1 P astaj nisi përsëri të mësojë në breg të detit; dhe rreth tij u mblodh një turmë aq e madhe, sa që ai hyri në barkë dhe rrinte ulur në det, ndërsa gjithë turma ishte në tokë pranë detit.

Иисус опять учил у озера. Вокруг Него собралась огромная толпа, так что Он был вынужден сесть в лодку и немного отплыть, а весь народ стоял на берегу.

2 D he ai u mësonte atyre shumë gjëra në shëmbëlltyra, dhe u thoshte atyre në mësimin e tij:

Иисус многому учил народ в притчах, говоря им:

3 “ Dëgjoni! Ja, doli mbjellësi të mbjellë.

– Послушайте: сеятель вышел сеять.

4 D he ndodhi që kur hidhte farën, një pjesë e farës ra gjatë rrugës dhe zogjtë e qiellit erdhën dhe e hëngrën.

Когда он разбрасывал семена, то некоторые из них упали у самой дороги. Прилетели птицы и склевали их.

5 N jë pjesë tjetër ra në gurishte, ku nuk kishte shumë dhe dhe mbiu menjëherë, sepse s’kishte një tokë të thellë.

Другие упали в каменистые места, где было мало почвы. Они быстро проросли, потому что почва была неглубокой,

6 P or, kur doli dielli, u dogj; dhe me që nuk kishte rrënjë, u tha.

но когда взошло солнце, оно опалило ростки, и те засохли, так как у них не было глубоких корней.

7 N jë pjesë tjetër ra midis ferrave; ferrat u rritën, e mbyten dhe nuk dha fryt.

Другие упали в терновник, который разросся, заглушил их, и семена не дали урожая.

8 N jë pjesë tjetër ra në tokë të mirë, dhe solli frut që rritej, dhe u zhvillua për të dhënë njëra tridhjetë, tjetra gjashtëdhjetë dhe tjetra njëqind.”

Но семена, которые упали на хорошую почву, взошли, выросли и принесли урожай в тридцать, а то и в шестьдесят, и даже во сто крат больше, чем было посеяно.

9 P astaj ai u tha atyre: “Kush ka veshë për të dëgjuar, le të dëgjojë!.”

Потом Иисус добавил: – У кого есть уши, чтобы слышать, пусть слышит! Иисус объясняет притчу о четырех видах почвы (Мат. 13: 10-23; Лк. 8: 9-15)

10 T ani kur ishte vetëm, ata që i rrinin përreth bashkë me të dymbëdhjetët e pyetën për shëmbëlltyrën.

Позже, когда Иисус был один, Его постоянные спутники вместе с двенадцатью спросили Его о притчах.

11 D he ai u tha atyre: “Juve u është dhënë të njihni misterin e mbretërisë së Perëndisë; kurse atyre që janë përjashta të gjitha këto jepen me shëmbëlltyra,

Иисус ответил: – Вам открыта тайна Божьего Царства, а тем, внешним, все дается в притчах,

12 q ë: "Duke parë, të shohin, por të mos vën re; edhe duke dëgjuar, të dëgjojnë, por të mos kuptojnë, se mos pendohen dhe mëkatet u falen".”

чтобы «они смотрели, но не увидели и слушали, но не поняли; чтобы они не обратились и не были бы прощены».

13 P astaj u tha atyre: “Nuk e kuptoni këtë shëmbëlltyrë? Po atëhere si do t’i kuptoni të gjitha shëmbëlltyrat e tjera?

Потом Иисус спросил: – Неужели и вы не поняли эту притчу? Как же вы тогда вообще сможете понимать притчи?

14 M bjellësi mbjell fjalën.

Сеятель сеет слово.

15 A ta gjatë rrugës janë ata në të cilët mbillet fjala; por pasi e kanë dëgjuar atë, vjen menjëherë Satanai dhe ua heq fjalën e mbjellë në zemrat e tyre.

Некоторые люди похожи на семена, посеянные у дороги. Как только они услышат слово, приходит сатана и похищает посеянное в них.

16 P o ashtu ata që e marrin farën mbi nje gurishte janë ata që, kur e kanë dëgjuar fjalën, e pranojnë menjëherë me gëzim;

Другие похожи на семена, посеянные на каменистой почве. Эти люди, когда слышат слово, сразу же принимают его с радостью.

17 p or nuk kanë rrënjë në vetvete, dhe janë të përkohshëm; dhe kur vjen mundimi ose përndjekja për shkak të fjalës, skandalizohen menjëherë.

Но у них нет корня, и поэтому их хватает лишь на короткое время, и когда наступают трудности и гонения за слово, они сразу же отступаются.

18 A ta përkundrazi të cilët e marrin farën midis ferrave, janë ata që e dëgjojnë fjalën,

Третьи – как семена, посеянные среди терновника. Они слышат слово,

19 p or shqetësimet e kësaj bote, mashtrimet e pasurisë dhe lakmitë për gjëra të tjera që hynë, e mbyten fjalën dhe ajo bëhet e pafrytshme.

но повседневные заботы, любовь к богатству и другие желания заглушают слово, делая его бесплодным.

20 K urse ata që e morën farën në tokë të mirë, janë ata që e dëgjojnë fjalën, e pranojnë dhe japin fryt: një tridhjetë, tjetri gjashtëdhjetë dhe tjetri njëqind.”

