1 A mund ta nxjerrësh Leviathanin me grep ose të mbash të palëvizur gjuhën e tij me një litar?

“¿Sacarás tú a Leviatán (al monstruo marino) con anzuelo, O sujetarás con cuerda su lengua?

2 A mund t’i vësh një xunkth në flegrat e hundës ose t’i shposh nofullën me një çengel?

¿Pondrás una soga en su nariz, O perforarás su quijada con gancho ?

3 A do të të lutet ai së tepërmi apo do të të drejtojë fjalë të ëmbla?

¿Acaso te hará muchas súplicas, O te hablará palabras sumisas?

4 A do të lidhë një besëlidhje me ty, që ti ta marrësh si shërbëtor për gjithnjë?

¿Hará un pacto contigo? ¿Lo tomarás como siervo para siempre?

5 A do të lozësh me të si me një zog apo do ta mbash lidhur për vajzat e tua?

¿Jugarás con él como con un pájaro, O lo atarás para tus doncellas?

6 M iqtë e tu do të bëjnë me të takime të mrekullueshme apo do ta ndajnë vallë midis tregtarëve?

¿Traficarán con él los comerciantes ? ¿Lo repartirán entre los mercaderes?

7 A mund të mbulosh lëkurën e tij me shigjeta dhe kokën e tij me fuzhnja?

¿Podrás llenar su piel de arpones, O de lanzas de pescar su cabeza?

8 V ëri duart mbi trupin e tij; do të të kujtohet luftimi dhe nuk ke për ta rifilluar.

Pon tu mano sobre él; Te acordarás de la batalla y no lo volverás a hacer.

9 J a, shpresa e atij që e sulmon është e rreme; mjafton ta shikosh dhe të zë tmerri.

Falsa es tu esperanza; Con sólo verlo serás derribado.

10 A skush nuk ka aq guxim sa ta provokojë. Kush, pra, është në gjendje të qëndrojë i fortë para meje?

Nadie hay tan audaz que lo despierte; ¿Quién, pues, podrá estar delante de Mí?

11 K ush më ka bërë një shërbim i pari që unë duhet ta shpërblej? Çdo gjë nën qiejt është imja.

¿Quién Me ha dado algo para que Yo se lo restituya ? Cuanto existe debajo de todo el cielo es Mío.

12 N uk do t’i kaloj në heshtje gjymtyrët e tij, forcën e tij të madhe dhe bukurinë e armaturës së tij.

No dejaré de hablar de sus miembros, Ni de su gran poder, ni de su agraciada figura.

13 K ush mund ta zhveshë nga parzmorja e tij dhe kush mund t’i afrohet me një fre të dyfishtë?

¿Quién lo desnudará de su armadura exterior ? ¿Quién penetrará su doble malla ?

14 K ush mund të hapë portat e gojës së tij, e rrethuar siç është nga tmerri i dhëmbëve të tij?

¿Quién abrirá las puertas de sus fauces ? Alrededor de sus dientes hay terror.

15 S humë të bukura janë rreshtat e mburojave të tij, të salduara fort si prej një vule.

Sus fuertes escamas son su orgullo, Cerradas como con apretado sello.

16 A to janë aq afër njëra-tjetrës sa nuk kalon as ajri midis tyre.

La una está tan cerca de la otra Que el aire no puede penetrar entre ellas.

17 J anë të ngjitura njëra me tjetrën, të bashkuara fort midis tyre, dhe nuk mund të ndahen.

Unidas están una a la otra; Se traban entre sí y no pueden separarse.

18 T eshtimat e tij japin shkreptima drite dhe sytë e tij janë si qepallat e agimit.

Sus estornudos dan destellos de luz, Y sus ojos son como los párpados del alba.

19 N ga goja e tij dalin flakë, dalin shkëndija zjarri.

De su boca salen antorchas, Chispas de fuego saltan.

20 N ga flegrat e hundës së tij del tym, si nga një enë që vlon ose nga një kazan.

De sus narices sale humo, Como de una olla que hierve sobre juncos encendidos.

21 F ryma e tij i vë zjarrin qymyrit dhe nga goja e tij del flakë.

Su aliento enciende carbones, Y una llama sale de su boca.

22 F orca qëndron te qafa e tij dhe para tij hedh valle tmerri.

En su cuello reside el poder, Y salta el desaliento delante de él.

23 P jesët e flashkëta të mishit të tij janë fort kompakte, janë mjaft të ngjeshura mbi të dhe nuk lëvizin.

Unidos están los pliegues de su carne, Firmes están en él e inconmovibles.

24 Z emra e tij është e fortë si një gur, e fortë si pjesa e poshtme e mokrës.

Su corazón es duro como piedra, Duro como piedra de molino.

25 K ur ngrihet, të fuqishmit kanë frikë, dhe nga tmerri mbeten të hutuar.

Cuando él se levanta, los poderosos tiemblan; A causa del estruendo quedan confundidos.

26 S hpata që arrin nuk i bën asgjë, e njëjta gjë ndodh me ushtën, shigjetën dhe shtizën.

La espada que lo alcance no puede prevalecer, Ni la lanza, el dardo, o la jabalina.

27 E quan hekurin si kashtë dhe bronzin si dru të brejtur nga krimbi.

Estima el hierro como paja, El bronce como madera carcomida.

28 S higjeta nuk e bën të ikë; gurët e hobesë për të janë si kallamishte.

No lo hace huir la flecha; En hojarasca se convierten para él las piedras de la honda.

29 T opuzi i duket sikur është kashtë, ai tallet me vringëllimën e ushtës.

Como hojarasca son estimados los mazos; Se ríe del blandir de la jabalina.

30 P oshtë ka maja të mprehta dhe lë gjurmë si të lesës mbi baltë.

Por debajo tiene como tiestos puntiagudos; Se extiende como trillo sobre el lodo.

31 E bën të ziejë humnerën si ndonjë kazan dhe e bën detin si të ishte një enë me melhem.

Hace hervir las profundidades como olla; Hace el mar como un recipiente de ungüento.

32 L ë pas vetes një vazhdë drite dhe humnera duket si e mbuluar nga thinjat.

Detrás de sí hace brillar una estela; Se diría que el abismo es blanca cabellera.

33 M bi tokë nuk ka asgjë që t’i ngjajë, që të jetë bërë pa pasur fare frikë.

Nada en la tierra es semejante a él, Que fue hecho sin temer a nada.

34 S hiko në fytyrë tërë njerëzit mendjemëdhenj; ai është mbret mbi të gjitha bishat më madhështore".

Desafía a todo ser altivo; él es rey sobre todos los orgullosos.”