1 " Jam neveritur nga jeta ime; do të shfryj lirisht vajtimin tim, duke folur në trishtimin e shpirtit tim!

Tendo tédio ã minha vida; darei livre curso ã minha queixa, falarei na amargura da minha alma:

2 D o t’i them Perëndisë: "Mos më dëno! Bëmë të ditur pse grindesh me mua.

Direi a Deus: Não me condenes; faze-me saber por que contendes comigo.

3 A të duket mirë të shtypësh, të përçmosh veprën e duarve të tua dhe të tregohesh në favor të qëllimeve të njerëzve të këqij?

Tens prazer em oprimir, em desprezar a obra das tuas mãos e favorecer o desígnio dos ímpios?

4 A ke sy prej mishi, apo shikon edhe ti si shikon njeriu?

Tens tu olhos de carne? Ou vês tu como vê o homem?

5 A janë vallë ditët e tua si ditët e një të vdekshmi, vitet e tua si ditët e një njeriu,

São os teus dias como os dias do homem? Ou são os teus anos como os anos de um homem,

6 s epse ti duhet të hetosh lidhur me fajin tim dhe të kërkosh mëkatin tim,

para te informares da minha iniqüidade, e averiguares o meu pecado,

7 m egjithëse e di që nuk jam fajtor dhe që nuk ka njeri që mund të më çlirojë nga dora jote?

ainda que tu sabes que eu não sou ímpio, e que não há ninguém que possa livrar-me da tua mão?

8 D uart e tua më kanë bërë dhe më kanë dhënë trajtë por tani ti kërkon të më zhdukësh.

As tuas mãos me fizeram e me deram forma; e te voltas agora para me consumir?

9 M baj mend, të lutem, që më ke modeluar si argjila, dhe do të më bësh të kthehem në pluhur!

Lembra-te, pois, de que do barro me formaste; e queres fazer-me tornar ao pó?

10 A nuk më ke derdhur vallë si qumështi dhe më ke piksur si djathi?

Não me vazaste como leite, e não me coalhaste como queijo?

11 T i më ke veshur me lëkurë dhe me mish, më ke thurur me kocka dhe me nerva.

De pele e carne me vestiste, e de ossos e nervos me teceste.

12 M ë ke dhënë jetë dhe dashamirësi, dhe providenca jote është kujdesur për frymën time,

Vida e misericórdia me tens concedido, e a tua providência me tem conservado o espírito.

13 p or këto gjëra i fshihje në zemrën tënde; tani unë e di që ti mendoje një gjë të tillë.

Contudo ocultaste estas coisas no teu coração; bem sei que isso foi o teu desígnio.

14 N ë qoftë se mëkatoj, ti më ndjek me sy dhe nuk më lë të pandëshkuar për fajin tim.

Se eu pecar, tu me observas, e da minha iniqüidade não me absolverás.

15 N ë qoftë se jam i keq, mjerë unë! Edhe sikur të jem i drejtë, nuk do të guxoja të ngrija kokën, i ngopur siç jam nga poshtërsia dhe duke parë mjerimin tim.

Se for ímpio, ai de mim! Se for justo, não poderei levantar a minha cabeça, estando farto de ignomínia, e de contemplar a minha miséria.

16 N ë rast se ngre kryet, ti më ndjek si luani, duke kryer përsëri mrekulli kundër meje.

Se a minha cabeça se exaltar, tu me caças como a um leão feroz; e de novo fazes maravilhas contra mim.

17 T i i përtërin dëshmitarët kundër meje, e shton zemërimin tënd kundër meje dhe trupa gjithnjë të reja më sulmojnë.

Tu renovas contra mim as tuas testemunhas, e multiplicas contra mim a tua ira; reveses e combate estão comigo.

18 P se, pra, më nxore nga barku? Të kisha vdekur, pa më parë sy njeriu!

Por que, pois, me tiraste da madre? Ah! se então tivera expirado, e olhos nenhuns me vissem!

19 D o të kisha qenë sikur të mos kisha ekzistuar kurrë, i mbartur nga barku në varr.

Então fora como se nunca houvera sido; e da madre teria sido levado para a sepultura.

20 A nuk janë vallë të pakta ditët e mia? Jepi fund, pra, lërmë të qetë që të mund ta mbledh pak veten;

Não são poucos os meus dias? Cessa, pois, e deixa-me, para que por um pouco eu tome alento;

21 p ara se të shkoj për të mos u kthyer më, drejt vendit të errësirës dhe të hijes së vdekjes,

antes que me vá para o lugar de que não voltarei, para a terra da escuridão e das densas trevas,

22 t ë vendit të territ dhe të errësirës së madhe të hijes së vdekjes, ku ka vetëm pështjellim, ku madje edhe drita është si errësira".

terra escuríssima, como a própria escuridão, terra da sombra trevosa e do caos, e onde a própria luz é como a escuridão.