А есть люди, похожие на семена, посеянные в хорошую почву. Они слышат слово, принимают его и приносят плод – в тридцать, шестьдесят, а то и во сто крат больше посеянного. Ответственность слушающих (Мат. 7: 2; Лк. 8: 16-18)

21 P astaj u tha atyre: “A merret vallë llamba për ta vënë nën babunë ose nën shtrat? A nuk vihet mbi dritëmbajtësen?

Затем Он сказал им: – Разве для того вносят в дом светильник, чтобы поставить его под горшок или под кровать? Наоборот, его ставят на подставку.

22 S epse nuk ka asgjë të fshehtë që të mos zbulohet, as kurrgjë sekrete që të mos dalin në dritë.

Нет ничего тайного, что не станет явным, и нет ничего скрытого, что не выйдет на свет.

23 K ush ka veshë për të dëgjuar, le të dëgjojë!”

Если у кого есть уши, чтобы слышать, пусть слышит.

24 D he u tha atyre: “Vini re atë që dëgjoni. Me atë masë që ju matni, do t’iu matet juve; edhe juve që dëgjoni do t’iu jepet edhe më.

И еще сказал им: – Будьте внимательны к тому, что вы слышите. Какою мерою вы мерите, такой будет отмерено и вам, и даже прибавлено.

25 S epse atij që ka, do t’i jepet, por atij që s’ka, do t’i merret edhe ajo që ka.

У кого есть, тому будет дано еще, и у кого нет, будет отнято и то, что он имеет. Притча о засеянном поле

26 T ha akoma: “Mbretëria e Perëndisë është si një njeri që hedh farën në dhe.

Еще Он сказал: – Божье Царство похоже на то, как если бы человек засеял поле.

27 D he natën dhe ditën, ndërsa ai fle dhe çohet, fara mbin dhe rritet, pa e ditur ai se si.

Проходят дни и ночи, человек то спит, то бодрствует, а семена всходят и растут, он и сам не знает как,

28 S epse dheu prodhon vetvetiu më parë kërcellin, pastaj kallirin, dhe më në fund kallirin plot me kokrra.

ведь земля сама дает плод. Сначала появляется росток, затем колос, колос наливается зерном,

29 D he kur fryti piqet, menjëherë korrësi i vë drapërin, sepse erdhi koha e korrjes.

и когда созреет урожай, человек приходит с серпом, потому что наступила жатва. Притча о горчичном зерне (Мат. 13: 31-32; Лк. 13: 18-19)

30 E dhe tha: Me se ta krahasojmë mbretërinë e Perëndisë? Ose me çfarë shëmbëlltyre ta paraqesim?

Иисус продолжал: – С чем можно сравнить Божье Царство? В какой притче можно описать его?

31 A jo i ngjan farës së sinapit, që, kur është mbjellë në dhe, është më e vogla nga të gjitha farërat që janë mbi dhe;

Оно как горчичное зерно. Когда его сеют в землю, оно самое меньшее из всех семян,

32 p or, pasi mbillet, rritet dhe bëhet më e madhe se të gjitha barishtet; dhe lëshon degë aq të mëdha, sa zogjtë e qiellit mund të gjejnë strehë nën hijen e saj.”

но когда вырастает, то становится больше всех огородных растений и раскидывает такие большие ветви, что птицы небесные могут вить гнезда в их тени.

33 D he me shumë shëmbëlltyra të tilla, u shpallte atyre fjalën, ashtu si ata ishin në gjendje ta kuptojnë.

Иисус рассказывал им много подобных притч. Он не говорил им больше того, что они были в силах воспринять.

34 D he nuk u fliste atyre pa shëmbëlltyra, ndërsa dishepujve të tij, veçmas, u shpjegonte çdo gjë.

Без притч Иисус вообще не учил, но когда Он оставался наедине со Своими учениками, Он все им объяснял. Иисус усмиряет шторм (Мат. 8: 18, 23-27; Лк. 8: 22-25)

35 T ani po atë ditë, si u ngrys, u tha atyre: “Kalojmë te bregu matanë!

В тот же день, вечером, Иисус сказал Своим ученикам: – Переправимся на другую сторону озера.

36 D he dishepujt, si e nisën popullin, e morrën me vete Jezusin, ashtu si ishte, në barkë. Me të ishin edhe disa barka të tjera të vogla.

Отпустив народ, они вошли в лодку к Иисусу и отплыли от берега. К ним присоединились и другие лодки.

37 N dërkaq shpërtheu një furtunë e madhe dhe valët përplaseshin mbi barkë aq shumë sa ajo po mbushej.

Внезапно поднялся сильный шторм. Волны били о борта лодки, и ее стало заливать.

38 A i ndërkaq po flinte në kiç mbi një jastëk. Ata e zgjuan dhe i thanë: “Mësues, a nuk merakosesh që ne po marrim fund?.”

А Иисус в это время спал на корме, подложив подушку под голову. Ученики разбудили Его и сказали: – Учитель! Неужели Тебе все равно, что мы гибнем?

39 D he ai si u zgjua, e qortoi erën dhe i foli detit: “Pusho dhe fashitu!.” Dhe era pushoi dhe u bë qetësi e madhe.

Проснувшись, Он запретил ветру и приказал озеру: – Умолкни! Перестань! В тот же момент ветер стих, и наступил полный штиль.

40 A tëherë u tha atyre: “Pse jeni ju aq frikacakë? Vallë, si nuk keni besim?.”

– Ну, что вы испугались? – сказал Он ученикам. – Неужели у вас еще нет веры?

41 D he ata i zuri një frikë e madhe dhe i thoshnin njëritjetrit: “Vallë, kush është ky, që po i binden edhe era edhe deti?.”

Перепуганные ученики спрашивали друг друга: – Кто Он, что даже ветер и море Ему повинуются?