1 A tëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Entonces Job respondió:

2 " Deri kur do të hidhëroni shpirtin tim dhe do të më mundoni me ligjëratat tuaja?

“¿Hasta cuándo me angustiarán Y me aplastarán con palabras?

3 U bënë dhjetë herë që më përqeshni dhe nuk keni turp që më fyeni.

Estas diez veces me han insultado, ¿No les da vergüenza perjudicarme?

4 E dhe sikur të ishte e vërtetë që kam gabuar, gabimi im më përket vetëm mua.

Aunque en verdad yo haya errado, Mi error queda conmigo.

5 P or në rast se doni pikërisht të bëheni kryelartë me mua duke më qortuar për objektin e turpit tim,

Si en verdad se jactan contra mí, Y comprueban mi oprobio,

6 m ësoni atëherë që Perëndia më ka trajtuar në mënyrë të padrejtë dhe më ka zënë në rrjetat e tij.

Sepan ahora que Dios me ha agraviado Y me ha envuelto en Su red.

7 J a, unë bërtas: "Dhunë!," por nuk kam asnjë përgjigje; bërtas për ndihmë, por drejtësi nuk ka!

Yo grito: ‘¡Violencia!,’ pero no obtengo respuesta; Clamo pidiendo ayuda, pero no hay justicia.

8 M ë ka prerë rrugën dhe kështu nuk mund të kaloj; përhapi terrin në rrugën time.

El ha amurallado mi camino y no puedo pasar, Y ha puesto tinieblas en mis sendas.

9 M ë ka zhveshur nga nderi im dhe më ka hequr nga koka kurorën.

Me ha despojado de mi honor Y quitado la corona de mi cabeza.

10 M ë ka shkatërruar nga të gjitha anët dhe unë po shkoj; e ka shkulur si një dru shpresën time.

Me destruye por todos lados, y perezco, Y como a un árbol ha arrancado mi esperanza.

11 Z emërimi i tij kundër meje është, ndezur dhe më konsideron si armik të tij.

También ha encendido Su ira contra mí Y me ha considerado Su enemigo.

12 U shtarët e tij kanë ardhur të gjithë së bashku dhe kanë ndërtuar rrugën e tyre kundër meje; kanë ngritur kampin e tyre rreth çadrës sime.

Se concentran a una Sus ejércitos, Preparan su camino (terraplén) de asalto contra mí, Y alrededor de mi tienda acampan.

13 A i ka larguar nga unë vëllezërit e mi, dhe të njohurit e mi janë bërë plotësisht të huaj me mua.

El ha alejado de mí a mis hermanos, Y mis conocidos se han apartado completamente de mí.

14 F arefisi im më ka braktisur dhe miqtë e mi të ngushtë më kanë harruar.

Mis parientes me fallaron Y mis íntimos amigos me han olvidado.

15 S hërbëtorët dhe shërbëtoret e mi më trajtojnë si një njeri të huaj, në sytë e tyre jam një i huaj.

Los moradores de mi casa y mis criadas me tienen por extraño, Extranjero soy a sus ojos.

16 T hërras shërbëtorin tim, por ai nuk përgjigjet; duhet t’i lutem me gojën time.

Llamo a mi siervo, y no responde, Con mi propia boca tengo que rogarle.

17 F ryma ime është e neveritshme për gruan time, dhe jam i neveritshëm edhe për fëmijët e barkut tim.

Mi aliento es odioso a mi mujer, Y soy repugnante a mis propios hermanos.

18 E dhe fëmijët më përçmojnë; në rast se provoj të ngrihem, flasin kundër meje.

Hasta los niños me desprecian, Me levanto, y hablan contra mí.

19 T ërë miqtë më të ngushtë kanë lemeri prej meje, edhe ata që doja janë ngritur kundër meje.

Todos mis compañeros me aborrecen, Y los que amo se han vuelto contra mí.

20 K ockat e mia i ngjiten lëkurës sime dhe mishit tim dhe nuk më ka mbetur veç se lëkura e dhëmbëve.

Mis huesos se pegan a mi piel y a mi carne, Sólo he escapado con la piel de mis dientes.

21 M ëshiromëni, mëshiromëni, të paktën ju, miqtë e mi, sepse dora e Perëndisë më ka goditur.

Tengan piedad, tengan piedad de mí, ustedes mis amigos, Porque la mano de Dios me ha herido.

22 P se më persekutoni si bën Perëndia dhe nuk ngopeni kurrë me mishin tim?

¿Por qué me persiguen como Dios lo hace, Y no dejan ya de saciarse de mi carne?

23 A h sikur fjalët e mia të ishin të shkruara; ah sikur të kishin zënë vend në një libër;

¡Oh, si mis palabras se escribieran, Si se grabaran en un libro!

24 s ikur të ishin të gdhendura përjetë mbi një shkëmb me një stil prej hekuri dhe me plumb!

¡Si con cincel de hierro y con plomo Fueran esculpidas en piedra para siempre!

25 P or unë e di që Shpëtimtari im jeton dhe që në fund do të ngrihet mbi tokë.

Yo sé que mi Redentor (Defensor) vive, Y al final se levantará sobre el polvo.

26 M bas shkatërrimit të lëkurës sime, në mishin tim do të shoh Perëndinë.

Y después de deshecha mi piel, Aun en mi carne veré a Dios;

27 D o ta shoh unë vetë; sytë e mi do ta sodisin, dhe jo një tjetër. Po më shkrihet zemra.

Al cual yo mismo contemplaré, Y a quien mis ojos verán y no los de otro. ¡Desfallece mi corazón dentro de mí!

28 N ë rast se thoni: "Pse e persekutojmë?"; kur rrënja e këtyre të këqijave ndodhet tek unë,

Si dicen: ‘¿Cómo lo perseguiremos ?’ Y: ‘¿Qué pretexto hallaremos contra él ?’

29 j u druani për veten tuaj shpatën, sepse zemërimi sjell ndëshkimin e shpatës, me qëllim që të dini që ekziston një gjykim".

Teman la espada ustedes mismos, Porque el furor trae el castigo de la espada Para que sepan que hay juicio.”