1 A e di ti kohën kur pjellin dhitë e malit apo ke vërejtur vallë pjelljen e drenushave?

¶ Knowest thou the time when the mountain goats bring forth? Hast thou observed when the hinds calve?

2 A di ti të numërosh muajt kur merr fund barra e tyre, apo njeh ti kohën kur duhet të pjellin?

Canst thou number the months that they fulfil, and knowest thou the time when they bring forth?

3 M blidhen dhe pjellin të vegjlit e tyre, duke u dhënë fund kështu dhembjeve të tyre.

How they crouch down, they bring forth their young ones, and dismiss their pain.

4 T ë vegjlit e tyre bëhen të fortë, rriten jashtë, shkëputen dhe nuk kthehen më pranë tyre.

Their young ones are healthy, they grow up with grain; they go forth and never return unto them again.

5 K ush lë të lirë gomarin e egër, kush e ka zgjidhur gomarin e egër,

Who freed the wild ass, and who loosed its bands?

6 t ë cilit i kam caktuar të rrijë në shkretëtirë dhe tokën e kripur si banesë?

Unto whom I made a house in the wilderness, and his dwellings in the salty land.

7 A i përçmon zhurmën e qytetit dhe nuk dëgjon britmat e asnjë zotërie.

He laughs at the multitude of the city, neither does he hearken to the voice of the exactor of tribute.

8 H apësirat e gjera të maleve janë kullota e tij, dhe ai shkon dhe kërkon çdo gjë që është e gjelbër.

The range of the mountains is his pasture, and he searches after every green thing.

9 B ualli vallë a pranon të të shërbejë ose të kalojë natën pranë grazhdit tënd?

Will the unicorn be willing to serve thee or abide by thy crib?

10 A mund ta lidhësh vallë buallin me litar që të lërojë tokën në hulli, ose të lesojë luginat pas teje?

Canst thou bind the unicorn with his band in the furrow? Will he harrow the valleys after thee?

11 A do t’i kesh besim atij, sepse forca e tij është e madhe, ose do t’ia lësh atij punën tënde?

Wilt thou trust him because his strength is great? Or wilt thou leave thy labour to him?

12 A do të mbështetesh tek ai për të çuar në shtëpi grurin dhe për ta mbledhur në lëmë?

Wilt thou trust him, that he will bring home thy seed and gather it into thy barn?

13 K rahët e strucit rrahin tërë gaz, por ato nuk janë me siguri krahët dhe pendët e lejlekut.

¶ Didst thou give beautiful wings unto the peacock, or wings and feathers unto the ostrich?

14 A i në fakt i braktis vezët e tij për tokë dhe i lë të ngrohen në pluhur.

Who leaves her eggs in the earth and warms them in dust

15 d uke harruar që një këmbë mund t’i shtypë ose një kafshë e fushave mund t’i shkelë.

and forgets that the foot may crush them or that the wild beast may break them.

16 I trajton ashpër të vegjlit e tij, sikur të mos ishin të vetët; por lodhja e tij pa asnjë interes është e kotë,

She is hardened against her young ones, as though they were not hers, not fearing that her labour is in vain,

17 s epse Perëndia e ka lënë pa dituri dhe nuk i ka dhënë zgjuarsi.

because God caused her to forget wisdom and did not give her understanding.

18 P or kur ngrihet më këmbë për të ikur, tallet me kalin dhe me kalorësin e tij.

In her time she lifts up herself on high; she scorns the horse and his rider.

19 A je ti ai që i ke dhënë forcën kalit dhe ia ke veshur qafën me jele që valëviten?

¶ Hast thou given the horse strength? Hast thou clothed his neck with thunder?

20 A je ti ai që e bën të kërcejë si një karkalec? Hingëllima e tij krenare të kall tmerr.

Canst thou make him leap as a grasshopper? The glory of his nostrils is formidable.

21 Ç ukërmon në luginë duke u kënaqur nga forca e tij; sulet në mes të kacafytjes me armë.

He paws at the earth and rejoices in his strength; he goes forth to meet the armed men.

22 P ërbuz frikën dhe nuk trembet, as zmbrapset përpara shpatës.

He mocks fear and is not afraid; neither does he turn his face from the sword.

23 M bi të kërcet këllëfi i shigjetave, shtiza që vetëtin dhe ushta.

The quiver rattles against him, the glittering spear and the shield.

24 M e zjarr dhe vrull i zhduk distancat dhe nuk qëndron në vend kur bie buria.

He swallows the ground with fierceness and rage; the sound of the shofar does not trouble him;

25 Q ë në dëgjimin e parë të burisë, ai thotë: "Aha"!, dhe e nuhat nga larg betejën, zërin kumbues të kapitenëve dhe britmën e luftës.

for the blasts of the shofar fill him with courage; he smells the battle afar off, the thunder of the princes and the sound of the battle-cry.

26 M os vallë për shkak të zgjuarsisë sate ngrihet e fluturon krahathati dhe i hap krahët e tij drejt jugut?

¶ Does the hawk fly by thy industry and stretch her wings toward the south?

27 É shtë vallë nën komandën tënde që shqiponja ngrihet lart dhe e bën folenë e saj në vende të larta?

Does the eagle mount up at thy command and make her nest on high?

28 B anon mbi shkëmbinj dhe qëndron mbi krepa të rrëpirta.

She dwells and abides on the rock upon the crag of the rock and the strong place.

29 N ga lart ajo përgjon gjahun dhe sytë e saj vrojtojnë larg.

From there she seeks food, and her eyes behold afar off.

30 T ë vegjlit e saj thithin gjak dhe, ku ka të vrarë, atje ndodhet ajo".

Her young ones suck up the blood; and wherever the slain are, there she is.