1 E STA mi alma aburrida de mi vida: Daré yo suelta á mi queja sobre mí, Hablaré con amargura de mi alma.

"Jam neveritur nga jeta ime; do të shfryj lirisht vajtimin tim, duke folur në trishtimin e shpirtit tim!

2 D iré á Dios: no me condenes; Hazme entender por qué pleiteas conmigo.

Do t’i them Perëndisë: "Mos më dëno! Bëmë të ditur pse grindesh me mua.

3 ¿ Parécete bien que oprimas, Que deseches la obra de tus manos, Y que resplandezcas sobre el consejo de los impíos?

A të duket mirë të shtypësh, të përçmosh veprën e duarve të tua dhe të tregohesh në favor të qëllimeve të njerëzve të këqij?

4 ¿ Tienes tú ojos de carne? ¿Ves tú como ve el hombre?

A ke sy prej mishi, apo shikon edhe ti si shikon njeriu?

5 ¿ Son tus días como los días del hombre, O tus años como los tiempos humanos,

A janë vallë ditët e tua si ditët e një të vdekshmi, vitet e tua si ditët e një njeriu,

6 P ara que inquieras mi iniquidad, Y busques mi pecado,

sepse ti duhet të hetosh lidhur me fajin tim dhe të kërkosh mëkatin tim,

7 S obre saber tú que no soy impío, Y que no hay quien de tu mano libre?

megjithëse e di që nuk jam fajtor dhe që nuk ka njeri që mund të më çlirojë nga dora jote?

8 T us manos me formaron y me compusieron Todo en contorno: ¿y así me deshaces?

Duart e tua më kanë bërë dhe më kanë dhënë trajtë por tani ti kërkon të më zhdukësh.

9 A cuérdate ahora que como á lodo me diste forma: ¿Y en polvo me has de tornar?

Mbaj mend, të lutem, që më ke modeluar si argjila, dhe do të më bësh të kthehem në pluhur!

10 ¿ No me fundiste como leche, Y como un queso me cuajaste?

A nuk më ke derdhur vallë si qumështi dhe më ke piksur si djathi?

11 V estísteme de piel y carne, Y cubrísteme de huesos y nervios.

Ti më ke veshur me lëkurë dhe me mish, më ke thurur me kocka dhe me nerva.

12 V ida y misericordia me concediste, Y tu visitación guardó mi espíritu.

Më ke dhënë jetë dhe dashamirësi, dhe providenca jote është kujdesur për frymën time,

13 Y estas cosas tienes guardadas en tu corazón; Yo sé que esto está cerca de ti.

por këto gjëra i fshihje në zemrën tënde; tani unë e di që ti mendoje një gjë të tillë.

14 S i pequé, tú me has observado, Y no me limpias de mi iniquidad.

Në qoftë se mëkatoj, ti më ndjek me sy dhe nuk më lë të pandëshkuar për fajin tim.

15 S i fuere malo, ­ay de mí! Y si fuere justo, no levantaré mi cabeza, Estando harto de deshonra, Y de verme afligido.

Në qoftë se jam i keq, mjerë unë! Edhe sikur të jem i drejtë, nuk do të guxoja të ngrija kokën, i ngopur siç jam nga poshtërsia dhe duke parë mjerimin tim.

16 Y subirá de punto, pues me cazas como á león, Y tornas á hacer en mí maravillas.

Në rast se ngre kryet, ti më ndjek si luani, duke kryer përsëri mrekulli kundër meje.

17 R enuevas contra mí tus plagas, Y aumentas conmigo tu furor, Remudándose sobre mí ejércitos.

Ti i përtërin dëshmitarët kundër meje, e shton zemërimin tënd kundër meje dhe trupa gjithnjë të reja më sulmojnë.

18 ¿ Por qué me sacaste de la matriz? Habría yo espirado, y no me vieran ojos.

Pse, pra, më nxore nga barku? Të kisha vdekur, pa më parë sy njeriu!

19 F uera, como si nunca hubiera sido, Llevado desde el vientre á la sepultura.

Do të kisha qenë sikur të mos kisha ekzistuar kurrë, i mbartur nga barku në varr.

20 ¿ No son mis días poca cosa? Cesa pues, y déjame, para que me conforte un poco.

A nuk janë vallë të pakta ditët e mia? Jepi fund, pra, lërmë të qetë që të mund ta mbledh pak veten;

21 A ntes que vaya para no volver, A la tierra de tinieblas y de sombra de muerte;

para se të shkoj për të mos u kthyer më, drejt vendit të errësirës dhe të hijes së vdekjes,

22 T ierra de oscuridad, lóbrega Como sombra de muerte, sin orden, Y que aparece como la oscuridad misma.

të vendit të territ dhe të errësirës së madhe të hijes së vdekjes, ku ka vetëm pështjellim, ku madje edhe drita është si errësira".