1 O Perëndi i hakmarrjes, o Zot, Perëndi i hakmarrjeve, shkëlqe.

2 Ç ohu, o gjykatës i tokës, dhe jepu shpërblimin mëndjemëdhenjve.

3 D eri kur të pabesët, o Zot, deri kur të pabesët do të triumfojnë?

4 A ta vjellin fjalë dhe mbajnë fjalime të paturpshme; të gjithë ata që kryejnë paudhësi flasin me arrogancë.

5 A ta marrin nëpër këmbë popullin tënd, o Zot, dhe shtypin trashëgiminë tënde.

6 V rasin gruan e ve dhe të huajin, dhe vrasin jetimët,

7 d he thonë: "Zoti nuk shikon, Perëndia i Jakobit nuk kupton".

8 K ërkoni të kuptoni, o njerëz të pamend midis popullit; dhe ju budallenj, kur do të bëheni të zgjuar?

9 A i që ka vënë veshin, a nuk dëgjon? Ai që ka formuar syrin, a nuk shikon?

10 A i që ndreq kombet, a nuk do t’i dënojë ata, ai që i mëson diturinë njeriut?

11 Z oti i njeh mendimet e njeriut dhe e di që nuk janë veçse kotësi.

12 L um ai njeri që ti ndreq, o Zot, dhe që ti mëson sipas ligjit tënd,

13 p ër t’i dhënë prehje në ditët e fatkeqësisë, deri sa t’i hapet gropa të pabesit.

14 S epse Zoti nuk ka për të hedhur poshtë popullin e tij dhe nuk ka për të braktisur trashëgiminë e tij.

15 G jykimi do të mbështetet përsëri mbi drejtësinë, dhe tërë ata që janë të drejtë nga zemra do t’i shkojnë pas.

16 K ush do të ngrihet në favorin tim kundër njerëzve të këqij? Kush do të më dalë krah kundër atyre që kryejnë paudhësi?

17 N ë qoftë se Zoti nuk do të më kishte ndihmuar, do të kisha përfunduar shpejt në vendin e heshtjes.

18 K ur thashë: "Këmba ime ngurron," mirësia jote, o Zot, më ka përkrahur.

19 K ur një numër i madh shqetësimesh më mbysnin, përdëllimet e tua më jepnin zemër.

20 D o të jetë vallë aleati yt gjykata e padrejtë, që thur padrejtësi në emër të ligjit?

21 A ta mblidhen tok kundër të drejtit dhe dënojnë gjakun e pafajshëm.

22 P or Zoti është kështjella ime dhe Perëndia im është kalaja në të cilën gjej strehë.

23 A i do të lëshojë mbi ta ligësinë e tyre dhe do t’i bëjë të vdesin për shkak të paudhësisë së tyre; Zoti, Perëndia ynë, do t’i shkatërrojë.