1 Н о сега ми се подсмиват по-младите от мене, чиито бащи не бих приел да сложа с кучетата на стадото си;

"Tani përkundrazi më të rinjtë se unë më përqeshin, ata që etërit e tyre nuk do të kishin pranuar t’i vija midis qenve të kopesë sime.

2 з ащото в какво можеше да ме ползва силата на ръцете им - хора, чиято жизненост беше изчезнала?

Fundja, për çfarë do të më shërbente forca e duarve të tyre? Fuqia e tyre është shkatërruar.

3 О т немотия и глад те бяха измършавели; гризеха изсушената земя, отдавна пуста и опустошена;

Të sfilitur nga mizerja dhe nga uria, ikin natën në shketëtirën e shkretuar dhe shterpë,

4 м ежду храстите късаха слез и корените на хвойна им бяха за храна.

duke shkulur bar të hidhur pranë gëmushave dhe rrënjë gjineshtre për ushqimin e tyre.

5 Б яха изгонени измежду хората, които викаха след тях като след крадци.

Janë përzënë nga mjediset prej njerëzve që ulërijnë prapa tyre si të ishin vjedhës.

6 Ж ивееха в пукнатините на долините, в дупките на земята и на скалите.

Janë të detyruar të jetojnë në skërkat e luginave, në shpellat e tokës dhe midis shkëmbinjve;

7 Р евяха между храстите. събираха се под тръните;

ulërijnë midis kaçubeve dhe shtrëngohen bashkë nën ferrishtat;

8 б езумни и безчестни, те бяха изгонени от земята.

njerëz budallenj, po, njerëz pa vlerë, të dëbuar nga vendi i tyre.

9 А сега аз им станах песен, още съм им и за поговорка.

Tani jam bërë kënga e tyre e talljes, po, jam bërë gazi i tyre.

10 Г нусят се от мен, отдалечават се от мен и не се свенят да плюят в лицето ми.

Kanë tmerr nga unë, rrinë larg meje dhe nuk ngurrojnë të më pështyjnë në fytyrë.

11 Т ъй като Бог е съсипал достолепието ми и ме е смирил, то и те се разюздаха пред мен.

Meqenëse Perëndia ka lëshuar disi litarin e çadrës sime dhe më ka poshtëruar, ata kanë thyer çdo fre para meje.

12 О тдясно въстават тези изроди, тласкат краката ми и приготвят против мене гибелните си намерения,

Këta zuzarë çohen në të djathtën time, i shtyjnë larg këmbët e mia dhe përgatitin kundër meje rrugët që të më shkatërrojnë.

13 р азвалят пътя ми, увеличават нещастието ми, и то без да имат помощници.

Prishin rrugën time, keqësojnë fatkeqësinë time, megjithëse askush nuk i ndihmon.

14 И дват като през широк пролом; гибелно се нахвърлят върху мен.

Afrohen si nëpërmjet një të çare të madhe, sulen kundër meje si një stuhi.

15 У жаси се обърнаха върху мене; като вятър гонят достолепието ми; и благополучието ми премина като облак.

Më sulmojnë tmerre; gjuajnë nderin tim si era, dhe begatia ime zhdavaritet si një re.

16 И сега душата ми се излива в мене; скръбни дни ме постигнаха.

Unë shkrihem përbrenda, dhe ditët e hidhërimit më kanë pushtuar.

17 П рез нощта костите ми се пронизват в мен и жилите ми не си почиват.

Natën ndjej sikur më shpojnë kockat, dhe dhembjet më brejnë pa pushim.

18 С амо с голямо усилие се променя дрехата ми; тя ме стяга, както яката на хитона ми.

Nga dhuna e madhe rrobat e mia deformohen, më shtrëngojnë përreth si jaka e mantelit tim.

19 Б ог ме е хвърлил в калта; и аз съм заприличал на пръст и прах.

Ai më ka hedhur në baltë dhe jam bërë si pluhuri dhe hiri,

20 В икам към Тебе, но не ми отговаряш; стоя - и Ти просто ме поглеждаш.

Unë të bërtas ty, dhe ti nuk më përgjigjesh; të rri përpara, por ti rri duke më shikuar.

21 О бърнал си се да се показваш жесток към мене; с мощната Си ръка враждуваш срещу мен;

Je bërë mizor me mua; më përndjek me fuqinë e dorës sate.

22 и здигаш ме, понасяш ме по вятъра и ме стопяваш в бурята.

Më ngre lart mbi erën, bën që të eci kaluar mbi të dhe më zhduk në stuhi.

23 З ная наистина, че ще ме докараш до смърт и до дома, който е определен за всички живи.

E di në të vërtetë që ti më çon në vdekje, në shtëpinë ku mblidhen gjithë të gjallët.

24 О баче в падането си човек няма ли да простре ръка или да нададе вик в бедствието си?

me siguri nuk do ta shtrijë dorën e tij te varri, megjithëse në fatkeqësinë e tij bërtet për të kërkuar ndihmë.

25 Н е плаках ли аз за онзи, който беше отруден? И не се ли наскърби душата ми за сиромаха?

A nuk kam qarë vallë për atë që ishte në fatkeqësi, dhe a nuk jam hidhëruar për të varfrin?

26 К огато очаквах доброто, тогава дойде злото; и когато чаках светлината, тогава дойде тъмнината.

Kur prisja të mirën, erdhi e keqja; kur prisja dritën, erdhi errësira.

27 Ч ервата ми кипят и не си почиват; скръбни дни ме постигнаха.

Zorrët e mia ziejnë pa pushim, kanë ardhur për mua ditë vuajtjesh.

28 Х одя почернял, но не от слънцето; ставам в събранието и викам за помощ.

Shkoj rreth e qark i nxirë, krejt, por jo nga dielli; ngrihem në kuvend dhe bërtas për të kërkuar ndihmë.

29 С танах брат на чакалите и другар на щраусите.

Jam bërë vëlla me çakallin dhe shok me strucin.

30 К ожата ми почерня на мен и костите ми изгоряха от огън.

Lëkura ime që më mbulon është nxirë dhe kockat e mia digjen nga nxehtësia.

31 З атова арфата ми се измени в ридание и свирката ми - в глас на плачещи.

Qestja ime shërben vetëm për vajtime dhe flauti im për tinguj vajtues.