1 А з съм роза Саронова и крем в долината.

Unë jam trëndafili i Sharonit, zambaku i luginave.

2 К акто е кремът между тръните, така е любимата ми между дъщерите.

Si një zambak midis gjembave, ashtu është mikesha ime midis vajzave.

3 К акто ябълката между дърветата на градината, така е възлюбеният ми между синовете; пожелах сянката му и седнах под нея, и плодът му беше сладък в устата ми.

Si një mollë midis pemëve të pyllit kështu është i dashuri im midis të rinjve. Kam dëshëruar shumë të rri në hijen e tij dhe aty jam ulur, fryti i tij ishte i ëmbël në gojën time.

4 Д оведе ме в дома на пируването и знамето му над мене беше любов.

Më çoi në shtëpinë e banketit dhe flamuri i tij mbi mua është dashuria.

5 П одкрепете ме с млинчета, разхладете ме с ябълки, защото съм ранена от любов.

Më mbani me pite rrushi, më përtërini me mollë, sepse unë vuaj nga dashuria.

6 Л явата му ръка е под главата ми и дясната му ръка ме прегръща.

Dora e tij e majtë është poshtë kokës sime, dora e tij e djathtë më përqafon.

7 З аклевам ви, йерусалимски дъщери, в сърните и в полските елени: да не възбудите и да не събудите любовта ми, преди да пожелае. Втора песен (2: 8-3: 5) Красотата на любовта

Ju përgjërohem, o bija të Jeruzalemit, për gazelat dhe sutat fushave, mos e ngacmoni dhe mos e zgjoni dashurinë time, deri sa kështu t’i pëlqejë

8 Г ласът на възлюбения ми! Ето, той иде, скача по горите, играе по хълмовете.

Ja zëri i të dashurit tim! Ja, ai vjen duke kërcyer mbi malet, duke u hedhur mbi kodrat.

9 В ъзлюбеният ми прилича на сърна или на млад елен; ето, стои зад стената ни, гледа в прозорците, надзърта през решетките.

I dashuri im i përngjan një gazele apo një dreri të ri. Ja ku është prapa murit tonë, shikon nga dritaret, hedh vështrime nëpërmjet hekurave të tyre.

10 В ъзлюбеният ми проговаря и ми казва: Стани, любима моя, прекрасна моя, и ела;

I dashuri im më ka folur dhe më ka thënë: "Çohu, mikja ime, e bukura ime, dhe eja!

11 з ащото, ето, зимата измина и дъждът престана и си отиде;

Sepse, ja, dimri ka kaluar, shiu pushoi, iku.

12 ц ветята се явяват по земята, дойде време птиците да пеят и гласът на гургулицата се чува по нашата земя;

Lulet duken mbi tokë, koha e të kënduarit erdhi, dhe në vendin tonë dëgjohet zëri i turtulleshës.

13 п о смокинята зреят първите ѝ смокини и лозята цъфтят и издават благоухание. Стани, любима моя, прекрасна моя, и ела.

Fiku nxjerr fiqtë e tij të papjekur, vreshtat në lulëzim përhapin një aromë të këndshme. Çohu, mikja ime, e bukura ime, dhe eja.

14 О , гълъбице моя, в пукнатините на скалата, в скришните места на стръмнините нека видя лицето ти, нека чуя гласа ти; защото гласът ти е сладък и лицето ти прекрасно.

O pëllumbesha ime, që rri në të çarat e shkëmbinjve, në strukat e rrëmoreve, ma trego fytyrën tënde, më bëj ta dëgjoj zërin tënd, sepse zëri yt është i këndshëm dhe fytyra jote është e hijshme".

15 Х ванете ни лисиците, малките лисици, които погубват лозята; защото лозята ни цъфтят.

I zini dhelprat, dhelprat e vogla që dëmtojnë vreshtat, sepse vreshtat tona janë në lulëzim.

16 В ъзлюбеният ми е мой - и аз съм негова; пасе стадото си между кремовете.

I dashuri im është imi, dhe unë jam e tij; ai e kullot kopenë midis zambakëve.

17 Д окато повее дневният хладен ветрец и побегнат сенките, върни се, възлюбени мой, и бъди като сърничка или млад елен по назъбените планини.

Para se të fryjë flladi i ditës dhe hijet të ikin, kthehu, i dashuri im, dhe sillu si një gazelë o një drenushë mbi malet që na ndajnë.