1 " Bërtit, pra! A ka vallë ndonjë që të përgjigjet? Kujt prej shenjtorëve do t’i drejtohesh?

Crie maintenant! Qui te répondra? Auquel des saints t'adresseras-tu?

2 Z emërimi në fakt e vret të pamendin dhe zilia e vret budallanë.

L'insensé périt dans sa colère, Le fou meurt dans ses emportements.

3 E kam parë të pamendin të lëshojë rrënjë, por shumë shpejt e mallkova banesën e tij.

J'ai vu l'insensé prendre racine; Puis soudain j'ai maudit sa demeure.

4 B ijtë e tij nuk kanë asnjë siguri, janë të shtypur te porta, dhe nuk ka njeri që t’i mbrojë.

Plus de prospérité pour ses fils; Ils sont foulés à la porte, et personne qui les délivre!

5 I urituri përpin të korrat e tij, ia merr edhe sikur të jenë midis gjembave, dhe një lak përpin pasurinë e tij.

Sa moisson est dévorée par des affamés, Qui viennent l'enlever jusque dans les épines, Et ses biens sont engloutis par des hommes altérés.

6 S epse shpirtligësia nuk del nga pluhuri dhe mundimi nuk mbin nga toka;

Le malheur ne sort pas de la poussière, Et la souffrance ne germe pas du sol;

7 p or njeriu lind për të vuajtur, ashtu si shkëndija për t’u ngjitur lart.

L'homme naît pour souffrir, Comme l'étincelle pour voler.

8 P or unë do të kërkoja Perëndinë, dhe Perëndisë do t’i besoja çështjen time,

Pour moi, j'aurais recours à Dieu, Et c'est à Dieu que j'exposerais ma cause.

9 a tij që bën gjëra të mëdha dhe që nuk mund të njihen; mrekulli të panumërta,

Il fait des choses grandes et insondables, Des merveilles sans nombre;

10 q ë i jep shiun tokës dhe dërgon ujin në fushat;

Il répand la pluie sur la terre, Et envoie l'eau sur les campagnes;

11 q ë ngre të varfrit dhe vë në siguri lart ata që vuajnë.

Il relève les humbles, Et délivre les affligés;

12 I bën të kota synimet e dinakëve, dhe kështu duart e tyre nuk mund të realizojnë planet e tyre;

Il anéantit les projets des hommes rusés, Et leurs mains ne peuvent les accomplir;

13 i merr të urtët në dredhinë e tyre, dhe kështu këshilla e të pandershmëve shpejt bëhet tym.

Il prend les sages dans leur propre ruse, Et les desseins des hommes artificieux sont renversés:

14 G jatë ditës ata hasin në errësirë, bash në mesditë ecin me tahmin sikur të ishte natë;

Ils rencontrent les ténèbres au milieu du jour, Ils tâtonnent en plein midi comme dans la nuit.

15 p or Perëndia e shpëton nevojtarin nga shpata, nga goja e të fuqishmëve dhe nga duart e tyre.

Ainsi Dieu protège le faible contre leurs menaces, Et le sauve de la main des puissants;

16 K ështu ka shpresë për të mjerin, por padrejtësia ia mbyll gojën atij.

Et l'espérance soutient le malheureux, Mais l'iniquité ferme la bouche.

17 J a, lum njeriu që Perëndia dënon; prandaj ti mos e përbuz ndëshkimin e të Plotfuqishmit;

Heureux l'homme que Dieu châtie! Ne méprise pas la correction du Tout Puissant.

18 s epse ai e bën plagën, dhe pastaj e fashon, plagos, por duart e tij shërojnë.

Il fait la plaie, et il la bande; Il blesse, et sa main guérit.

19 N ga gjashtë fatkeqësi ai do të të çlirojë, po, në të shtatën e keqja nuk do të të prekë.

Six fois il te délivrera de l'angoisse, Et sept fois le mal ne t'atteindra pas.

20 N ë kohë zie do të të shpëtojë nga vdekja, në kohë lufte nga forca e shpatës.

Il te sauvera de la mort pendant la famine, Et des coups du glaive pendant la guerre.

21 D o t’i shpëtosh fshikullit të gjuhës, nuk do të trembesh kur të vijë shkatërrimi.

Tu seras à l'abri du fléau de la langue, Tu seras sans crainte quand viendra la dévastation.

22 D o të qeshësh me shkatërrimin dhe me zinë, dhe nuk do të kesh frikë nga bishat e dheut;

Tu te riras de la dévastation comme de la famine, Et tu n'auras pas à redouter les bêtes de la terre;

23 s epse do të kesh një besëlidhje me gurët e dheut, dhe kafshët e fushave do të jenë në paqe me ty.

Car tu feras alliance avec les pierres des champs, Et les bêtes de la terre seront en paix avec toi.

24 D o të dish që çadra jote është e siguruar; do të vizitosh kullotat e tua dhe do të shikosh që nuk mungon asgjë.

Tu jouiras du bonheur sous ta tente, Tu retrouveras tes troupeaux au complet,

25 D o të kuptosh që pasardhësit e tu janë të shumtë dhe të vegjlit e tu si bari i fushave.

Tu verras ta postérité s'accroître, Et tes rejetons se multiplier comme l'herbe des champs.

26 D o të zbresësh në varr në moshë të shkuar, ashtu si në stinën e vet mblidhet një tog duajsh.

Tu entreras au sépulcre dans la vieillesse, Comme on emporte une gerbe en son temps.

27 J a ç’kemi gjetur; kështu është. Dëgjoje dhe përfito".

Voilà ce que nous avons reconnu, voilà ce qui est; A toi d'entendre et de mettre à profit.