1 “ Yo soy la rosa de Sarón, El lirio de los valles.” EL ESPOSO:

Unë jam trëndafili i Sharonit, zambaku i luginave.

2 “ Como el lirio entre los espinos, Así es mi amada entre las doncellas.” LA ESPOSA:

Si një zambak midis gjembave, ashtu është mikesha ime midis vajzave.

3 “ Como el manzano entre los árboles del bosque, Así es mi amado entre los jóvenes. A su sombra placentera me he sentado, Y su fruto es dulce a mi paladar.

Si një mollë midis pemëve të pyllit kështu është i dashuri im midis të rinjve. Kam dëshëruar shumë të rri në hijen e tij dhe aty jam ulur, fryti i tij ishte i ëmbël në gojën time.

4 E l me ha traído a la sala del banquete, Y su estandarte sobre mí es el amor.

Më çoi në shtëpinë e banketit dhe flamuri i tij mbi mua është dashuria.

5 S usténtenme con tortas de pasas, Reanímenme con manzanas, Porque estoy enferma de amor.

Më mbani me pite rrushi, më përtërini me mollë, sepse unë vuaj nga dashuria.

6 Q ue su izquierda esté bajo mi cabeza Y su derecha me abrace.” EL ESPOSO:

Dora e tij e majtë është poshtë kokës sime, dora e tij e djathtë më përqafon.

7 “ Yo les ruego, oh hijas de Jerusalén, Por las gacelas o por las ciervas del campo, Que no levanten ni despierten a mi amor Hasta que quiera.” LA ESPOSA:

Ju përgjërohem, o bija të Jeruzalemit, për gazelat dhe sutat fushave, mos e ngacmoni dhe mos e zgjoni dashurinë time, deri sa kështu t’i pëlqejë

8 “ ¡Una voz! ¡Mi amado! ¡Miren, él viene, Saltando por los montes, Brincando por los collados!

Ja zëri i të dashurit tim! Ja, ai vjen duke kërcyer mbi malet, duke u hedhur mbi kodrat.

9 M i amado es semejante a una gacela o a un cervatillo. ¡Miren, se detiene detrás de nuestro muro, Mirando por las ventanas, Espiando por las celosías!

I dashuri im i përngjan një gazele apo një dreri të ri. Ja ku është prapa murit tonë, shikon nga dritaret, hedh vështrime nëpërmjet hekurave të tyre.

10 M i amado habló, y me dijo: ‘Levántate, amada mía, hermosa mía, Y ven conmigo.

I dashuri im më ka folur dhe më ka thënë: "Çohu, mikja ime, e bukura ime, dhe eja!

11 P ues mira, ha pasado el invierno, Ha cesado la lluvia y se ha ido.

Sepse, ja, dimri ka kaluar, shiu pushoi, iku.

12 H an aparecido las flores en la tierra; Ha llegado el tiempo de podar las vides, Y se oye la voz de la tórtola en nuestra tierra.

Lulet duken mbi tokë, koha e të kënduarit erdhi, dhe në vendin tonë dëgjohet zëri i turtulleshës.

13 ‘ La higuera ha madurado sus higos, Y las vides en flor han esparcido su fragancia. ¡Levántate amada mía, hermosa mía, Y ven conmigo!’” EL ESPOSO:

Fiku nxjerr fiqtë e tij të papjekur, vreshtat në lulëzim përhapin një aromë të këndshme. Çohu, mikja ime, e bukura ime, dhe eja.

14 “ Paloma mía, en las grietas de la peña, En lo secreto de la senda escarpada, Déjame ver tu semblante, Déjame oír tu voz; Porque tu voz es dulce, Y precioso tu semblante.” EL CORO:

O pëllumbesha ime, që rri në të çarat e shkëmbinjve, në strukat e rrëmoreve, ma trego fytyrën tënde, më bëj ta dëgjoj zërin tënd, sepse zëri yt është i këndshëm dhe fytyra jote është e hijshme".

15 “ Agarren las zorras, Las zorras pequeñas que arruinan las viñas, Pues nuestras viñas están en flor.” LA ESPOSA:

I zini dhelprat, dhelprat e vogla që dëmtojnë vreshtat, sepse vreshtat tona janë në lulëzim.

16 “ Mi amado es mío, y yo soy suya; él apacienta su rebaño entre los lirios.

I dashuri im është imi, dhe unë jam e tij; ai e kullot kopenë midis zambakëve.

17 H asta que sople la brisa del día y huyan las sombras, Vuelve, amado mío, y sé semejante a una gacela O a un cervatillo sobre los montes de Beter.”

Para se të fryjë flladi i ditës dhe hijet të ikin, kthehu, i dashuri im, dhe sillu si një gazelë o një drenushë mbi malet që na ndajnë.