpi grurin dhe për ta mbledhur në lëmë?

Wilt thou confide in him, that he will bring home thy seed, And gather the grain of thy threshing-floor?

13 K rahët e strucit rrahin tërë gaz, por ato nuk janë me siguri krahët dhe pendët e lejlekut.

The wings of the ostrich wave proudly; But are they the pinions and plumage of love?

14 A i në fakt i braktis vezët e tij për tokë dhe i lë të ngrohen në pluhur.

For she leaveth her eggs on the earth, And warmeth them in the dust,

15 d uke harruar që një këmbë mund t’i shtypë ose një kafshë e fushave mund t’i shkelë.

And forgetteth that the foot may crush them, Or that the wild beast may trample them.

16 I trajton ashpër të vegjlit e tij, sikur të mos ishin të vetët; por lodhja e tij pa asnjë interes është e kotë,

She dealeth hardly with her young ones, as if they were not hers: Though her labor be in vain, she is without fear;

17 s epse Perëndia e ka lënë pa dituri dhe nuk i ka dhënë zgjuarsi.

Because God hath deprived her of wisdom, Neither hath he imparted to her understanding.

18 P or kur ngrihet më këmbë për të ikur, tallet me kalin dhe me kalorësin e tij.

What time she lifteth up herself on high, She scorneth the horse and his rider.

19 A je ti ai që i ke dhënë forcën kalit dhe ia ke veshur qafën me jele që valëviten?

Hast thou given the horse his might? Hast thou clothed his neck with the quivering mane?

20 A je ti ai që e bën të kërcejë si një karkalec? Hingëllima e tij krenare të kall tmerr.

Hast thou made him to leap as a locust? The glory of his snorting is terrible.

21 Ç ukërmon në luginë duke u kënaqur nga forca e tij; sulet në mes të kacafytjes me armë.

He paweth in the valley, and rejoiceth in his strength: He goeth out to meet the armed men.

22 P ërbuz frikën dhe nuk trembet, as zmbrapset përpara shpatës.

He mocketh at fear, and is not dismayed; Neither turneth he back from the sword.

23 M bi të kërcet këllëfi i shigjetave, shtiza që vetëtin dhe ushta.

The quiver rattleth against him, The flashing spear and the javelin.

24 M e zjarr dhe vrull i zhduk distancat dhe nuk qëndron në vend kur bie buria.

He swalloweth the ground with fierceness and rage; Neither believeth he that it is the voice of the trumpet.

25 Q ë në dëgjimin e parë të burisë, ai thotë: "Aha"!, dhe e nuhat nga larg betejën, zërin kumbues të kapitenëve dhe britmën e luftës.

As oft as the trumpet soundeth he saith, Aha! And he smelleth the battle afar off, The thunder of the captains, and the shouting.

26 M os vallë për shkak të zgjuarsisë sate ngrihet e fluturon krahathati dhe i hap krahët e tij drejt jugut?

Is it by thy wisdom that the hawk soareth, (And) stretcheth her wings toward the south?

27 É shtë vallë nën komandën tënde që shqiponja ngrihet lart dhe e bën folenë e saj në vende të larta?

Is it at thy command that the eagle mounteth up, And maketh her nest on high?

28 B anon mbi shkëmbinj dhe qëndron mbi krepa të rrëpirta.

On the cliff she dwelleth, and maketh her home, Upon the point of the cliff, and the stronghold.

29 N ga lart ajo përgjon gjahun dhe sytë e saj vrojtojnë larg.

From thence she spieth out the prey; Her eyes behold it afar off.

30 T ë vegjlit e saj thithin gjak dhe, ku ka të vrarë, atje ndodhet ajo".

Her young ones also suck up blood: And where the slain are, there is she.