1 " Jam neveritur nga jeta ime; do të shfryj lirisht vajtimin tim, duke folur në trishtimin e shpirtit tim!

Hastiado estoy de mi vida: daré rienda suelta a mi queja, hablaré en la amargura de mi alma.

2 D o t’i them Perëndisë: "Mos më dëno! Bëmë të ditur pse grindesh me mua.

Le diré a Dios: “No me condenes, hazme saber por qué contiendes conmigo.

3 A të duket mirë të shtypësh, të përçmosh veprën e duarve të tua dhe të tregohesh në favor të qëllimeve të njerëzve të këqij?

“¿Es justo para ti oprimir, rechazar la obra de tus manos, y mirar con favor los designios de los malos ?

4 A ke sy prej mishi, apo shikon edhe ti si shikon njeriu?

“¿Acaso tienes tú ojos de carne, o ves como el hombre ve ?

5 A janë vallë ditët e tua si ditët e një të vdekshmi, vitet e tua si ditët e një njeriu,

“¿Son tus días como los días de un mortal, o tus años como los años del hombre,

6 s epse ti duhet të hetosh lidhur me fajin tim dhe të kërkosh mëkatin tim,

para que andes averiguando mi culpa, y buscando mi pecado ?

7 m egjithëse e di që nuk jam fajtor dhe që nuk ka njeri që mund të më çlirojë nga dora jote?

“Según tu conocimiento ciertamente no soy culpable; sin embargo no hay salvación de tu mano.

8 D uart e tua më kanë bërë dhe më kanë dhënë trajtë por tani ti kërkon të më zhdukësh.

“Tus manos me formaron y me hicieron, ¿y me destruirás ?

9 M baj mend, të lutem, që më ke modeluar si argjila, dhe do të më bësh të kthehem në pluhur!

“Acuérdate ahora que me has modelado como a barro, ¿y me harás volver al polvo ?

10 A nuk më ke derdhur vallë si qumështi dhe më ke piksur si djathi?

“¿No me derramaste como leche, y como queso me cuajaste?

11 T i më ke veshur me lëkurë dhe me mish, më ke thurur me kocka dhe me nerva.

“¿No me vestiste de piel y de carne, y me entretejiste con huesos y tendones?

12 M ë ke dhënë jetë dhe dashamirësi, dhe providenca jote është kujdesur për frymën time,

“Vida y misericordia me has concedido, y tu cuidado ha guardado mi espíritu.

13 p or këto gjëra i fshihje në zemrën tënde; tani unë e di që ti mendoje një gjë të tillë.

“Sin embargo, tienes escondidas estas cosas en tu corazón, yo sé que esto está dentro de ti:

14 N ë qoftë se mëkatoj, ti më ndjek me sy dhe nuk më lë të pandëshkuar për fajin tim.

si pecara, me lo tomarías en cuenta, y no me absolverías de mi culpa.

15 N ë qoftë se jam i keq, mjerë unë! Edhe sikur të jem i drejtë, nuk do të guxoja të ngrija kokën, i ngopur siç jam nga poshtërsia dhe duke parë mjerimin tim.

“Si soy malvado, ¡ay de mí!, y si soy justo, no me atrevo a levantar la cabeza. Estoy harto de deshonra y consciente de mi aflicción.

16 N ë rast se ngre kryet, ti më ndjek si luani, duke kryer përsëri mrekulli kundër meje.

“Si mi cabeza se levantara, como león me cazarías, y mostrarías tu poder contra mí.

17 T i i përtërin dëshmitarët kundër meje, e shton zemërimin tënd kundër meje dhe trupa gjithnjë të reja më sulmojnë.

“Renuevas tus pruebas contra mí, y te ensañas conmigo; tropas de relevo vienen contra mí.

18 P se, pra, më nxore nga barku? Të kisha vdekur, pa më parë sy njeriu!

“¿ Por qué, pues, me sacaste de la matriz? ¡Ojalá que hubiera muerto y nadie me hubiera visto!

19 D o të kisha qenë sikur të mos kisha ekzistuar kurrë, i mbartur nga barku në varr.

“Sería como si no hubiera existido, llevado del vientre a la sepultura.”

20 A nuk janë vallë të pakta ditët e mia? Jepi fund, pra, lërmë të qetë që të mund ta mbledh pak veten;

¿No dejará El en paz mis breves días ? Apártate de mí para que me consuele un poco

21 p ara se të shkoj për të mos u kthyer më, drejt vendit të errësirës dhe të hijes së vdekjes,

antes que me vaya, para no volver, a la tierra de tinieblas y sombras profundas;

22 t ë vendit të territ dhe të errësirës së madhe të hijes së vdekjes, ku ka vetëm pështjellim, ku madje edhe drita është si errësira".

tierra tan lóbrega como las mismas tinieblas, de sombras profundas, sin orden, y donde la luz es como las tinieblas.