1 S alva, Señor, porque el piadoso deja de ser; Porque los fieles desaparecen de entre los hijos de los hombres.

Na shpëto, o Zot, sepse njerëz të devotshëm ka më pak, dhe ata që thonë të vërtetën janë zhdukur në mes të bijve të njerëzve.

2 F alsedad habla cada uno a su prójimo; Hablan con labios lisonjeros y con doblez de corazón.

Secili gënjen të afërmin e tij dhe flet me buzë lajkatare dhe me zemër të zhdyzuar.

3 C orte el Señor todo labio lisonjero, La lengua que habla con exageración;

Zoti i preftë të gjitha buzët lajkatare dhe gjuhën që flet me krenari,

4 A los que han dicho: “Con nuestra lengua prevaleceremos, Nuestros labios nos defienden; ¿quién es señor sobre nosotros ?”

të atyre që thonë: "Me gjuhën tonë do të sundojmë; buzët tona na përkasin neve; kush është zot mbi ne?".

5 “ Por la desolación del afligido, por los gemidos del menesteroso, Me levantaré ahora,” dice el Señor; “lo pondré en la seguridad que anhela.”

"Për shkak të shtypjes së të mjerëve dhe të britmës së nevojtarëve, tani do të çohem," thotë Zoti, "dhe do t’i shpëtoj nga ata që u zënë pusi".

6 L as palabras del Señor son palabras puras, Plata probada en un crisol en la tierra, siete veces refinada.

Fjalët e Zotit janë fjalë të pastra, si argjend i rafinuar në një furrë prej dheu, i pastruar shtatë herë.

7 T ú, Señor, los guardarás; De esta generación los preservarás para siempre.

Ti, o Zot, do t’i mbrosh dhe do t’i ruash, duke filluar nga ky brez përjetë.

8 P or todas partes se pasean los impíos, Cuando la maldad es exaltada entre los hijos de los hombres.

Të pabesët sillen pa u ndëshkuar kudo, kur midis bijve të njerëzve lavdërohet e keqja.