1 U në do të të kremtoj, o Zot, me gjithë zemër, do të tregoj tërë mrekullitë e tua.

2 U në do të gëzohem dhe do të kënaqem me ty; do t’i këndoj lëvdime në emrin tënd, o Shumë i Larti.

3 S epse armiqtë e mi tërhiqen, bien dhe vdesin para teje.

4 T i në fakt ke përkrahur ndershmërinë time dhe çështjen time; je ulur mbi fronin si një gjyqtar i drejtë.

5 K e qortuar kombet, ke shkatërruar të pabesin, ke fshirë emrat e tyre për gjithnjë.

6 A rmiku është zhdukur, i kapur nga një pikëllim i përjetshëm! Dhe qyteteve që ti ke shkatërruar i është zhdukur edhe kujtimi.

7 P or Zoti mbetet përjetë; ai ka vendosur fronin e tij për të gjykuar.

8 A i do ta gjykojë botën me drejtësi, do t’i gjykojë popujt me paanësi.

9 Z oti do të jetë strehim i papushtueshëm për të shtypurin, një strehim i papushtueshëm në kohë ngushtice.

10 D he ata që e njohin emrin tënd do të kenë besim te ti, sepse ti, o Zot, nuk i braktis ata që të kërkojnë.

11 K ëndojini lavde Zotit që banon në Sion; u njoftoni popujve veprat e tij.

12 S epse ai që kërkon arësyen e gjakut i mban mënd ata; ai nuk e harron britmën e të pikëlluarve.

13 K i mëshirë për mua, o Zot, ti që më ke rilartuar nga portat e vdekjes, shiko pikëllimin që më shkaktojnë ata që më urrejnë,

14 m e qëllim që unë të kem mundësi të tregoj të gjitha lavdet e tua dhe në portat e bijës së Sionit të mund të kremtoj për çlirimin tënd.

15 K ombet janë zhytur në gropën që kishin hapur; këmba e tyre është kapur në rrjetën që kishin fshehur.

16 Z oti u bë i njohur me anë të gjykimit që ka dhënë; i pabesi u kap në lakun e veprës së duarve të tij. (Interlud. Sela)

17 T ë pabesët do të zbresin në Sheol; po, të gjitha kombet që harrojnë Perëndinë.

18 S epse nevojtari nuk do të harrohet përjetë; shpresa e të shtypurve nuk do të zhduket përjetë.

19 Ç ohu, o Zot, mos lejo që vdekatari të ketë epërsi; kombet të gjykohen para teje.

20 O Zot, kallu frikën; bëj që kombet të pranojnë se janë vetëm vdekatarë. (Sela)