1 D ëgjoni gjithë popujt, vini veshin, o banorë të botës,

Oíd esto, pueblos todos; escuchad, habitantes todos del mundo,

2 q ofshin njerëz të popullit dhe fisnikë, të pasur dhe të varfër tok.

tanto humildes como encumbrados, ricos y pobres juntamente.

3 N ga goja ime do të dalin fjalë diturie dhe kredhja në mendime e zemrës sime do të sjellë mirëkuptim.

Mi boca hablará sabiduría, y la meditación de mi corazón será entendimiento.

4 U në do ta ndjek një proverb, do ta paraqes enigmën time me harpë.

Inclinaré al proverbio mi oído, con el arpa declararé mi enigma.

5 P se duhet të kem frikë nga ditët e fatkeqësisë, kur më rrethon ligësia e kundërshtarëve të mi,

¿Por qué he de temer en los días de adversidad cuando la iniquidad de mis enemigos me rodee,

6 a ta që kanë besim në pasuritë e tyre dhe mburren me bollëkun e pasurisë së tyre?

de los que confían en sus bienes y se jactan de la abundancia de sus riquezas?

7 A snjeri nuk mund të shpengojë kurrsesi vëllanë e tij, as t’i japë Perëndisë çmimin e shpengimit të tij,

Nadie puede en manera alguna redimir a su hermano, ni dar a Dios rescate por él,

8 s epse shpengimi i shpirtit të tij është shumë i shtrenjtë, dhe çmimi i saj nuk do të mjaftonte kurrë,

porque la redención de su alma es muy costosa, y debe abandonar el intento para siempre,

9 p ër të bërë që ai të jetojë përjetë dhe të mos shohë gropën.

para que viva eternamente, para que no vea corrupción.

10 N ë fakt të gjithë shohin që njerëzit e urtë vdesin dhe që po në atë mënyrë vdesin njerëzit e pamend a mendjeshkurtër, duke ua lënë të tjerëve pasuritë e tyre.

Porque él ve que aun los sabios mueren; el torpe y el necio perecen de igual manera, y dejan sus riquezas a otros.

11 M e mendjen e tyre ata pandehin se shtëpitë e tyre do të qëndrojnë për gjithnjë, që banesat e tyre janë të përjetshme; dhe kështu u vënë tokave emrin e tyre.

Su íntimo pensamiento es que sus casas serán eternas, y sus moradas por todas las generaciones; y a sus tierras han dado sus nombres.

12 M egjithatë edhe njeriu që jeton në mes të pasurive nuk e ka të gjatë; ai është njëlloj si kafshët që mbarojnë.

Mas el hombre, en su vanagloria, no permanecerá; es como las bestias que perecen.

13 K jo është sjellja e njerëzve pa mend dhe e atyre që u shkojnë dhe miratojnë fjalimet e tyre. (Sela)

Este es el camino de los insensatos, y de los que después de ellos aprueban sus palabras. (Selah )

14 S htyhen si dele në drejtim të Sheolit; vdekja do t’i përpijë dhe në mëngjes njerëzit e drejtë do të sundojnë mbi ta. Luksi i tyre do të marrë fund në Sheol, larg banesës së tyre.

Como ovejas son destinados para el Seol, la muerte los pastoreará, los rectos los regirán por la mañana; su forma será para que el Seol la consuma, de modo que no tienen morada.

15 P or Perëndia im do ta shpengojë shpirtin tim nga pushteti i Sheolit, sepse ai do të më pranojë. (Sela)

Pero Dios redimirá mi alma del poder del Seol, pues El me recibirá. (Selah)

16 M os kij frikë kur dikush pasurohet, kur lavdia e shtëpisë së tij rritet,

No temas cuando alguno se enriquece, cuando la gloria de su casa aumenta;

17 s epse kur do të vdesë, nuk do të marrë asgjë me vete; lavdia e tij nuk do të zbresë pas tij.

porque nada se llevará cuando muera, ni su gloria descenderá con él.

18 E dhe në se në jetë e ndjente veten të lumtur (në fakt njerëzia të lavdëron kur pasurohesh),

Aunque mientras viva, a sí mismo se felicite (y aunque los hombres te alaben cuando prosperes),

19 a i do të arrijë brezin e etërve të tij, që nuk do ta shohin kurrë më dritën.

irá a reunirse con la generación de sus padres, quienes nunca verán la luz.

20 N jeriu që jeton në mes të pasurive pa pasur gjykim është njëlloj si kafshët që zhduken.

El hombre en su vanagloria, pero sin entendimiento, es como las bestias que perecen.