1 С лед това Йов отвори устата си и прокле деня си.

Atëherë Jobi hapi gojën dhe mallkoi ditën e lindjes së tij.

2 Й ов проговори:

Kështu Jobi mori fjalën dhe tha:

3 Д а погине денят, в който се родих, и нощта, в която бе казано: Роди се мъжко.

"Humbtë dita në të cilën linda dhe nata që tha: "U ngjiz një mashkull!".

4 Д а бъде тъмнина онзи ден; Бог да не го зачита отгоре и да не изгрее на него светлина.

Ajo ditë u bëftë terr, mos u kujdesoftë për të Perëndia nga lart, dhe mos shkëlqeftë mbi të drita!

5 Т ъмнина и мрачна сянка да го обладаят; облак да седи на него; всичко, което помрачава деня, нека го направи ужасен.

E marrshin përsëri terri dhe hija e vdekjes, qëndroftë mbi të një re, furtuna e ditës e tmerroftë!

6 Т ъмнина да обладае онази нощ; да не се брои между дните на годината, да не влезе в числото на месеците.

Atë natë e marrtë terri, mos hyftë në ditët e vitit, mos hyftë në llogaritjen e muajve!

7 Е то, пуста да остане онази нощ; радостен глас да не дойде в нея.

Po, ajo natë qoftë natë shterpe, mos depërtoftë në të asnjë britmë gëzimi.

8 Д а я прокълнат онези, които кълнат дните, онези, които са изкусни да събудят левиатана.

E mallkofshin ata që mallkojnë ditën, ata që janë gati të zgjojnë Leviathanin.

9 Д а изгаснат звездите на вечерта ѝ; да очаква светлина и да я няма, и да не види първите лъчи на зората;

U errësofshin yjet e muzgut të tij, le të presë dritën; por mos e pastë fare dhe mos paftë ditën që agon,

10 з ащото не затвори вратата на майчината ми утроба и не скри скръбта от очите ми.

sepse nuk e mbylli portën e barkut të nënës sime dhe nuk ua fshehu dhembjen syve të mi.

11 З ащо не умрях при раждането и не издъхнах, щом излязох от утробата?

Pse nuk vdiqa në barkun e nënës sime? Pse nuk vdiqa sapo dola nga barku i saj?

12 З ащо ме приеха коленете? Или защо гърдите, за да суча?

Pse vallë më kanë pritur gjunjët, dhe sisët për të pirë?

13 З ащото сега щях да лежа и да почивам; щях да спя; тогава щях да съм в покой.

Po, tani do të dergjesha i qetë, do të flija dhe do të pushoja,

14 З аедно с царе и съветници на земята, които си градят пусти стълбове;

bashkë me mbretërit dhe me këshilltarët e dheut, që kanë ndërtuar për vete rrënoja të shkretuara,

15 и ли с князе, които имаха злато, които напълниха къщите си със сребро;

ose bashkë me princat që kishin ar ose që mbushën me argjend pallatet e tyre.

16 и ли като скрито пометнато, нямаше да ме има, както младенци, които светлина не са видели.

Ose pse nuk qeshë si një dështim i fshehur, si fëmijët që nuk e kanë parë kurrë dritën?

17 Т ам нечестивите престават да смущават и там уморените се успокояват.

Atje poshtë të këqinjtë nuk brengosen më, atje poshtë çlodhen të lodhurit.

18 З аедно се успокояват и пленниците, не чуват гласа на насилника.

Atje poshtë të burgosurit janë të qetë bashkë, dhe nuk e dëgjojnë më zërin e xhelatit.

19 Т ам са малък и голям; и слугата е свободен от господаря си.

Atje poshtë ka të vegjël dhe të mëdhenj, dhe skllavi është i lirë nga pronari i tij.

20 З ащо се дава светлина на злощастния и живот на огорчения в душата,

Pse t’i japësh dritë fatkeqit dhe jetën atij që ka shpirtin në hidhërim,

21 к оито копнеят за смъртта и я няма, ако и да копаят за нея повече, отколкото за скрити съкровища -

të cilët presin vdekjen që nuk vjen, dhe e kërkojnë më tepër se thesaret e fshehura;

22 к оито много се радват и веселят, когато намерят гроба?

gëzohen shumë dhe ngazëllojnë kur gjejnë varrin?

23 З ащо се дава светлина на човека, чийто път е скрит и който Бог е преградил?

Pse të lindë një njeri rruga e të cilit është fshehur, dhe që Perëndia e ka rrethuar nga çdo anë?

24 З ащото вместо ядене идва ми въздишка; и стенанията ми се изливат като вода.

Në vend që të ushqehem, unë psherëtij, dhe rënkimet e mia burojnë si uji.

25 З ащото онова, от което се боях, ми се случи; и онова, от което треперех, се стовари върху мене.

Sepse ajo që më tremb më shumë më bie mbi krye, dhe ajo që më tmerron më ndodh.

26 Н е бях на мир, нито на покой, нито в охолност; но пак смущение ме нападна.

Nuk kam qetësi, nuk kam prehje, por më pushton shqetësimi".