1 E jani, t’i këndojmë me gëzim Zotit; t’i dërgojmë britma gëzimi kalasë së shpëtimit tonë.

Venid, cantemos con gozo al Señor, aclamemos con júbilo a la roca de nuestra salvación.

2 L e të shkojmë në prani të tij me lavde, ta kremtojmë me këngë.

Vengamos ante su presencia con acción de gracias; aclamémosle con salmos.

3 S epse Zoti është një Perëndi i madh dhe një Mbret i madh mbi gjithë perënditë.

Porque Dios grande es el Señor, y Rey grande sobre todos los dioses,

4 N ë duart e tij janë thellësitë e tokës dhe të tijat janë majat e larta të maleve.

en cuya mano están las profundidades de la tierra; suyas son también las cumbres de los montes.

5 I tij është deti, sepse ai e ka bërë, dhe dheu i thatë që duart e tij kanë modeluar.

Suyo es el mar, pues El lo hizo, y sus manos formaron la tierra firme.

6 E jani, të adhurojmë dhe të përkulemi; të gjunjëzohemi përpara Zotit që na ka bërë.

Venid, adoremos y postrémonos; doblemos la rodilla ante el Señor nuestro Hacedor.

7 S epse ai është Perëndia ynë dhe ne jemi populli i kullotës së tij dhe kopeja për të cilën ai kujdeset. Sot, po të jetë se dëgjoni zërin e tij,

Porque El es nuestro Dios, y nosotros el pueblo de su prado y las ovejas de su mano. Si oís hoy su voz,

8 " mos e fortësoni zemrën tuaj si në Meriba, si ditën e Masas në shkretëtirë,

no endurezcáis vuestro corazón como en Meriba, como en el día de Masah en el desierto,

9 k u etërit tuaj më tunduan dhe më vunë në provë, edhe pse i kishin parë veprat e mia.

cuando vuestros padres me tentaron, me probaron, aunque habían visto mi obra.

10 P ër dyzet vjet e pata neveri atë brez dhe thashë: "Janë një popull me zemër të përdalë dhe nuk i njohin rrugët e mia.

Por cuarenta años me repugnó aquella generación, y dije: Es un pueblo que se desvía en su corazón y no conocen mis caminos.

11 P randaj u betova në zemërimin tim: Nuk do të hyjnë në prehjen time".

Por tanto, juré en mi ira: Ciertamente no entrarán en mi reposo.