1 N ë atë kohë Herodi, tetrarku, mori vesh famën e Jezusit,

2 d he u tha shërbëtorëve të vet: “Ky është Gjon Pagëzori; ai u ngjall së vdekuri dhe prandaj fuqitë e mbinatyrshme veprojnë në të.”

3 H erodi, në fakt, e kishte arrestuar Gjonin, i kishte hedhur prangat dhe e kishte futur në burg, për shkak të Herodiadës, gruas së Filipit, vëllait të vet.

4 S epse Gjoni i thoshte: “Nuk është e lejueshme të bashkëjetosh me të!.”

5 D he, ndonëse donte ta vriste, Herodi kishte frikë nga populli që e konsideronte Gjonin profet.

6 K ur po festohej ditëlindja e Herodit, e bija e Herodiadës vallëzoi përpara tij dhe i pëlqeu Herodit

7 a q shumë, sa ai i premtoi asaj me betim se do t’i jepte çfarëdo që t’i kërkonte.

8 D he ajo, e shtyrë nga e ëma, tha: “Ma jep këtu, mbi një pjatë, kokën e Gjon Pagëzorit.”

9 M bretit i erdhi keq, po për shkak të betimit dhe të ftuarve që ishin me të në tryezë, urdhëroi që t’ia japin.

10 K ështu dërgoi dikë për t’i prerë kokën Gjon Pagëzorit në burg;

11 d he kokën e tij e prunë mbi një pjatë dhe ia dhanë vajzës; ajo ia çoi s’ëmës.

12 P astaj erdhën dishepujt e tij, e morën trupin dhe e varrosën, mandej ata shkuan dhe ia treguan ngjarjen Jezusit.

13 K ur Jezusi i dëgjoi këto, u nis që andej me një barkë dhe u tërhoq në vetmi, në një vend të shkretë. Dhe turmat, kur e morën vesh, e ndiqnin në këmbë nga qytetet.

14 D he Jezusi, kur doli nga barka, pa një turmë të madhe, pati dhembshuri për të dhe shëroi ata që ishin të sëmurë.

15 P astaj në mbrëmje dishepujt e tij iu afruan dhe i thanë: “Ky vend është i shkretë dhe u bë vonë; lejo turmat të shkojnë nëpër fshatra për të blerë ushqime.”

16 P or Jezusi u tha atyre: “Nuk është nevoja të shkojnë; u jepni juve të hanë.”

17 D he ata i thanë: “Ne këtu nuk kemi tjetër përveç pesë bukë dhe dy peshq.”

18 D he ai u tha: “M’i sillni këtu.”

19 A tëherë i urdhëroi që turmat të ulen mbi bar; pastaj i mori pesë bukët dhe dy peshqit dhe, pasi i çoi sytë drejt qiellit, i bekoi; i ndau bukët dhe ua dha dishepujve, dhe dishepujt turmave.

20 D he të gjithë hëngrën dhe u ngopën; pastaj dishepujt mblodhën tepricat në dymbëdhjetë kosha plot.

21 D he ata që hëngrën ishin rreth pesë mijë burra, pa i numëruar gratë dhe fëmijët.

22 F ill pas kësaj Jezusi i detyroi dishepujt e vet të hyjnë në barkë dhe t’i prijnë në bregun tjetër, deri sa ai t’i lëshojë turmat.

23 M basi i nisi ato, u ngjit vetëm mbi mal për t’u lutur. Dhe kur u ngrys ai gjëndej aty, i vetëm fare.

24 N dërkaq barka ndodhej në mes të detit; dhe përplasej nga valët sepse era i ishte e kundërt.

25 N ë rojën e katërt të natës, Jezusi shkoi drejt tyre, duke ecur mbi det.

26 D ishepujt duke parë atë që po ecte mbi det, u trembën dhe thanë: “Éshtë një fantazmë!.” Dhe filluan të bërtasin nga frika;

27 p or menjëherë Jezusi u foli atyre duke thënë: “Qetësohuni; jam unë, mos kini frikë!.”

28 D he Pjetri, duke u përgjigjur tha: “Zot, nëse je ti, më urdhëro të vij te ti mbi ujëra.”

29 A i tha: “Eja!.” Dhe Pjetri zbriti nga barka dhe eci mbi ujëra, për të shkuar te Jezusi.

30 P or, duke parë erën e fortë, kishte frikë, dhe duke filluar të fundosej, bërtiti duke thënë: “O Zot, shpëtomë!.”

31 D he Jezusi ia zgjati menjëherë dorën, e zuri dhe i tha: “O njeri besimpak, pse dyshove?.”

32 P astaj, kur hynë në barkë, era pushoi.

33 A tëherë ata që ishin në barkë erdhën dhe e adhuruan, duke thënë: “Me të vërtetë ti je Biri i Perëndisë!.”

34 P astaj, mbasi dolën në bregun tjetër, erdhën në krahinën e Gjenezaretit.

35 D he njerëzit e atij vendi, sapo e njohën, e përhapën fjalën në gjithë krahinën përreth; dhe i sollën të gjithë të sëmurët;

36 d he iu lutën që të mund t’i preknin të paktën cepin e rrobes së tij; dhe të gjithë ata që e prekën u shëruan plotësisht.