1 O Perëndi, pse na ke hedhur poshtë për gjithnjë? Pse vlon zemërimi yt kundër kopesë së kullotës sate?
(73-1) ^^Учение Асафа.^^ Для чего, Боже, отринул нас навсегда? возгорелся гнев Твой на овец пажити Твоей?
2 K ujto popullin tënd, që dikur e more, që ti e shpengove që të ishte fisi i trashëgimisë sate, të këtij mali të Sionit, mbi të cilin ke banuar.
(73-2) Вспомни сонм Твой, Ты стяжал издревле, искупил в жезл достояния Твоего, --эту гору Сион, на которой Ты веселился.
3 D rejto hapat e tua në këto rrënoja të pandreqshme; armiku i ka prishur të gjitha në shenjtërore.
(73-3) Подвигни стопы Твои к вековым развалинам: все разрушил враг во святилище.
4 A rmiqtë e tu vrumbullojnë në vendin e kuvendeve të tua; kanë vënë aty shenjat e tyre si flamuj.
(73-4) Рыкают враги Твои среди собраний Твоих; поставили знаки свои вместо знамений;
5 D ukej sikur godisnin me sëpata në pjesën e dëndur të një pylli.
(73-5) показывали себя подобными поднимающему вверх секиру на сплетшиеся ветви дерева;
6 D he tani me sqeparë dhe çekane po prishin tërë skulpturat e tij.
(73-6) и ныне все резьбы в нем в один раз разрушили секирами и бердышами;
7 I kanë vënë zjarrin shenjtërores sate; kanë përdhosur banesën që mban emrin tënd, duke e hedhur poshtë.
(73-7) предали огню святилище Твое; совсем осквернили жилище имени Твоего;
8 K anë thënë në zemër të tyre: "T’i shkatërrojmë të gjithë"; kanë djegur tërë qendrat e kuvendeve të shenjta në vend.
(73-8) сказали в сердце своем: 'разорим их совсем', --и сожгли все места собраний Божиих на земле.
9 N e nuk i shohim më shenjat tona; nuk ka më profet dhe midis nesh nuk ka asnjë që të dijë deri kur.
(73-9) Знамений наших мы не видим, нет уже пророка, и нет с нами, кто знал бы, доколе.
10 D eri kur, o Perëndi, kundërshtari do të fyejë? Armiku vallë, do ta përçmojë emrin tënd përjetë?
(73-10) Доколе, Боже, будет поносить враг? вечно ли будет хулить противник имя Твое?
11 P se e tërheq dorën tënde, pikërisht të djathtën? Nxirre nga gjiri yt dhe shkatërroji.
(73-11) Для чего отклоняешь руку Твою и десницу Твою? Из среды недра Твоего порази.
12 P or Perëndia është mbreti im qysh prej kohëve të lashta; ai sjell shpëtimin mbi tokë.
(73-12) Боже, Царь мой от века, устрояющий спасение посреди земли!
13 M e forcën tënde ndave detin dhe shtype kokën e përbindëshve të detit në ujërat.
(73-13) Ты расторг силою Твоею море, Ты сокрушил головы змиев в воде;
14 C opëtove kokat e Levitanëve dhe ia dhe për të ngrënë popullit të shkretëtirës.
(73-14) Ты сокрушил голову левиафана, отдал его в пищу людям пустыни.
15 B ëre që të dalin burime dhe përrenj dhe thave lumenj të përhershëm.
(73-15) Ты иссек источник и поток, Ты иссушил сильные реки.
16 J otja është dita, jotja është edhe nata; ti ke vendosur dritën dhe diellin.
(73-16) Твой день и Твоя ночь: Ты уготовал светила и солнце;
17 T i ke caktuar tërë kufijtë e tokës dhe ke bërë verën dhe dimrin.
(73-17) Ты установил все пределы земли, лето и зиму Ты учредил.
18 M baje mend këtë, o Zot, që armiku të ka fyer dhe që një popull i pamend ka përbuzur emrin tënd.
(73-18) Вспомни же: враг поносит Господа, и люди безумные хулят имя Твое.
19 M os ia braktis bishave jetën e turtulleshës sate; mos harro përjetë jetën e të përvuajturve të tu.
(73-19) Не предай зверям душу горлицы Твоей; собрания убогих Твоих не забудь навсегда.
20 R espekto besëlidhjen, sepse vendet e errëta të tokës janë plot me strofka dhune.
(73-20) Призри на завет Твой; ибо наполнились все мрачные места земли жилищами насилия.
21 M os lejo që i shtypuri të kthehet i turpëruar; bëj që i përvuajturi dhe nevojtari të lëvdojnë emrin tënd.
(73-21) Да не возвратится угнетенный посрамленным; нищий и убогий да восхвалят имя Твое.
22 Ç ohu o Perëndi, mbro kauzën tënde! Mos harro që i pamendi të fyen tërë ditën.
(73-22) Восстань, Боже, защити дело Твое, вспомни вседневное поношение Твое от безумного;
23 M os harro britmën e armiqve të tu; zhurma e tyre që ngrihen kundër teje ngjitet vazhdimisht në qiell.
(73-23) не забудь крика врагов Твоих; шум восстающих против Тебя непрестанно поднимается.