1 D ëgjoni gjithë popujt, vini veshin, o banorë të botës,

Слушайте это, все народы, внимайте, все живущие на земле,

2 q ofshin njerëz të popullit dhe fisnikë, të pasur dhe të varfër tok.

и простые, и знатные, равно и богатые, и бедные.

3 N ga goja ime do të dalin fjalë diturie dhe kredhja në mendime e zemrës sime do të sjellë mirëkuptim.

Изрекут уста мои мудрость, и раздумья моего сердца дадут понимание.

4 U në do ta ndjek një proverb, do ta paraqes enigmën time me harpë.

Слух приклоню я к притче, открою под арфу загадку мою:

5 P se duhet të kem frikë nga ditët e fatkeqësisë, kur më rrethon ligësia e kundërshtarëve të mi,

чего мне бояться в дни бедствия, когда злые лжецы меня окружают –

6 a ta që kanë besim në pasuritë e tyre dhe mburren me bollëkun e pasurisë së tyre?

те, кто надеется на сокровища и кичится большим богатством?

7 A snjeri nuk mund të shpengojë kurrsesi vëllanë e tij, as t’i japë Perëndisë çmimin e shpengimit të tij,

Никто не в силах искупить брата или дать Богу выкуп за его жизнь:

8 s epse shpengimi i shpirtit të tij është shumë i shtrenjtë, dhe çmimi i saj nuk do të mjaftonte kurrë,

выкуп за жизнь велик, не найдется платы такой,

9 p ër të bërë që ai të jetojë përjetë dhe të mos shohë gropën.

чтобы он остался вовеки жить и не увидел могилы.

10 N ë fakt të gjithë shohin që njerëzit e urtë vdesin dhe që po në atë mënyrë vdesin njerëzit e pamend a mendjeshkurtër, duke ua lënë të tjerëve pasuritë e tyre.

Каждый видит, что мудрые умирают, вместе гибнут глупец и невежда, оставляя богатство свое другим.

11 M e mendjen e tyre ata pandehin se shtëpitë e tyre do të qëndrojnë për gjithnjë, që banesat e tyre janë të përjetshme; dhe kështu u vënë tokave emrin e tyre.

Их могилы пребудут им домом на веки веков, их жилищем из поколения в поколение. Что с того, что они в свою честь называли земли?

12 M egjithatë edhe njeriu që jeton në mes të pasurive nuk e ka të gjatë; ai është njëlloj si kafshët që mbarojnë.

Ведь человек в чести не пребудет, он подобен животным, которые погибают.

13 K jo është sjellja e njerëzve pa mend dhe e atyre që u shkojnë dhe miratojnë fjalimet e tyre. (Sela)

Такова участь тех, кто надеется на себя, и доля тех, кто после них одобряет слова их. Пауза

14 S htyhen si dele në drejtim të Sheolit; vdekja do t’i përpijë dhe në mëngjes njerëzit e drejtë do të sundojnë mbi ta. Luksi i tyre do të marrë fund në Sheol, larg banesës së tyre.

Как овцы, они уготованы миру мертвых; смерть будет их пасти, а наутро праведники будут править ими. В прах обратятся их тела, жилищем их будет мир мертвых.

15 P or Perëndia im do ta shpengojë shpirtin tim nga pushteti i Sheolit, sepse ai do të më pranojë. (Sela)

Но мою жизнь искупит Бог от власти мира мертвых, когда примет меня к Себе. Пауза

16 M os kij frikë kur dikush pasurohet, kur lavdia e shtëpisë së tij rritet,

Не завидуй, когда человек богатеет, и слава его дома множится.

17 s epse kur do të vdesë, nuk do të marrë asgjë me vete; lavdia e tij nuk do të zbresë pas tij.

Ничего не возьмет он с собой, когда умрет, и слава его вслед за ним не пойдет.

18 E dhe në se në jetë e ndjente veten të lumtur (në fakt njerëzia të lavdëron kur pasurohesh),

Пусть при жизни считал он себя счастливцем – люди хвалят того, кто преуспевает –

19 a i do të arrijë brezin e etërve të tij, që nuk do ta shohin kurrë më dritën.

он пристанет к сонму своих отцов, что вовек не увидят света.

20 N jeriu që jeton në mes të pasurive pa pasur gjykim është njëlloj si kafshët që zhduken.

Человек, который в чести, но немудр, подобен животным, которые погибают.