1 A e di ti kohën kur pjellin dhitë e malit apo ke vërejtur vallë pjelljen e drenushave?

“¿Conoces tú el tiempo en que paren las cabras monteses ? ¿Has observado el parto de las ciervas ?

2 A di ti të numërosh muajt kur merr fund barra e tyre, apo njeh ti kohën kur duhet të pjellin?

¿Puedes contar los meses de su gestación, O conoces el tiempo en que han de parir?

3 M blidhen dhe pjellin të vegjlit e tyre, duke u dhënë fund kështu dhembjeve të tyre.

Se encorvan, paren sus crías, Y se libran de sus dolores de parto.

4 T ë vegjlit e tyre bëhen të fortë, rriten jashtë, shkëputen dhe nuk kthehen më pranë tyre.

Sus crías se fortalecen, crecen en campo abierto; Se van y no vuelven a ellas.

5 K ush lë të lirë gomarin e egër, kush e ka zgjidhur gomarin e egër,

¿Quién dejó en libertad al asno montés ? ¿Y quién soltó las ataduras del asno veloz,

6 t ë cilit i kam caktuar të rrijë në shkretëtirë dhe tokën e kripur si banesë?

Al cual di por hogar el desierto, Y por morada la tierra salada ?

7 A i përçmon zhurmën e qytetit dhe nuk dëgjon britmat e asnjë zotërie.

Se burla del tumulto de la ciudad, No escucha los gritos del arriero.

8 H apësirat e gjera të maleve janë kullota e tij, dhe ai shkon dhe kërkon çdo gjë që është e gjelbër.

Explora los montes buscando su pasto, Y anda tras toda hierba verde.

9 B ualli vallë a pranon të të shërbejë ose të kalojë natën pranë grazhdit tënd?

¿Consentirá en servirte el búfalo, O pasará la noche en tu pesebre?

10 A mund ta lidhësh vallë buallin me litar që të lërojë tokën në hulli, ose të lesojë luginat pas teje?

¿Puedes atar al búfalo con coyundas para el surco, O rastrillará los valles en pos de ti?

11 A do t’i kesh besim atij, sepse forca e tij është e madhe, ose do t’ia lësh atij punën tënde?

¿Confiarás en él por ser grande su fuerza Y le confiarás tu labor?

12 A do të mbështetesh tek ai për të çuar në shtëpi grurin dhe për ta mbledhur në lëmë?

¿Tendrás fe en él de que te devolverá tu grano, Y de que lo recogerá de tu era?

13 K rahët e strucit rrahin tërë gaz, por ato nuk janë me siguri krahët dhe pendët e lejlekut.

Baten alegres las alas del avestruz, ¿Acaso con el ala y plumaje del amor ?

14 A i në fakt i braktis vezët e tij për tokë dhe i lë të ngrohen në pluhur.

Porque abandona sus huevos en la tierra, Y sobre el polvo los calienta;

15 d uke harruar që një këmbë mund t’i shtypë ose një kafshë e fushave mund t’i shkelë.

Se olvida de que algún pie los puede aplastar, O una bestia salvaje los puede pisotear.

16 I trajton ashpër të vegjlit e tij, sikur të mos ishin të vetët; por lodhja e tij pa asnjë interes është e kotë,

Trata a sus hijos con crueldad, como si no fueran suyos; Aunque su trabajo sea en vano, le es indiferente;

17 s epse Perëndia e ka lënë pa dituri dhe nuk i ka dhënë zgjuarsi.

Porque Dios le ha hecho olvidar la sabiduría, Y no le ha dado su porción de inteligencia.

18 P or kur ngrihet më këmbë për të ikur, tallet me kalin dhe me kalorësin e tij.

Pero cuando se levanta en alto, Se burla del caballo y de su jinete.

19 A je ti ai që i ke dhënë forcën kalit dhe ia ke veshur qafën me jele që valëviten?

¿Das tú al caballo su fuerza? ¿Revistes su cuello de crines?

20 A je ti ai që e bën të kërcejë si një karkalec? Hingëllima e tij krenare të kall tmerr.

¿Le haces saltar como la langosta? Terrible es su formidable resoplido;

21 Ç ukërmon në luginë duke u kënaqur nga forca e tij; sulet në mes të kacafytjes me armë.

Escarba en el valle, y se regocija en su fuerza; Sale al encuentro de las armas.

22 P ërbuz frikën dhe nuk trembet, as zmbrapset përpara shpatës.

Se burla del temor y no se acobarda, Ni retrocede ante la espada.

23 M bi të kërcet këllëfi i shigjetave, shtiza që vetëtin dhe ushta.

Resuena contra él la aljaba, La lanza reluciente y la jabalina.

24 M e zjarr dhe vrull i zhduk distancat dhe nuk qëndron në vend kur bie buria.

Con ímpetu y furor corre sobre la tierra; Y no se está quieto al sonido de la trompeta.

25 Q ë në dëgjimin e parë të burisë, ai thotë: "Aha"!, dhe e nuhat nga larg betejën, zërin kumbues të kapitenëve dhe britmën e luftës.

Cada vez que la trompeta suena, como que dice: ‘¡Ea!’ Y desde lejos olfatea la batalla, Las voces atronadoras de los capitanes y el grito de guerra.

26 M os vallë për shkak të zgjuarsisë sate ngrihet e fluturon krahathati dhe i hap krahët e tij drejt jugut?

¿Acaso por tu sabiduría se eleva el gavilán, Extendiendo sus alas hacia el sur?

27 É shtë vallë nën komandën tënde që shqiponja ngrihet lart dhe e bën folenë e saj në vende të larta?

¿Acaso a tu mandato se remonta el águila Y hace en las alturas su nido ?

28 B anon mbi shkëmbinj dhe qëndron mbi krepa të rrëpirta.

En la peña mora y se aloja, Sobre la cima del despeñadero, lugar inaccesible.

29 N ga lart ajo përgjon gjahun dhe sytë e saj vrojtojnë larg.

Desde allí acecha la presa; Desde muy lejos sus ojos la divisan.

30 T ë vegjlit e saj thithin gjak dhe, ku ka të vrarë, atje ndodhet ajo".

Sus polluelos chupan la sangre; Y donde hay muertos, allí está ella.”