1 ( По слав. 89.) Молитва на Божия човек Моисей. Господи, Ти си ни бил обиталище от род в род,

O Zot, ti ke qenë për ne një strehë brez pas brezi.

2 п реди да се родят планините и да си дал съществуване на земята и вселената, отвека и довека Ти си Бог.

Para se të kishin lindur malet dhe para se ti të kishe formuar tokën dhe botën, madje nga mot dhe përjetë ti je Perëndia.

3 П ревръщаш човека в пръст и казваш: Върнете се, човешки синове.

Ti e kthen njeriun në pluhur dhe thua: "Kthehuni, o bij të njerëzve".

4 З ащото хиляда години са пред Тебе като вчерашния ден, който е преминал, и като нощна стража.

Sepse një mijë vjet në sytë e tu janë si dita e djeshme që ka kaluar, ose sikur të gdhish një natë.

5 К ато с порой ги завличаш; те стават като сън; сутрин са като трева, която пораства;

Ti i përlan si një përmbytje. Ato janë si një ëndërr, janë si barr që gjelbëron në mëngjes.

6 с утрин цъфти и расте; вечер се окосява и изсъхва.

Në mëngjes ai lulëzon dhe gjelbëron, në mbrëmje kositet dhe thahet.

7 З ащото се довършваме от Твоя гняв и от негодуванието Ти сме смутени.

Sepse jemi të konsumuar nga zemërimi yt dhe jemi të tmerruar nga tërbimi yt.

8 П оложил си беззаконията ни пред Себе Си, тайните ни грехове - в светлината на лицето Си.

Ti i vë fajet tona para teje, mëkatet tona të fshehta në dritën e fytyrës sate.

9 П онеже всичките ни дни преминават с гнева Ти, свършваме годините си като въздишка.

Sepse tërë ditët tona zhduken në zemërimin tënd; ne po i mbarojmë vitet tona si një psherëtimë.

10 Д ните на живота ни са естествено седемдесет години или даже, където има сила, осемдесет години; но и най-добрите от тях са труд и скръб, защото бързо преминават и ние отлитаме.

Ditët e viteve tona shkojnë deri në shtatëdhjetë vjet dhe për më të fortët në tetëdhjetë, por ajo që përbën krenarinë e tyre nuk është veçse mundim dhe dëshirë për t’u dukur, sepse kalon me të shpejtë dhe ne fluturojmë tutje.

11 К ой знае силата на гнева Ти и на негодуванието Ти според дължимия на Тебе страх?

Kush e njeh forcën e zemërimit tënd dhe mërinë tënde sipas frikës që duhet pasur prej teje?

12 Н аучи ни така да броим дните си, че да придобием мъдро сърце.

Na mëso, pra, të numërojmë ditët tona për të pasur një zemër të urtë.

13 В ърни се, Господи; докога? И дано се разкаеш за скърбите на слугите Си.

Kthehu, o Zot! Deri kur? Dhe ki mëshirë për shërbëtorët e tu.

14 Н асити ни рано с милостта Си, за да се радваме и веселим през всичките си дни.

Na ngop në mëngjes me mirësinë tënde, dhe ne do të ngazëllojmë dhe do të kënaqemi në të gjitha ditët tona.

15 Р азвесели ни съразмерно с дните, в които си ни наскърбявал, и с годините, в които сме виждали зло.

Na gëzo në përpjestim me ditët që na ke pikëlluar dhe në kompensim të viteve që kemi vuajtur nga fatkeqësitë.

16 Н ека се яви Твоето дело на слугите Ти и Твоята слава - върху децата им.

Qoftë e qartë vepra jote shërbëtorëve të tu dhe lavdia jote bijve të tyre.

17 И нека бъде върху нас благоволението на Господа, нашия Бог, да ни ръководи; и утвърждавай за нас делото на ръцете ни. Да! Делото на ръцете ни - утвърждавай го.

Hiri i Zotit Perëndisë tonë qoftë mbi ne dhe e bëftë të qëndrueshme veprën e duarve tona; po, bëje të qëndrueshme veprën e duarve tona.