1 M baje mend, o Zot, Davidin dhe të gjitha mundimet e tij,

(131-1) ^^Песнь восхождения.^^ Вспомни, Господи, Давида и все сокрушение его:

2 a shtu si ai iu betua Zotit dhe lidhi kusht me të Fuqishmin e Jakobit, duke thënë:

(131-2) как он клялся Господу, давал обет Сильному Иакова:

3 " Nuk do të hyj në çadrën e shtëpisë sime, nuk do të hipi mbi shtratin tim;

(131-3) 'не войду в шатер дома моего, не взойду на ложе мое;

4 n uk do t’i jap gjumë syve të mi as pushim qepallave të mia,

(131-4) не дам сна очам моим и веждам моим--дремания,

5 d eri sa të kem gjetur një vend për Zotin, një banesë për të Fuqishmin e Jakobit".

(131-5) доколе не найду места Господу, жилища--Сильному Иакова'.

6 J a, dëgjuam të flitet për të në Efratah, e gjetëm në fushat e Jaarit.

(131-6) Вот, мы слышали о нем в Ефрафе, нашли его на полях Иарима.

7 L e të shkojmë në banesën e tij, le ta adhurojmë përpara fronit të këmbëve të tij.

(131-7) Пойдем к жилищу Его, поклонимся подножию ног Его.

8 Ç ohu, o Zot, dhe eja në vendin ku pushon ti dhe arka e forcës sate.

(131-8) Стань, Господи, на покоя Твоего, --Ты и ковчег могущества Твоего.

9 P riftërinjtë e tu le të vishen me drejtësi, dhe le të këndojnë nga gëzimi shenjtorët e tu.

(131-9) Священники Твои облекутся правдою, и святые Твои возрадуются.

10 P ër hir të Davidit, shërbëtorit tënd, mos e dëbo fytyrën e të vajosurit tënd.

(131-10) Ради Давида, раба Твоего, не отврати лица помазанника Твоего.

11 Z oti iu betua Davidit në të vërtetë dhe nuk do të ndryshojë: "Unë do të vë mbi fronin tënd një fryt të të përbrendëshmëve të tua.

(131-11) Клялся Господь Давиду в истине, и не отречется ее: 'от плода чрева твоего посажу на престоле твоем.

12 N ë rast se bijtë e tu do të respektojnë besëlidhjen time dhe porositë e mia, që unë do t’u mësojë atyre, edhe bijtë e tyre do të ulen përjetë mbi fronin tënd".

(131-12) Если сыновья твои будут сохранять завет Мой и откровения Мои, которым Я научу их, то и их сыновья во веки будут сидеть на престоле твоем'.

13 D uke qenë se Zoti e ka zgjedhur Sionin, ai e ka dashur atë për banesën e tij:

(131-13) Ибо избрал Господь Сион, возжелал в жилище Себе.

14 " Ky është vendi im i pushimit përjetë; këtu do të banoj, sepse e kam dashur.

(131-14) 'Это покой Мой на веки: здесь вселюсь, ибо Я возжелал его.

15 D o të bekoj fort zahiretë e tij, do t’i ngop me bukë të varfërit e tij;

(131-15) Пищу его благословляя благословлю, нищих его насыщу хлебом;

16 d o t’i vedh priftërinjtë e tij me shpëtim, do të ngazëllojnë shenjtorët e tij me britma gëzimi.

(131-16) священников его облеку во спасение, и святые его радостью возрадуются.

17 K ëtu do ta rris fuqinë e Davidit dhe do t’i jap një llambë të vajosurit tim.

(131-17) Там возращу рог Давиду, поставлю светильник помазаннику Моему.

18 D o t’i mbuloj me turp armiqtë e tij, por mbi të do të lulëzojë kurora e tij".

(131-18) Врагов его облеку стыдом, а на нем будет сиять венец его'.