1 T endo tédio ã minha vida; darei livre curso ã minha queixa, falarei na amargura da minha alma:

"Jam neveritur nga jeta ime; do të shfryj lirisht vajtimin tim, duke folur në trishtimin e shpirtit tim!

2 D irei a Deus: Não me condenes; faze-me saber por que contendes comigo.

Do t’i them Perëndisë: "Mos më dëno! Bëmë të ditur pse grindesh me mua.

3 T ens prazer em oprimir, em desprezar a obra das tuas mãos e favorecer o desígnio dos ímpios?

A të duket mirë të shtypësh, të përçmosh veprën e duarve të tua dhe të tregohesh në favor të qëllimeve të njerëzve të këqij?

4 T ens tu olhos de carne? Ou vês tu como vê o homem?

A ke sy prej mishi, apo shikon edhe ti si shikon njeriu?

5 S ão os teus dias como os dias do homem? Ou são os teus anos como os anos de um homem,

A janë vallë ditët e tua si ditët e një të vdekshmi, vitet e tua si ditët e një njeriu,

6 p ara te informares da minha iniqüidade, e averiguares o meu pecado,

sepse ti duhet të hetosh lidhur me fajin tim dhe të kërkosh mëkatin tim,

7 a inda que tu sabes que eu não sou ímpio, e que não há ninguém que possa livrar-me da tua mão?

megjithëse e di që nuk jam fajtor dhe që nuk ka njeri që mund të më çlirojë nga dora jote?

8 A s tuas mãos me fizeram e me deram forma; e te voltas agora para me consumir?

Duart e tua më kanë bërë dhe më kanë dhënë trajtë por tani ti kërkon të më zhdukësh.

9 L embra-te, pois, de que do barro me formaste; e queres fazer-me tornar ao pó?

Mbaj mend, të lutem, që më ke modeluar si argjila, dhe do të më bësh të kthehem në pluhur!

10 N ão me vazaste como leite, e não me coalhaste como queijo?

A nuk më ke derdhur vallë si qumështi dhe më ke piksur si djathi?

11 D e pele e carne me vestiste, e de ossos e nervos me teceste.

Ti më ke veshur me lëkurë dhe me mish, më ke thurur me kocka dhe me nerva.

12 V ida e misericórdia me tens concedido, e a tua providência me tem conservado o espírito.

Më ke dhënë jetë dhe dashamirësi, dhe providenca jote është kujdesur për frymën time,

13 C ontudo ocultaste estas coisas no teu coração; bem sei que isso foi o teu desígnio.

por këto gjëra i fshihje në zemrën tënde; tani unë e di që ti mendoje një gjë të tillë.

14 S e eu pecar, tu me observas, e da minha iniqüidade não me absolverás.

Në qoftë se mëkatoj, ti më ndjek me sy dhe nuk më lë të pandëshkuar për fajin tim.

15 S e for ímpio, ai de mim! Se for justo, não poderei levantar a minha cabeça, estando farto de ignomínia, e de contemplar a minha miséria.

Në qoftë se jam i keq, mjerë unë! Edhe sikur të jem i drejtë, nuk do të guxoja të ngrija kokën, i ngopur siç jam nga poshtërsia dhe duke parë mjerimin tim.

16 S e a minha cabeça se exaltar, tu me caças como a um leão feroz; e de novo fazes maravilhas contra mim.

Në rast se ngre kryet, ti më ndjek si luani, duke kryer përsëri mrekulli kundër meje.

17 T u renovas contra mim as tuas testemunhas, e multiplicas contra mim a tua ira; reveses e combate estão comigo.

Ti i përtërin dëshmitarët kundër meje, e shton zemërimin tënd kundër meje dhe trupa gjithnjë të reja më sulmojnë.

18 P or que, pois, me tiraste da madre? Ah! se então tivera expirado, e olhos nenhuns me vissem!

Pse, pra, më nxore nga barku? Të kisha vdekur, pa më parë sy njeriu!

19 E ntão fora como se nunca houvera sido; e da madre teria sido levado para a sepultura.

Do të kisha qenë sikur të mos kisha ekzistuar kurrë, i mbartur nga barku në varr.

20 N ão são poucos os meus dias? Cessa, pois, e deixa-me, para que por um pouco eu tome alento;

A nuk janë vallë të pakta ditët e mia? Jepi fund, pra, lërmë të qetë që të mund ta mbledh pak veten;

21 a ntes que me vá para o lugar de que não voltarei, para a terra da escuridão e das densas trevas,

para se të shkoj për të mos u kthyer më, drejt vendit të errësirës dhe të hijes së vdekjes,

22 t erra escuríssima, como a própria escuridão, terra da sombra trevosa e do caos, e onde a própria luz é como a escuridão.

të vendit të territ dhe të errësirës së madhe të hijes së vdekjes, ku ka vetëm pështjellim, ku madje edhe drita është si errësira".