1 U në jam trëndafili i Sharonit, zambaku i luginave.

Yo soy la rosa de Sarón, el lirio de los valles. EL ESPOSO:

2 S i një zambak midis gjembave, ashtu është mikesha ime midis vajzave.

Como el lirio entre los espinos, así es mi amada entre las doncellas. LA ESPOSA:

3 S i një mollë midis pemëve të pyllit kështu është i dashuri im midis të rinjve. Kam dëshëruar shumë të rri në hijen e tij dhe aty jam ulur, fryti i tij ishte i ëmbël në gojën time.

Como el manzano entre los árboles del bosque, así es mi amado entre los jóvenes. A su sombra placentera me he sentado, y su fruto es dulce a mi paladar.

4 M ë çoi në shtëpinë e banketit dhe flamuri i tij mbi mua është dashuria.

El me ha traído a la sala del banquete, y su estandarte sobre mí es el amor.

5 M ë mbani me pite rrushi, më përtërini me mollë, sepse unë vuaj nga dashuria.

Sustentadme con tortas de pasas, reanimadme con manzanas, porque estoy enferma de amor.

6 D ora e tij e majtë është poshtë kokës sime, dora e tij e djathtë më përqafon.

Esté su izquierda bajo mi cabeza y su derecha me abrace. EL ESPOSO:

7 J u përgjërohem, o bija të Jeruzalemit, për gazelat dhe sutat fushave, mos e ngacmoni dhe mos e zgjoni dashurinë time, deri sa kështu t’i pëlqejë

Yo os conjuro, oh hijas de Jerusalén, por las gacelas o por las ciervas del campo, que no levantéis ni despertéis a mi amor, hasta que quiera. LA ESPOSA:

8 J a zëri i të dashurit tim! Ja, ai vjen duke kërcyer mbi malet, duke u hedhur mbi kodrat.

¡Una voz! ¡Mi amado! He aquí, él viene, saltando por los montes, brincando por los collados.

9 I dashuri im i përngjan një gazele apo një dreri të ri. Ja ku është prapa murit tonë, shikon nga dritaret, hedh vështrime nëpërmjet hekurave të tyre.

Mi amado es semejante a una gacela o a un cervatillo. He aquí, se detiene detrás de nuestro muro, mirando por las ventanas, atisbando por las celosías.

10 I dashuri im më ka folur dhe më ka thënë: "Çohu, mikja ime, e bukura ime, dhe eja!

Mi amado habló, y me dijo: “Levántate, amada mía, hermosa mía, y ven conmigo.

11 S epse, ja, dimri ka kaluar, shiu pushoi, iku.

“Pues mira, ha pasado el invierno, ha cesado la lluvia y se ha ido.

12 L ulet duken mbi tokë, koha e të kënduarit erdhi, dhe në vendin tonë dëgjohet zëri i turtulleshës.

“Han aparecido las flores en la tierra; ha llegado el tiempo de la poda, y se oye la voz de la tórtola en nuestra tierra.

13 F iku nxjerr fiqtë e tij të papjekur, vreshtat në lulëzim përhapin një aromë të këndshme. Çohu, mikja ime, e bukura ime, dhe eja.

“La higuera ha madurado sus higos, y las vides en flor han esparcido su fragancia. Levántate amada mía, hermosa mía, y ven conmigo.” EL ESPOSO:

14 O pëllumbesha ime, që rri në të çarat e shkëmbinjve, në strukat e rrëmoreve, ma trego fytyrën tënde, më bëj ta dëgjoj zërin tënd, sepse zëri yt është i këndshëm dhe fytyra jote është e hijshme".

Paloma mía, en las grietas de la peña, en lo secreto de la senda escarpada, déjame ver tu semblante, déjame oír tu voz; porque tu voz es dulce, y precioso tu semblante. EL CORO:

15 I zini dhelprat, dhelprat e vogla që dëmtojnë vreshtat, sepse vreshtat tona janë në lulëzim.

Cazadnos las zorras, las zorras pequeñas que arruinan las viñas, pues nuestras viñas están en flor. LA ESPOSA:

16 I dashuri im është imi, dhe unë jam e tij; ai e kullot kopenë midis zambakëve.

Mi amado es mío, y yo soy suya; él apacienta su rebaño entre los lirios.

17 P ara se të fryjë flladi i ditës dhe hijet të ikin, kthehu, i dashuri im, dhe sillu si një gazelë o një drenushë mbi malet që na ndajnë.

Hasta que sople la brisa del día y huyan las sombras, vuelve, amado mío, y sé semejante a una gacela o a un cervatillo sobre los montes de Beter.