1 O Zot, ti ke qenë për ne një strehë brez pas brezi.

2 P ara se të kishin lindur malet dhe para se ti të kishe formuar tokën dhe botën, madje nga mot dhe përjetë ti je Perëndia.

3 T i e kthen njeriun në pluhur dhe thua: "Kthehuni, o bij të njerëzve".

4 S epse një mijë vjet në sytë e tu janë si dita e djeshme që ka kaluar, ose sikur të gdhish një natë.

5 T i i përlan si një përmbytje. Ato janë si një ëndërr, janë si barr që gjelbëron në mëngjes.

6 N ë mëngjes ai lulëzon dhe gjelbëron, në mbrëmje kositet dhe thahet.

7 S epse jemi të konsumuar nga zemërimi yt dhe jemi të tmerruar nga tërbimi yt.

8 T i i vë fajet tona para teje, mëkatet tona të fshehta në dritën e fytyrës sate.

9 S epse tërë ditët tona zhduken në zemërimin tënd; ne po i mbarojmë vitet tona si një psherëtimë.

10 D itët e viteve tona shkojnë deri në shtatëdhjetë vjet dhe për më të fortët në tetëdhjetë, por ajo që përbën krenarinë e tyre nuk është veçse mundim dhe dëshirë për t’u dukur, sepse kalon me të shpejtë dhe ne fluturojmë tutje.

11 K ush e njeh forcën e zemërimit tënd dhe mërinë tënde sipas frikës që duhet pasur prej teje?

12 N a mëso, pra, të numërojmë ditët tona për të pasur një zemër të urtë.

13 K thehu, o Zot! Deri kur? Dhe ki mëshirë për shërbëtorët e tu.

14 N a ngop në mëngjes me mirësinë tënde, dhe ne do të ngazëllojmë dhe do të kënaqemi në të gjitha ditët tona.

15 N a gëzo në përpjestim me ditët që na ke pikëlluar dhe në kompensim të viteve që kemi vuajtur nga fatkeqësitë.

16 Q oftë e qartë vepra jote shërbëtorëve të tu dhe lavdia jote bijve të tyre.

17 H iri i Zotit Perëndisë tonë qoftë mbi ne dhe e bëftë të qëndrueshme veprën e duarve tona; po, bëje të qëndrueshme veprën e duarve tona.