1 O Perëndi, pse na ke hedhur poshtë për gjithnjë? Pse vlon zemërimi yt kundër kopesë së kullotës sate?
Ó Deus, por que nos rejeitaste para sempre? Por que se acende a tua ira contra o rebanho do teu pasto?
2 K ujto popullin tënd, që dikur e more, që ti e shpengove që të ishte fisi i trashëgimisë sate, të këtij mali të Sionit, mbi të cilin ke banuar.
Lembra-te da tua congregação, que compraste desde a antigüidade, que remiste para ser a tribo da tua herança, e do monte Sião, em que tens habitado.
3 D rejto hapat e tua në këto rrënoja të pandreqshme; armiku i ka prishur të gjitha në shenjtërore.
Dirige os teus passos para as perpétuas ruínas, para todo o mal que o inimigo tem feito no santuário.
4 A rmiqtë e tu vrumbullojnë në vendin e kuvendeve të tua; kanë vënë aty shenjat e tyre si flamuj.
Os teus inimigos bramam no meio da tua assembléia; põem nela as suas insígnias por sinais.
5 D ukej sikur godisnin me sëpata në pjesën e dëndur të një pylli.
A entrada superior cortaram com machados a grade de madeira.
6 D he tani me sqeparë dhe çekane po prishin tërë skulpturat e tij.
Eis que toda obra entalhada, eles a despedaçaram a machados e martelos.
7 I kanë vënë zjarrin shenjtërores sate; kanë përdhosur banesën që mban emrin tënd, duke e hedhur poshtë.
Lançaram fogo ao teu santuário; profanaram, derrubando-a até o chão, a morada do teu nome.
8 K anë thënë në zemër të tyre: "T’i shkatërrojmë të gjithë"; kanë djegur tërë qendrat e kuvendeve të shenjta në vend.
Disseram no seu coração: Despojemo-la duma vez. Queimaram todas as sinagogas de Deus na terra.
9 N e nuk i shohim më shenjat tona; nuk ka më profet dhe midis nesh nuk ka asnjë që të dijë deri kur.
Não vemos mais as nossas insígnias, não há mais profeta; nem há entre nós alguém que saiba até quando isto durará.
10 D eri kur, o Perëndi, kundërshtari do të fyejë? Armiku vallë, do ta përçmojë emrin tënd përjetë?
Até quando, ó Deus, o adversário afrontará? O inimigo ultrajará o teu nome para sempre?
11 P se e tërheq dorën tënde, pikërisht të djathtën? Nxirre nga gjiri yt dhe shkatërroji.
Por que reténs a tua mão, sim, a tua destra? Tira-a do teu seio, e consome-os.
12 P or Perëndia është mbreti im qysh prej kohëve të lashta; ai sjell shpëtimin mbi tokë.
Todavia, Deus é o meu Rei desde a antigüidade, operando a salvação no meio da terra.
13 M e forcën tënde ndave detin dhe shtype kokën e përbindëshve të detit në ujërat.
Tu dividiste o mar pela tua força; esmigalhaste a cabeça dos monstros marinhos sobre as águas.
14 C opëtove kokat e Levitanëve dhe ia dhe për të ngrënë popullit të shkretëtirës.
Tu esmagaste as cabeças do leviatã, e o deste por mantimento aos habitantes do deserto.
15 B ëre që të dalin burime dhe përrenj dhe thave lumenj të përhershëm.
Tu abriste fontes e ribeiros; tu secaste os rios perenes.
16 J otja është dita, jotja është edhe nata; ti ke vendosur dritën dhe diellin.
Teu é o dia e tua é a noite: tu preparaste a luz e o sol.
17 T i ke caktuar tërë kufijtë e tokës dhe ke bërë verën dhe dimrin.
Tu estabeleceste todos os limites da terra; verão e inverno, tu os fizeste.
18 M baje mend këtë, o Zot, që armiku të ka fyer dhe që një popull i pamend ka përbuzur emrin tënd.
Lembra-te disto: que o inimigo te afrontou, ó Senhor, e que um povo insensato ultrajou o teu nome.
19 M os ia braktis bishave jetën e turtulleshës sate; mos harro përjetë jetën e të përvuajturve të tu.
Não entregues
20 R espekto besëlidhjen, sepse vendet e errëta të tokës janë plot me strofka dhune.
Atenta para o teu pacto, pois os lugares tenebrosos da terra estão cheios das moradas de violência.
21 M os lejo që i shtypuri të kthehet i turpëruar; bëj që i përvuajturi dhe nevojtari të lëvdojnë emrin tënd.
Não volte envergonhado o oprimido; louvem o teu nome o aflito e o necessitado.
22 Ç ohu o Perëndi, mbro kauzën tënde! Mos harro që i pamendi të fyen tërë ditën.
Levanta-te, ó Deus, pleiteia a tua própria causa; lembra-te da afronta que o insensato te faz continuamente.
23 M os harro britmën e armiqve të tu; zhurma e tyre që ngrihen kundër teje ngjitet vazhdimisht në qiell.
Não te esqueças da gritaria dos teus adversários; o tumulto daqueles que se levantam contra ti sobe continuamente.