1 D o të të lëvdoj, o Zot, sepse ti më ngrite lart, dhe nuk i lejove armiqtë e mi të tallen me mua.

(30: 1) Psaume. Cantique pour la dédicace de la maison. De David. (30: 2) Je t'exalte, ô Éternel, car tu m'as relevé, Tu n'as pas voulu que mes ennemis se réjouissent à mon sujet.

2 O Zot, Perëndia im, unë të kam klithur ty, dhe ti më ke shëruar.

(30: 3) Éternel, mon Dieu! J'ai crié à toi, et tu m'as guéri.

3 O Zot, ti e ke nxjerrë shpirtin tim jashtë Sheolit, më ke mbajtur gjallë që të mos zbrisja në gropë.

(30: 4) Éternel! tu as fait remonter mon âme du séjour des morts, Tu m'as fait revivre loin de ceux qui descendent dans la fosse.

4 I këndoni lavde Zotit, ju, shenjtorë të tij, dhe kremtoni shenjtërinë e tij,

(30: 5) Chantez à l'Éternel, vous qui l'aimez, Célébrez par vos louanges sa sainteté!

5 s epse zemërimi im mban vetëm një çast, por mirësia e tij mban një jetë të tërë. Të qarat mund të vazhdojnë një natë, por në mëngjes shpërthen një britmë gëzimi.

(30: 6) Car sa colère dure un instant, Mais sa grâce toute la vie; Le soir arrivent les pleurs, Et le matin l'allégresse.

6 K ur kisha bollëk thoja: "Unë nuk do të prekem kurrë".

(30: 7) Je disais dans ma sécurité: Je ne chancellerai jamais!

7 O Zot, për hirin tënd e kishe fortësuar malin tim, ti e fshehe fytyrën tënde, dhe unë mbeta i trembur.

(30: 8) Éternel! par ta grâce tu avais affermi ma montagne... Tu cachas ta face, et je fus troublé.

8 U në të klitha ty, o Zot, iu luta fort Zotit,

(30: 9) Éternel! j'ai crié à toi, J'ai imploré l'Éternel:

9 d uke thënë: "Çfarë dobie do të kesh nga gjaku im po të jetë se zbres në gropë? A mundet pluhuri të të kremtojë? A mundet ai të shpallë të vërtetën tënde?

(30: 10) Que gagnes-tu à verser mon sang, A me faire descendre dans la fosse? La poussière a-t-elle pour toi des louanges? Raconte-t-elle ta fidélité?

10 D ëgjo, o Zot, dhe ki mëshirë për mua, o Zot, bëhu ti ndihma ime".

(30: 11) Écoute, Éternel, aie pitié de moi! Éternel, secours-moi! -

11 T i e ke kthyer vajtimin tim në valle; ma ke hequr grethoren dhe më ke mbushur me gëzim,

(30: 12) Et tu as changé mes lamentations en allégresse, Tu as délié mon sac, et tu m'as ceint de joie,

12 m e qëllim që shpirti im të mund të të këndojë lavdi pa pushim. O Zot, Perëndia im, unë do të të kremtoj përjetë.

(30: 13) Afin que mon coeur te chante et ne soit pas muet. Éternel, mon Dieu! je te louerai toujours.