1 A e di ti kohën kur pjellin dhitë e malit apo ke vërejtur vallë pjelljen e drenushave?

“Do you know the time when the wild mountain goats bear young? Or can you mark when the deer gives birth?

2 A di ti të numërosh muajt kur merr fund barra e tyre, apo njeh ti kohën kur duhet të pjellin?

Can you number the months that they fulfill? Or do you know the time when they bear young?

3 M blidhen dhe pjellin të vegjlit e tyre, duke u dhënë fund kështu dhembjeve të tyre.

They bow down, They bring forth their young, They deliver their offspring.

4 T ë vegjlit e tyre bëhen të fortë, rriten jashtë, shkëputen dhe nuk kthehen më pranë tyre.

Their young ones are healthy, They grow strong with grain; They depart and do not return to them.

5 K ush lë të lirë gomarin e egër, kush e ka zgjidhur gomarin e egër,

“Who set the wild donkey free? Who loosed the bonds of the onager,

6 t ë cilit i kam caktuar të rrijë në shkretëtirë dhe tokën e kripur si banesë?

Whose home I have made the wilderness, And the barren land his dwelling?

7 A i përçmon zhurmën e qytetit dhe nuk dëgjon britmat e asnjë zotërie.

He scorns the tumult of the city; He does not heed the shouts of the driver.

8 H apësirat e gjera të maleve janë kullota e tij, dhe ai shkon dhe kërkon çdo gjë që është e gjelbër.

The range of the mountains is his pasture, And he searches after every green thing.

9 B ualli vallë a pranon të të shërbejë ose të kalojë natën pranë grazhdit tënd?

“Will the wild ox be willing to serve you? Will he bed by your manger?

10 A mund ta lidhësh vallë buallin me litar që të lërojë tokën në hulli, ose të lesojë luginat pas teje?

Can you bind the wild ox in the furrow with ropes? Or will he plow the valleys behind you?

11 A do t’i kesh besim atij, sepse forca e tij është e madhe, ose do t’ia lësh atij punën tënde?

Will you trust him because his strength is great? Or will you leave your labor to him?

12 A do të mbështetesh tek ai për të çuar në shtëpi grurin dhe për ta mbledhur në lëmë?

Will you trust him to bring home your grain, And gather it to your threshing floor?

13 K rahët e strucit rrahin tërë gaz, por ato nuk janë me siguri krahët dhe pendët e lejlekut.

“The wings of the ostrich wave proudly, But are her wings and pinions like the kindly stork’s?

14 A i në fakt i braktis vezët e tij për tokë dhe i lë të ngrohen në pluhur.

For she leaves her eggs on the ground, And warms them in the dust;

15 d uke harruar që një këmbë mund t’i shtypë ose një kafshë e fushave mund t’i shkelë.

She forgets that a foot may crush them, Or that a wild beast may break them.

16 I trajton ashpër të vegjlit e tij, sikur të mos ishin të vetët; por lodhja e tij pa asnjë interes është e kotë,

She treats her young harshly, as though they were not hers; Her labor is in vain, without concern,

17 s epse Perëndia e ka lënë pa dituri dhe nuk i ka dhënë zgjuarsi.

Because God deprived her of wisdom, And did not endow her with understanding.

18 P or kur ngrihet më këmbë për të ikur, tallet me kalin dhe me kalorësin e tij.

When she lifts herself on high, She scorns the horse and its rider.

19 A je ti ai që i ke dhënë forcën kalit dhe ia ke veshur qafën me jele që valëviten?

“Have you given the horse strength? Have you clothed his neck with thunder?

20 A je ti ai që e bën të kërcejë si një karkalec? Hingëllima e tij krenare të kall tmerr.

Can you frighten him like a locust? His majestic snorting strikes terror.

21 Ç ukërmon në luginë duke u kënaqur nga forca e tij; sulet në mes të kacafytjes me armë.

He paws in the valley, and rejoices in his strength; He gallops into the clash of arms.

22 P ërbuz frikën dhe nuk trembet, as zmbrapset përpara shpatës.

He mocks at fear, and is not frightened; Nor does he turn back from the sword.

23 M bi të kërcet këllëfi i shigjetave, shtiza që vetëtin dhe ushta.

The quiver rattles against him, The glittering spear and javelin.

24 M e zjarr dhe vrull i zhduk distancat dhe nuk qëndron në vend kur bie buria.

He devours the distance with fierceness and rage; Nor does he come to a halt because the trumpet has sounded.

25 Q ë në dëgjimin e parë të burisë, ai thotë: "Aha"!, dhe e nuhat nga larg betejën, zërin kumbues të kapitenëve dhe britmën e luftës.

At the blast of the trumpet he says, ‘Aha!’ He smells the battle from afar, The thunder of captains and shouting.

26 M os vallë për shkak të zgjuarsisë sate ngrihet e fluturon krahathati dhe i hap krahët e tij drejt jugut?

“Does the hawk fly by your wisdom, And spread its wings toward the south?

27 É shtë vallë nën komandën tënde që shqiponja ngrihet lart dhe e bën folenë e saj në vende të larta?

Does the eagle mount up at your command, And make its nest on high?

28 B anon mbi shkëmbinj dhe qëndron mbi krepa të rrëpirta.

On the rock it dwells and resides, On the crag of the rock and the stronghold.

29 N ga lart ajo përgjon gjahun dhe sytë e saj vrojtojnë larg.

From there it spies out the prey; Its eyes observe from afar.

30 T ë vegjlit e saj thithin gjak dhe, ku ka të vrarë, atje ndodhet ajo".

Its young ones suck up blood; And where the slain are, there it is. ”