1 O Perëndi, pse na ke hedhur poshtë për gjithnjë? Pse vlon zemërimi yt kundër kopesë së kullotës sate?
Псалом навчальний, Асафів. Нащо, Боже, назавжди Ти нас опустив, чого розпалився Твій гнів на отару Твого пасовиська?
2 K ujto popullin tënd, që dikur e more, që ti e shpengove që të ishte fisi i trashëgimisë sate, të këtij mali të Sionit, mbi të cilin ke banuar.
Спогадай про громаду Свою, яку Ти віддавна набув, про племено спадку Свого, що його Ти був викупив, про ту гору Сіон, що на ній оселився,
3 D rejto hapat e tua në këto rrënoja të pandreqshme; armiku i ka prishur të gjitha në shenjtërore.
підійми ж Свої стопи до вічних руїн, бо ворог усе зруйнував у святині!...
4 A rmiqtë e tu vrumbullojnë në vendin e kuvendeve të tua; kanë vënë aty shenjat e tyre si flamuj.
Ревіли Твої вороги у святині Твоїй, умістили знаки за ознаки свої,
5 D ukej sikur godisnin me sëpata në pjesën e dëndur të një pylli.
виглядало то так, якби хто догори підіймав був сокири в гущавині дерева...
6 D he tani me sqeparë dhe çekane po prishin tërë skulpturat e tij.
А тепер її різьби ураз розбивають вони молотком та сокирами,
7 I kanë vënë zjarrin shenjtërores sate; kanë përdhosur banesën që mban emrin tënd, duke e hedhur poshtë.
Святиню Твою на огонь віддали, оселю Твого Ймення аж дощенту збезчестили...
8 K anë thënë në zemër të tyre: "T’i shkatërrojmë të gjithë"; kanë djegur tërë qendrat e kuvendeve të shenjta në vend.
Сказали вони в своїм серці: Зруйнуймо їх разом! і спалили в краю всі місця Божих зборів...
9 N e nuk i shohim më shenjat tona; nuk ka më profet dhe midis nesh nuk ka asnjë që të dijë deri kur.
Наших ознак ми не бачимо, нема вже пророка, і між нами немає такого, хто знає, аж доки це буде...
10 D eri kur, o Perëndi, kundërshtari do të fyejë? Armiku vallë, do ta përçmojë emrin tënd përjetë?
Аж доки, о Боже, гнобитель знущатися буде, зневажатиме ворог навіки ім'я Твоє?
11 P se e tërheq dorën tënde, pikërisht të djathtën? Nxirre nga gjiri yt dhe shkatërroji.
Для чого притримуєш руку Свою та правицю Свою? З середини лоня Свого їх понищ!
12 P or Perëndia është mbreti im qysh prej kohëve të lashta; ai sjell shpëtimin mbi tokë.
А Ти, Боже, віддавна мій Цар, Ти чиниш спасіння посеред землі!
13 M e forcën tënde ndave detin dhe shtype kokën e përbindëshve të detit në ujërat.
Розділив Ти був море Своєю потугою, побив голови зміям на водах,
14 C opëtove kokat e Levitanëve dhe ia dhe për të ngrënë popullit të shkretëtirës.
Ти левіятанові голову був поторощив, його Ти віддав був на їжу народові пустині,
15 B ëre që të dalin burime dhe përrenj dhe thave lumenj të përhershëm.
Ти був розділив джерело та потік, Ти висушив ріки великі!
16 J otja është dita, jotja është edhe nata; ti ke vendosur dritën dhe diellin.
Твій день, а також Твоя ніч, приготовив Ти світло та сонце,
17 T i ke caktuar tërë kufijtë e tokës dhe ke bërë verën dhe dimrin.
всі границі землі Ти поставив, Ти літо та зиму створив!
18 M baje mend këtë, o Zot, që armiku të ka fyer dhe që një popull i pamend ka përbuzur emrin tënd.
Пам'ятай же про це: ворог знущається з Господа, а народ нерозумний зневажує Ймення Твоє!
19 M os ia braktis bishave jetën e turtulleshës sate; mos harro përjetë jetën e të përvuajturve të tu.
Не віддай звірині душі Своєї горлиці, живої Твоїх бідарів не забудь же назавжди!
20 R espekto besëlidhjen, sepse vendet e errëta të tokës janë plot me strofka dhune.
Споглянь же на Свій заповіт, бо темноти землі повні мешкань насилля!
21 M os lejo që i shtypuri të kthehet i turpëruar; bëj që i përvuajturi dhe nevojtari të lëvdojnë emrin tënd.
Нехай не відходить пригноблений посоромленим, бідний та вбогий нехай прославляють імення Твоє!
22 Ç ohu o Perëndi, mbro kauzën tënde! Mos harro që i pamendi të fyen tërë ditën.
Встань же, о Боже, судися за справу Свою, пам'ятай про щоденну наругу Свою від безумного!
23 M os harro britmën e armiqve të tu; zhurma e tyre që ngrihen kundër teje ngjitet vazhdimisht në qiell.
Не забудь же про вереск Своїх ворогів, про галас бунтівників проти Тебе, що завжди зростає!