1 O Perëndi, pse na ke hedhur poshtë për gjithnjë? Pse vlon zemërimi yt kundër kopesë së kullotës sate?

О Боже, зачем Ты навсегда отверг нас? Почему гнев Твой возгорелся на овец пастбищ Твоих?

2 K ujto popullin tënd, që dikur e more, që ti e shpengove që të ishte fisi i trashëgimisë sate, të këtij mali të Sionit, mbi të cilin ke banuar.

Вспомни народ, который Ты приобрел с давних времен, который Ты искупил, чтобы он был Твоим наследием; вспомни гору Сион, на которой Ты обитаешь.

3 D rejto hapat e tua në këto rrënoja të pandreqshme; armiku i ka prishur të gjitha në shenjtërore.

Направь Свои шаги к вековым развалинам – все разрушил враг во святилище!

4 A rmiqtë e tu vrumbullojnë në vendin e kuvendeve të tua; kanë vënë aty shenjat e tyre si flamuj.

Враги Твои рычали посреди собрания Твоего, установили там свои знамена.

5 D ukej sikur godisnin me sëpata në pjesën e dëndur të një pylli.

Они размахивали своими топорами, как дровосеки в густом лесу,

6 D he tani me sqeparë dhe çekane po prishin tërë skulpturat e tij.

без остатка разрушили резные стены их секиры и бердыши.

7 I kanë vënë zjarrin shenjtërores sate; kanë përdhosur banesën që mban emrin tënd, duke e hedhur poshtë.

Они сожгли святилище Твое дотла, осквернили они жилище Имени Твоего.

8 K anë thënë në zemër të tyre: "T’i shkatërrojmë të gjithë"; kanë djegur tërë qendrat e kuvendeve të shenjta në vend.

Решили они в сердце своем: «Уничтожим их полностью» и по всей стране сожгли все места, где поклонялись мы Тебе.

9 N e nuk i shohim më shenjat tona; nuk ka më profet dhe midis nesh nuk ka asnjë që të dijë deri kur.

Знамений не видят наши глаза, и не осталось пророков, нет никого, кто знал бы, когда этому наступит конец.

10 D eri kur, o Perëndi, kundërshtari do të fyejë? Armiku vallë, do ta përçmojë emrin tënd përjetë?

О Боже, как долго еще будет враг глумиться, и вечно ли будет противник оскорблять Твое Имя?

11 P se e tërheq dorën tënde, pikërisht të djathtën? Nxirre nga gjiri yt dhe shkatërroji.

Почему Ты убираешь назад Свою руку, Свою правую руку? Извлеки ее на них и порази их!

12 P or Perëndia është mbreti im qysh prej kohëve të lashta; ai sjell shpëtimin mbi tokë.

Бог, мой Царь от начала, Ты принес спасение на землю.

13 M e forcën tënde ndave detin dhe shtype kokën e përbindëshve të detit në ujërat.

Ты разделил Своей силою море, Ты сокрушил головы морских чудовищ.

14 C opëtove kokat e Levitanëve dhe ia dhe për të ngrënë popullit të shkretëtirës.

Ты сокрушил головы Левиафана, жителям пустынь отдав его в пищу.

15 B ëre që të dalin burime dhe përrenj dhe thave lumenj të përhershëm.

Ты иссек источник и поток, Ты иссушил бегущие реки.

16 J otja është dita, jotja është edhe nata; ti ke vendosur dritën dhe diellin.

День и ночь – Твои; Ты создал солнце и луну.

17 T i ke caktuar tërë kufijtë e tokës dhe ke bërë verën dhe dimrin.

Ты определил границы земли, сотворил лето и зиму.

18 M baje mend këtë, o Zot, që armiku të ka fyer dhe që një popull i pamend ka përbuzur emrin tënd.

Вспомни, Господи, как глумится враг и как безумный народ оскорбляет Твое Имя.

19 M os ia braktis bishave jetën e turtulleshës sate; mos harro përjetë jetën e të përvuajturve të tu.

Не отдавай зверям душу Твоей горлицы; жизней Твоих страдальцев не забудь никогда.

20 R espekto besëlidhjen, sepse vendet e errëta të tokës janë plot me strofka dhune.

Взгляни на Свой завет, потому что насилие во всех темных уголках земли.

21 M os lejo që i shtypuri të kthehet i turpëruar; bëj që i përvuajturi dhe nevojtari të lëvdojnë emrin tënd.

Да не возвратится угнетенный с позором; пусть бедный и нищий восхвалят Твое Имя.

22 Ç ohu o Perëndi, mbro kauzën tënde! Mos harro që i pamendi të fyen tërë ditën.

Восстань, Боже, и защити Свое дело; вспомни, как глупец оскорбляет Тебя целый день.

23 M os harro britmën e armiqve të tu; zhurma e tyre që ngrihen kundër teje ngjitet vazhdimisht në qiell.

Не забудь крика Своих врагов, шума, который непрестанно поднимают противники Твои.