1 Д ухът ми чезне, дните ми гаснат, мене вече гробът чака.

"Fryma ime u copëtua, ditët po më shuhen, varri po më pret.

2 С игурно ми се присмиват; и окото ми трябва постоянно да гледа огорченията им!

A nuk jam i rrethuar nga njerëz që më përqeshin. Syri im ndalet mbi fyerjet e tyre.

3 Д ай, моля, поръчителство; стани ми поръчител при Себе Си; кой друг би дал ръка за мене,

Më jep, pra, një peng pranë teje, përndryshe kush do të më shtrëngonte dorën si garant?

4 з ащото си скрил сърцето им от разум, затова няма да ги възвисиш.

Nga që i ke penguar mendjet e tyre të kuptojnë, prandaj nuk do t’i bësh të triumfojnë.

5 К ойто заради плячка предава приятели, очите на децата му ще изтекат.

Kush i tradhton miqtë deri sa t’i grabisë, ka për t’i parë më pak sytë e fëmijëve të tij.

6 Т ой ме е поставил и поговорка на народа; и за укор станах аз пред тях.

Por unë prej tij jam bërë gazi i popujve dhe jam katandisur në një njeri të cilin e pështyjnë në fytyrë.

7 П омрачиха очите ми от скръб и всичките ми телесни части станаха като сянка.

Syri më erret për shkak të dhembjes dhe tërë gjymtyrët e mia nuk janë veçse hije.

8 П равдивите ще се почудят на това и невинният ще се повдигне против нечестивия.

Njerëzit e drejtë habiten nga kjo, dhe i pafajmi ngrihet kundër të pabesit.

9 А праведният ще се държи в пътя си и който има чисти ръце, ще увеличава силата си.

Megjithatë i drejti mbetet i lidhur fort me rrugën e tij, dhe ai që i ka duart e pastra fortësohet gjithnjë e më tepër.

10 А вие всички, моля, пак елате; обаче няма да мога да намеря между вас един разумен.

Sa për ju të gjithë, kthehuni, ejani, pra, sepse midis jush nuk po gjej asnjë njeri të urtë.

11 Д ните ми преминаха; намеренията ми и желанията на сърцето ми пресъхнаха.

Ditët e mia shkuan dhe planet e mia u prishën, pikërisht ato dëshira që unë ushqeja në zemër.

12 Н ощта скоро ще замести деня; светлината е близо до тъмнината.

Ata e ndërrojnë natën në ditë, "drita është afër," thonë, për shkak të errësirës.

13 А ко очаквам преизподнята за мое жилище, ако съм постлал постелката си в тъмнината,

Në rast se e pres Sheolin si shtëpinë time në rast se e shtrij shtrojen time në terr,

14 а ко съм викал към тлението: Баща си ми ти, - към червеите: Майка и сестра сте ми,

në rast se i them vendvarrit: "Ti je ati im," dhe krimbave: "Jeni nëna ime dhe motra ime,"

15 т о къде е сега надеждата ми? Да! Кой ще види надеждата ми?

ku është, pra, shpresa ime? Kush mund të dallojë ndonjë shpresë për mua?

16 П ри вратите на преизподнята ще слезе тя, когато едновременно ще има покой в пръстта.

A do të zbres vallë në portat e Sheolit, kur do të gjejmë bashkë prehje në pluhur?".