1 O Perëndi, ti na ke prapsur, na ke shpërndarë, je zemëruar; tani na rivendos.

(60: 1) Au chef des chantres. Sur le lis lyrique. Hymne de David, pour enseigner. (60: 2) Lorsqu'il fit la guerre aux Syriens de Mésopotamie et aux Syriens de Tsoba, et que Joab revint et battit dans la vallée du sel douze mille Édomites. (60: 3) O Dieu! tu nous as repoussés, dispersés, Tu t'es irrité: relève-nous!

2 T i ke bërë që të dridhet toka, e ke çarë; shëro thyerjet e saj, sepse ajo lëkundet.

(60: 4) Tu as ébranlé la terre, tu l'as déchirée: Répare ses brèches, car elle chancelle!

3 T i e ke ngarkuar popullin tënd me gjëra të rënda; na ke dhënë të pimë verë që të trullos.

(60: 5) Tu as fait voir à ton peuple des choses dures, Tu nous as abreuvés d'un vin d'étourdissement.

4 P or tani u ke dhënë atyre që të kanë frikë një flamur, që ta ngrenë në favor të së vërtetës. (Sela)

(60: 6) Tu as donné à ceux qui te craignent une bannière, Pour qu'elle s'élève à cause de la vérité. -Pause.

5 S hpëto me dorën tënde të djathtë dhe përgjigjmu, me qëllim që ata që ti i do të çlirohen.

(60: 7) Afin que tes bien-aimés soient délivrés, Sauve par ta droite, et exauce-nous!

6 P erëndia ka folur në shenjtërinë e tij: "Unë do të triumfoj, do të ndaj Sikemin dhe do të mas luginën e Sukothit.

(60: 8) Dieu a dit dans sa sainteté: Je triompherai, Je partagerai Sichem, je mesurerai la vallée de Succoth;

7 I mi është Galaadi, imi është Manasi, Efraimi është forca e kokës sime, Juda është ligjëvënësi im;

(60: 9) A moi Galaad, à moi Manassé; Éphraïm est le rempart de ma tête, Et Juda, mon sceptre;

8 M oabi është legeni në të cilin lahem; mbi Edomin do të hedh sandalin tim; mbi Filistejtë do të ngre britma fitoreje".

(60: 10) Moab est le bassin où je me lave; Je jette mon soulier sur Édom; Pays des Philistins, pousse à mon sujet des cris de joie! -

9 K ush do të më çojë në qytetin e fortë? Kush do të më çojë deri në Edom?

(60: 11) Qui me mènera dans la ville forte? Qui me conduira à Édom?

10 A nuk do të jesh pikërisht ti, o Perëndi, që na ke prapsur? Nuk do të dalësh më, o Perëndi, me ushtritë tona?

(60: 12) N'est-ce pas toi, ô Dieu, qui nous as repoussés, Et qui ne sortais plus, ô Dieu, avec nos armées?

11 N a ndihmo kundër armikut, sepse është e kotë ndihma e njeriut.

(60: 13) Donne-nous du secours contre la détresse! Le secours de l'homme n'est que vanité.

12 M e Perëndinë do të kryejmë trimëri, dhe ai do të shkelë armiqtë tanë.

(60: 14) Avec Dieu, nous ferons des exploits; Il écrasera nos ennemis.