1 “ Hastiado estoy de mi vida: Daré rienda suelta a mi queja, Hablaré en la amargura de mi alma.

"Jam neveritur nga jeta ime; do të shfryj lirisht vajtimin tim, duke folur në trishtimin e shpirtit tim!

2 L e diré a Dios: ‘No me condenes, Hazme saber que tienes contra mí.

Do t’i them Perëndisë: "Mos më dëno! Bëmë të ditur pse grindesh me mua.

3 ¿ Es justo para Ti oprimir, Rechazar la obra de Tus manos, Y mirar con favor los designios de los malos ?

A të duket mirë të shtypësh, të përçmosh veprën e duarve të tua dhe të tregohesh në favor të qëllimeve të njerëzve të këqij?

4 ¿ Acaso tienes Tú ojos de carne, O ves como el hombre ve ?

A ke sy prej mishi, apo shikon edhe ti si shikon njeriu?

5 ¿ Son Tus días como los días de un mortal, O Tus años como los años del hombre,

A janë vallë ditët e tua si ditët e një të vdekshmi, vitet e tua si ditët e një njeriu,

6 P ara que andes averiguando mi culpa, Y buscando mi pecado ?

sepse ti duhet të hetosh lidhur me fajin tim dhe të kërkosh mëkatin tim,

7 S egún Tu conocimiento ciertamente no soy culpable; Sin embargo no hay salvación de Tu mano.

megjithëse e di që nuk jam fajtor dhe që nuk ka njeri që mund të më çlirojë nga dora jote?

8 T us manos me formaron y me hicieron, ¿Y me destruirás ?

Duart e tua më kanë bërë dhe më kanë dhënë trajtë por tani ti kërkon të më zhdukësh.

9 A cuérdate ahora que me has modelado como a barro, ¿Y me harás volver al polvo ?

Mbaj mend, të lutem, që më ke modeluar si argjila, dhe do të më bësh të kthehem në pluhur!

10 ¿ No me derramaste como leche, Y como queso me cuajaste?

A nuk më ke derdhur vallë si qumështi dhe më ke piksur si djathi?

11 ¿ No me vestiste de piel y de carne, Y me entretejiste con huesos y tendones?

Ti më ke veshur me lëkurë dhe me mish, më ke thurur me kocka dhe me nerva.

12 V ida y misericordia me has concedido, Y Tu cuidado ha guardado mi espíritu.

Më ke dhënë jetë dhe dashamirësi, dhe providenca jote është kujdesur për frymën time,

13 S in embargo, tienes escondidas estas cosas en Tu corazón, Yo sé que esto está dentro de Ti:

por këto gjëra i fshihje në zemrën tënde; tani unë e di që ti mendoje një gjë të tillë.

14 S i pecara, me lo tomarías en cuenta, Y no me absolverías de mi culpa.

Në qoftë se mëkatoj, ti më ndjek me sy dhe nuk më lë të pandëshkuar për fajin tim.

15 S i soy malvado, ¡ay de mí!, Y si soy justo, no me atrevo a levantar la cabeza. Estoy lleno de deshonra y consciente de mi aflicción.

Në qoftë se jam i keq, mjerë unë! Edhe sikur të jem i drejtë, nuk do të guxoja të ngrija kokën, i ngopur siç jam nga poshtërsia dhe duke parë mjerimin tim.

16 S i mi cabeza se levantara, como león me cazarías, Y mostrarías Tu poder contra mí.

Në rast se ngre kryet, ti më ndjek si luani, duke kryer përsëri mrekulli kundër meje.

17 R enuevas Tus pruebas contra mí, Y Te ensañas conmigo; Tropas de relevo vienen contra mí.

Ti i përtërin dëshmitarët kundër meje, e shton zemërimin tënd kundër meje dhe trupa gjithnjë të reja më sulmojnë.

18 ¿ Por qué, pues, me sacaste de la matriz? ¡Ojalá que hubiera muerto y nadie me hubiera visto!

Pse, pra, më nxore nga barku? Të kisha vdekur, pa më parë sy njeriu!

19 S ería como si no hubiera existido, Llevado del vientre a la sepultura.’

Do të kisha qenë sikur të mos kisha ekzistuar kurrë, i mbartur nga barku në varr.

20 ¿ No dejará El en paz mis breves días ? Apártate de mí para que me consuele un poco

A nuk janë vallë të pakta ditët e mia? Jepi fund, pra, lërmë të qetë që të mund ta mbledh pak veten;

21 A ntes que me vaya, para no volver, A la tierra de tinieblas y de sombras profundas;

para se të shkoj për të mos u kthyer më, drejt vendit të errësirës dhe të hijes së vdekjes,

22 T ierra tan lóbrega como las mismas tinieblas, De sombras profundas, sin orden, Y donde la luz es como las tinieblas.”

të vendit të territ dhe të errësirës së madhe të hijes së vdekjes, ku ka vetëm pështjellim, ku madje edhe drita është si errësira".