1 A tëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Então Jó respondeu:

2 " Deri kur do të hidhëroni shpirtin tim dhe do të më mundoni me ligjëratat tuaja?

Até quando afligireis a minha alma, e me atormentareis com palavras?

3 U bënë dhjetë herë që më përqeshni dhe nuk keni turp që më fyeni.

Já dez vezes me haveis humilhado; não vos envergonhais de me maltratardes?

4 E dhe sikur të ishte e vërtetë që kam gabuar, gabimi im më përket vetëm mua.

Embora haja eu, na verdade, errado, comigo fica o meu erro.

5 P or në rast se doni pikërisht të bëheni kryelartë me mua duke më qortuar për objektin e turpit tim,

Se deveras vos quereis engrandecer contra mim, e me incriminar pelo meu opróbrio,

6 m ësoni atëherë që Perëndia më ka trajtuar në mënyrë të padrejtë dhe më ka zënë në rrjetat e tij.

sabei então que Deus é o que transtornou a minha causa, e com a sua rede me cercou.

7 J a, unë bërtas: "Dhunë!," por nuk kam asnjë përgjigje; bërtas për ndihmë, por drejtësi nuk ka!

Eis que clamo: Violência! mas não sou ouvido; grito: Socorro! mas não há justiça.

8 M ë ka prerë rrugën dhe kështu nuk mund të kaloj; përhapi terrin në rrugën time.

com muros fechou ele o meu caminho, de modo que não posso passar; e pôs trevas nas minhas veredas.

9 M ë ka zhveshur nga nderi im dhe më ka hequr nga koka kurorën.

Da minha honra me despojou, e tirou-me da cabeça a coroa.

10 M ë ka shkatërruar nga të gjitha anët dhe unë po shkoj; e ka shkulur si një dru shpresën time.

Quebrou-me de todos os lados, e eu me vou; arrancou a minha esperança, como a, uma árvore.

11 Z emërimi i tij kundër meje është, ndezur dhe më konsideron si armik të tij.

Acende contra mim a sua ira, e me considera como um de seus adversários.

12 U shtarët e tij kanë ardhur të gjithë së bashku dhe kanë ndërtuar rrugën e tyre kundër meje; kanë ngritur kampin e tyre rreth çadrës sime.

Juntas as suas tropas avançam, levantam contra mim o seu caminho, e se acampam ao redor da minha tenda.

13 A i ka larguar nga unë vëllezërit e mi, dhe të njohurit e mi janë bërë plotësisht të huaj me mua.

Ele pôs longe de mim os meus irmãos, e os que me conhecem tornaram-se estranhos para mim.

14 F arefisi im më ka braktisur dhe miqtë e mi të ngushtë më kanë harruar.

Os meus parentes se afastam, e os meus conhecidos se esquecem de, mim.

15 S hërbëtorët dhe shërbëtoret e mi më trajtojnë si një njeri të huaj, në sytë e tyre jam një i huaj.

Os meus domésticos e as minhas servas me têm por estranho; vim a ser um estrangeiro aos seus olhos.

16 T hërras shërbëtorin tim, por ai nuk përgjigjet; duhet t’i lutem me gojën time.

Chamo ao meu criado, e ele não me responde; tenho que suplicar-lhe com a minha boca.

17 F ryma ime është e neveritshme për gruan time, dhe jam i neveritshëm edhe për fëmijët e barkut tim.

O meu hÁlito é intolerável ã minha mulher; sou repugnante aos filhos de minhã mae.

18 E dhe fëmijët më përçmojnë; në rast se provoj të ngrihem, flasin kundër meje.

Até os pequeninos me desprezam; quando me levanto, falam contra mim.

19 T ërë miqtë më të ngushtë kanë lemeri prej meje, edhe ata që doja janë ngritur kundër meje.

Todos os meus amigos íntimos me abominam, e até os que eu amava se tornaram contra mim.

20 K ockat e mia i ngjiten lëkurës sime dhe mishit tim dhe nuk më ka mbetur veç se lëkura e dhëmbëve.

Os meus ossos se apegam ã minha pele e ã minha carne, e só escapei com a pele dos meus dentes.

21 M ëshiromëni, mëshiromëni, të paktën ju, miqtë e mi, sepse dora e Perëndisë më ka goditur.

Compadecei-vos de mim, amigos meus; compadecei-vos de mim; pois a mão de Deus me tocou.

22 P se më persekutoni si bën Perëndia dhe nuk ngopeni kurrë me mishin tim?

Por que me perseguis assim como Deus, e da minha carne não vos fartais?

23 A h sikur fjalët e mia të ishin të shkruara; ah sikur të kishin zënë vend në një libër;

Oxalá que as minhas palavras fossem escritas! Oxalá que fossem gravadas num livro!

24 s ikur të ishin të gdhendura përjetë mbi një shkëmb me një stil prej hekuri dhe me plumb!

Que, com pena de ferro, e com chumbo, fossem para sempre esculpidas na rocha!

25 P or unë e di që Shpëtimtari im jeton dhe që në fund do të ngrihet mbi tokë.

Pois eu sei que o meu Redentor vive, e que por fim se levantará sobre a terra.

26 M bas shkatërrimit të lëkurës sime, në mishin tim do të shoh Perëndinë.

E depois de consumida esta minha pele, então fora da minha carne verei a Deus;

27 D o ta shoh unë vetë; sytë e mi do ta sodisin, dhe jo një tjetër. Po më shkrihet zemra.

vê-lo-ei ao meu lado, e os meus olhos o contemplarão, e não mais como adversário. O meu coração desfalece dentro de mim!

28 N ë rast se thoni: "Pse e persekutojmë?"; kur rrënja e këtyre të këqijave ndodhet tek unë,

Se disserdes: Como o havemos de perseguir! e que a causa deste mal se acha em mim,

29 j u druani për veten tuaj shpatën, sepse zemërimi sjell ndëshkimin e shpatës, me qëllim që të dini që ekziston një gjykim".

temei vós a espada; porque o furor traz os castigos da espada, para saberdes que há um juízo.