1 A tje, pranë lumenjve të Babilonisë, rrinim ulur dhe qanim, duke kujtuar Sionin;

Junto a los ríos de Babilonia, Nos sentábamos y llorábamos Al acordarnos de Sion.

2 m bi shelgjet e kësaj toke kishim varur qestet tona.

Sobre los sauces en medio de ella Colgamos nuestras arpas.

3 A tje, ata që na kishin çuar në robëri, na kërkonin fjalët e një kënge, po, ata që na shtypnin kërkonin këngë gëzimi, duke thënë: "Na këndoni një këngë të Sionit".

Pues allí los que nos habían llevado cautivos nos pedían canciones, Y los que nos atormentaban nos pedían alegría, diciendo: “Cántennos alguno de los cánticos de Sion.”

4 S i mund të këndonim këngët e Zotit në një vend të huaj?

¿Cómo cantaremos la canción del Señor En tierra extraña?

5 N ë rast se të harroj ty, o Jeruzalem, e harroftë dora ime e djathtë çdo shkathtësi;

Si me olvido de ti, oh Jerusalén, Pierda mi diestra su destreza.

6 m ’u lidhtë gjuha me qiellzën, në rast se nuk të kujtoj ty, në rast se nuk e vë Jeruzalemin përmbi gëzimin tim më të madh.

Péguese mi lengua al paladar Si no me acuerdo de ti, Si no enaltezco a Jerusalén Sobre mi supremo gozo.

7 M baji mënd, o Zot, bijtë e Edomit, që ditën e Jeruzalemit thonin: Shkatërrojini, shkatërrojini që nga themelett".

Recuerda, oh Señor, contra los hijos de Edom El día de Jerusalén, Quienes dijeron: “Arrásenla, arrásenla Hasta sus cimientos.”

8 O bijë e Babilonisë, që duhet të shkatërrohesh, lum ai që do ta lajë të keqen që na ke bërë!

Oh hija de Babilonia, la devastada, Bienaventurado el que te devuelva El pago con que nos pagaste.

9 L um ai që merr foshnjët e tua dhe i përplas kundër shkëmbit!

Bienaventurado será el que tome y estrelle tus pequeños Contra la peña.