1 K ush është ai që vjen nga Edomi, nga Botsrahu, me rrobat e ngjyrosura me bojë të kuqe flakë? Ky, i veshur shkëlqyeshëm, që ecën në madhështinë e forcës së tij? "Jam unë që flas me drejtësi dhe jam i fuqishëm për të shpëtuar".

Кто Это идет из Эдома, из Боцры в одеяниях красного цвета? Кто Это, одетый так великолепно, выступающий в величии Своей силы? – Это Я, возвещающий оправдание, имеющий силу спасать.

2 P se veshja jote është e kuqe dhe rrobat e tua si ata që shtrydhin rrushin në gaviç?

Почему одежды Твои красны, как у топчущих виноград в давильне?

3 " Gaviçin e shtypa vetëm dhe asnjë nga popujt nuk ishte me mua. I shtypa në zemërimin tim dhe i shkela në tërbimin tim. Gjaku i tyre spërkati rrobat e mia dhe njollosa tërë veshjet e mia.

– Я топтал в давильне один; никого из народов со Мною не было. Я топтал их в Своем гневе, попирал их в негодовании. И брызгала их кровь Мне на одежды; Я запятнал все Мое одеяние.

4 S epse dita e hakmarrjes ishte në zemrën time dhe viti i çlirimit tim ka ardhur.

Потому что день возмездия был в Моем сердце, и настал год Моего искупительного труда.

5 S hikova, por nuk kishte asnjeri që të më ndihmonte; shtanga që askush nuk po më ndihmonte. Atëherë vetë krahu im më ka shpëtuar dhe tërbimi im më ka ndihmuar.

Я посмотрел, но помощника не было, был потрясен, что никто не помог. Тогда рука Моя принесла Мне победу, и негодование Мое Меня поддержало.

6 I shkela me këmbë popujt në zemërimin tim, i deha në tërbimin tim dhe bëra që të derdhet gjaku i tyre mbi tokë".

Я топтал народы в Своем гневе; в Своем негодовании напоил их и вылил их кровь на землю. Молитва милости

7 U në do të kujtoj mirësitë e Zotit, lavdimet e Zotit për gjithçka që na ka dhënë si dhe mirësinë e madhe që i ka siguruar shtëpisë së Izraelit sipas dhembshurive të tij dhe sipas dashamirësisë së tij të madhe.

Вспомню о милостях Господних, о славных Господних делах, обо всем, что Он для нас совершил; вспомню о великодушии Его к дому Израиля, что явил Он по милосердию Своему и по великой Своей любви.

8 A i në fakt kishte thënë: "Ata me të vërtetë janë populli im, bij që nuk do të veprojnë në mënyrë të rreme". Kështu ai u bë Shpëtimtari i tyre.

Он сказал: «Несомненно, они – Мой народ, сыновья, которые Мне не солгут», – и стал их Спасителем.

9 N ë çdo hidhërim të tyre ai u hidhërua, dhe Engjëlli i pranisë së tij i shpëtoi; me dashurinë dhe dhembshurinë e tij i çliroi, i lartoi dhe u solli tërë ditët e së kaluarës.

Во всех их горестях Он горевал вместе с ними, и Ангел Его присутствия спасал их. По любви Своей и милости Он их искупил, поднял их и носил во все древние дни.

10 P or ata u rebeluan dhe e trishtuan Frymën e tij të shenjtë; prandaj ai u bë armiku i tyre dhe luftoi kundër tyre.

Но они восстали и огорчили Святого Духа Его. И Он стал им врагом, и Сам воевал с ними.

11 A tëherë populli i tij kujtoi ditët e lashta të Moisiut. Ku është ai që i nxori nga deti me bariun e kopesë së tij? Ku është ai që vinte në mes tyre Frymën e tij të shenjtë,

Тогда народ Его вспомнил древние дни, дни Моисея: «Где Тот, Кто вывел их из моря вместе с пастухом Своего стада? Где Тот, Кто положил среди них Своего Святого Духа,

12 q ë i drejtonte nëpërmjet të djathtës së Moisiut me krahun e tij të lavdishëm, që i ndau ujërat para tyre për të bërë një emër të përjetshëm,

Тот, Чья славная длань была с Моисеем, Кто разделил перед ними воды, чтобы добыть Себе вечную славу,

13 q ë i çoi nëpër humnera, si një kalë në shkretëtirë, që të mos pengoheshin?

Кто через бездны вел их? Словно конь в степи, не спотыкались они;

14 A shtu si zbret bagëtia në luginë, Fryma e Zotit i bëri të pushojnë. Kështu ti e udhëhoqe popullin tënd për të bërë një emër të lavdishëm.

словно стадо, что спускается в долину, они получили покой от Духа Господня». Так вел Ты народ Свой, чтобы прославить Имя Свое.

15 S hiko nga qielli dhe shiko nga banesa jote e shenjtë dhe e lavdishme. Ku është zelli yt dhe fuqia jote? Drithërima e të përbrendëshmeve të tua dhe dhembshuritë e tua të thella ndaj meje mos vallë janë shtypur?

Посмотри вниз с небес, и взгляни из Своего святого и славного жилища! Где твои ревность и мощь? Твои сострадание и милость от нас удалились.

16 S epse ti je ati ynë, megjithëse Abrahami nuk na njihte dhe Izraeli nuk e di se ekzistojmë. Ti, o Zot, je ati ynë, Çliruesi ynë, emri yt vazhdon ngaherë.

Но Ты же Отец наш; пусть не знает нас Авраам и не признает Израиль; Ты, о Господь, наш Отец, наш Искупитель – вот Твое Имя издревле.

17 O Zot, pse na bën që të endemi larg rrugëve të tua dhe pse fortëson zemrën tonë që të mos ketë frikë nga ti? Për hir të shërbëtorëve të tu, kthehu në fiset e trashëgimisë sate.

Зачем, Господи, Ты сводишь нас с Твоих путей и ожесточаешь наши сердца, чтобы мы Тебя не боялись? Обратись ради слуг Твоих, ради этих родов – наследия Твоего.

18 B renda një kohe të shkurtër populli yt i shenjtë ka shtënë në dorë vendin; armiqtë tanë kanë shkelur shenjtëroren tënde.

Недолгое время владел святой Твой народ Твоим святилищем – ныне наши враги его растоптали.

19 N e u bëmë si ata mbi të cilët nuk ke qeverisur kurrë, mbi të cilët emri yt nuk ishte thirrur kurrë.

Мы уподобились тем, над кем Ты никогда не правил, тем, кто не звался Твоим Именем.