1 M baje mend, o Zot, Davidin dhe të gjitha mundimet e tij,

Господи, вспомни Давида и все огорчения, которые он перенес.

2 a shtu si ai iu betua Zotit dhe lidhi kusht me të Fuqishmin e Jakobit, duke thënë:

Он поклялся Господу и дал обет Сильному Иакова:

3 " Nuk do të hyj në çadrën e shtëpisë sime, nuk do të hipi mbi shtratin tim;

«Не войду в свой дом и не лягу в свою постель,

4 n uk do t’i jap gjumë syve të mi as pushim qepallave të mia,

не дам сна своим глазам и векам своим дремы,

5 d eri sa të kem gjetur një vend për Zotin, një banesë për të Fuqishmin e Jakobit".

пока не найду места Господу, жилища – Сильному Иакова».

6 J a, dëgjuam të flitet për të në Efratah, e gjetëm në fushat e Jaarit.

Вот, мы слышали о нем в Ефрафе, нашли его на полях Иаара.

7 L e të shkojmë në banesën e tij, le ta adhurojmë përpara fronit të këmbëve të tij.

Пойдем к Его жилищу и поклонимся у подножия Его.

8 Ç ohu, o Zot, dhe eja në vendin ku pushon ti dhe arka e forcës sate.

Встань, Господи, и приди на место Своего покоя, Ты и ковчег Твоей силы.

9 P riftërinjtë e tu le të vishen me drejtësi, dhe le të këndojnë nga gëzimi shenjtorët e tu.

Пусть Твои священники облекутся в праведность, и воскликнут от радости Твои святые.

10 P ër hir të Davidit, shërbëtorit tënd, mos e dëbo fytyrën e të vajosurit tënd.

Ради Давида, Твоего слуги, не отверни лица Твоего помазанника.

11 Z oti iu betua Davidit në të vërtetë dhe nuk do të ndryshojë: "Unë do të vë mbi fronin tënd një fryt të të përbrendëshmëve të tua.

Клялся Господь Давиду в истине, и не отвернется от этого: «От плода твоего тела посажу на твой престол.

12 N ë rast se bijtë e tu do të respektojnë besëlidhjen time dhe porositë e mia, që unë do t’u mësojë atyre, edhe bijtë e tyre do të ulen përjetë mbi fronin tënd".

Если твои сыновья сохранят Мой завет и Мои заповеди, которым их научу, их дети также будут сидеть на твоем престоле вечно».

13 D uke qenë se Zoti e ka zgjedhur Sionin, ai e ka dashur atë për banesën e tij:

Ведь Господь избрал Сион и пожелал сделать его Своим жилищем:

14 " Ky është vendi im i pushimit përjetë; këtu do të banoj, sepse e kam dashur.

«Вот покой Мой навечно, здесь поселюсь, потому что Я возжелал его.

15 D o të bekoj fort zahiretë e tij, do t’i ngop me bukë të varfërit e tij;

Обильно благословлю его пищей, нищих его насыщу хлебом.

16 d o t’i vedh priftërinjtë e tij me shpëtim, do të ngazëllojnë shenjtorët e tij me britma gëzimi.

Священников его облеку спасением, и воскликнут от радости Его святые.

17 K ëtu do ta rris fuqinë e Davidit dhe do t’i jap një llambë të vajosurit tim.

Там повелю рогу Давидову цвести, установлю Я светильник Моему помазаннику.

18 D o t’i mbuloj me turp armiqtë e tij, por mbi të do të lulëzojë kurora e tij".

Врагов его облеку стыдом, а на нем воссияет венец его».