1 D ëgjoni gjithë popujt, vini veshin, o banorë të botës,

(49: 1) Au chef des chantres. Des fils de Koré. Psaume. (49: 2) Écoutez ceci, vous tous, peuples, Prêtez l'oreille, vous tous, habitants du monde,

2 q ofshin njerëz të popullit dhe fisnikë, të pasur dhe të varfër tok.

(49: 3) Petits et grands, Riches et pauvres!

3 N ga goja ime do të dalin fjalë diturie dhe kredhja në mendime e zemrës sime do të sjellë mirëkuptim.

(49: 4) Ma bouche va faire entendre des paroles sages, Et mon coeur a des pensées pleines de sens.

4 U në do ta ndjek një proverb, do ta paraqes enigmën time me harpë.

(49: 5) Je prête l'oreille aux sentences qui me sont inspirées, J'ouvre mon chant au son de la harpe.

5 P se duhet të kem frikë nga ditët e fatkeqësisë, kur më rrethon ligësia e kundërshtarëve të mi,

(49: 6) Pourquoi craindrais-je aux jours du malheur, Lorsque l'iniquité de mes adversaires m'enveloppe?

6 a ta që kanë besim në pasuritë e tyre dhe mburren me bollëkun e pasurisë së tyre?

(49: 7) Ils ont confiance en leurs biens, Et se glorifient de leur grande richesse.

7 A snjeri nuk mund të shpengojë kurrsesi vëllanë e tij, as t’i japë Perëndisë çmimin e shpengimit të tij,

(49: 8) Ils ne peuvent se racheter l'un l'autre, Ni donner à Dieu le prix du rachat.

8 s epse shpengimi i shpirtit të tij është shumë i shtrenjtë, dhe çmimi i saj nuk do të mjaftonte kurrë,

(49: 9) Le rachat de leur âme est cher, Et n'aura jamais lieu;

9 p ër të bërë që ai të jetojë përjetë dhe të mos shohë gropën.

(49: 10) Ils ne vivront pas toujours, Ils n'éviteront pas la vue de la fosse.

10 N ë fakt të gjithë shohin që njerëzit e urtë vdesin dhe që po në atë mënyrë vdesin njerëzit e pamend a mendjeshkurtër, duke ua lënë të tjerëve pasuritë e tyre.

(49: 11) Car ils la verront: les sages meurent, L'insensé et le stupide périssent également, Et ils laissent à d'autres leurs biens.

11 M e mendjen e tyre ata pandehin se shtëpitë e tyre do të qëndrojnë për gjithnjë, që banesat e tyre janë të përjetshme; dhe kështu u vënë tokave emrin e tyre.

(49: 12) Ils s'imaginent que leurs maisons seront éternelles, Que leurs demeures subsisteront d'âge en âge, Eux dont les noms sont honorés sur la terre.

12 M egjithatë edhe njeriu që jeton në mes të pasurive nuk e ka të gjatë; ai është njëlloj si kafshët që mbarojnë.

(49: 13) Mais l'homme qui est en honneur n'a point de durée, Il est semblable aux bêtes que l'on égorge.

13 K jo është sjellja e njerëzve pa mend dhe e atyre që u shkojnë dhe miratojnë fjalimet e tyre. (Sela)

(49: 14) Telle est leur voie, leur folie, Et ceux qui les suivent se plaisent à leurs discours. -Pause.

14 S htyhen si dele në drejtim të Sheolit; vdekja do t’i përpijë dhe në mëngjes njerëzit e drejtë do të sundojnë mbi ta. Luksi i tyre do të marrë fund në Sheol, larg banesës së tyre.

(49: 15) Comme un troupeau, ils sont mis dans le séjour des morts, La mort en fait sa pâture; Et bientôt les hommes droits les foulent aux pieds, Leur beauté s'évanouit, le séjour des morts est leur demeure.

15 P or Perëndia im do ta shpengojë shpirtin tim nga pushteti i Sheolit, sepse ai do të më pranojë. (Sela)

(49: 16) Mais Dieu sauvera mon âme du séjour des morts, Car il me prendra sous sa protection. -Pause.

16 M os kij frikë kur dikush pasurohet, kur lavdia e shtëpisë së tij rritet,

(49: 17) Ne sois pas dans la crainte parce qu'un homme s'enrichit, Parce que les trésors de sa maison se multiplient;

17 s epse kur do të vdesë, nuk do të marrë asgjë me vete; lavdia e tij nuk do të zbresë pas tij.

(49: 18) Car il n'emporte rien en mourant, Ses trésors ne descendent point après lui.

18 E dhe në se në jetë e ndjente veten të lumtur (në fakt njerëzia të lavdëron kur pasurohesh),

(49: 19) Il aura beau s'estimer heureux pendant sa vie, On aura beau te louer des jouissances que tu te donnes,

19 a i do të arrijë brezin e etërve të tij, që nuk do ta shohin kurrë më dritën.

(49: 20) Tu iras néanmoins au séjour de tes pères, Qui jamais ne reverront la lumière.

20 N jeriu që jeton në mes të pasurive pa pasur gjykim është njëlloj si kafshët që zhduken.

(49: 21) L'homme qui est en honneur, et qui n'a pas d'intelligence, Est semblable aux bêtes que l'on égorge.