1 F jalët e urta të Salomonit, birit të Davidit, mbret i Izraelit,

2 p ër të njohur diturinë dhe për të mësuar gjykimet e mënçura;

3 p ër të ditur si të veprosh me urti, me drejtësi, me gjykim dhe ndershmëri,

4 p ër t’u dhënë shkathtësi njerëzve të thjeshtë, njohje dhe reflektim të riut.

5 I urti do të dëgjojë dhe do të rritë diturinë e tij; njeriu i zgjuar do të përfitojë këshilla të urta,

6 p ër të kuptuar një sentencë dhe një enigmë, fjalët e të urtëve dhe thëniet e tyre të errëta.

7 F rika e Zotit është fillimi i njohjes; por njerëzit e pamend përçmojnë diturinë dhe arsimin.

8 D ëgjo, o biri im, mësimet e atit tënd dhe mos i lër pas dore mësimet e nënes sate,

9 s epse janë një nur që zbukuron kokën tënde dhe një stoli në qafën tënde.

10 B iri im, në qoftë se mëkatarët duan të të mashtrojnë, mos prano,

11 n ë qoftë se thonë: "Eja me ne; kemi ngritur një pritë për të derdhur gjak; i ngritëm gracka të pafajmit pa ndonjë shkak;

12 l e t’i kapërdimë të gjallë, ashtu si Sheoli, tërësisht si ata që zbresin në gropë;

13 n e do të gjejmë lloj-lloj pasurish të çmueshme, do t’i mbushim shtëpitë tona me plaçka;

14 t i do ta hedhësh në short pjesën tënde me ne, dhe të gjithë ne do të kemi një qese të vetme";

15 b iri im, mos shko me ta në po atë rrugë, ndale hapin nga shtegu i tyre,

16 s epse këmbët e tyre turren drejt së keqes dhe ata nxitojnë të derdhin gjak.

17 S htrihet më kot rrjeta përpara çdo lloji zogjsh;

18 p or këta kurdisin prita kundër gjakut të vet dhe ngrenë kurthe kundër vetë jetës së tyre.

19 T ë tilla janë rrugët e çdo njeriu të etur për pasuri; ajo ia heq jetën atyre që e kanë.

20 D ituria bërtet nëpër rrugë, zëri i saj dëgjohet nëpër sheshe;

21 a jo thërret në vendet ku ka turma dhe ligjëron në hyrje të portave të qytetit;

22 " Deri kur, o njerëz të thjeshtë, do t’ju pëlqejë thjeshtësia dhe tallësit do të kënaqen duke u tallur dhe budallenjtë do të urrejnë dijen?

23 E jani në vete nga qortimi im; ja, unë do të derdh mbi ju Frymën time dhe do t’ju bëj të njohura fjalët e mia.

24 S epse unë thirra dhe ju nuk keni dashur, shtriva dorën time dhe askush prej jush nuk i kushtoi vëmendje,

25 p ërkundrazi hodhët poshtë të gjitha këshillat e mia dhe nuk pranuat ndreqjen time,

26 e dhe unë do të qesh me fatkeqësinë tuaj, do të tallem kur të vijë ajo që ju druani,

27 k ur ajo që druani të vijë si një furtunë, dhe fatkeqësia juaj të vijë si një stuhi, kur t’ju mbulojnë fatkeqësia dhe ankthi.

28 A tëherë ata do të më thërrasin mua, por unë nuk do të përgjigjem; do të më kërkojnë me kujdes, por nuk do të më gjejnë.

29 S epse kanë urryer dijen dhe nuk kanë zgjedhur frikën e Zotit,

30 n uk kanë dashur të pranojnë këshillën time dhe kanë përbuzur të gjitha qortimet e mia.

31 P randaj do të hanë frytin e sjelljes së tyre dhe do të ngopen me këshillat e tyre.

32 S epse përdalja e njerëzve të thjeshtë i vret dhe qetësia e rreme e budallenjve i zhduk;

33 p or ai që më dëgjon do të banojë një vend të sigurt, do të jetë me të vërtetë i qetë, pa frikë nga çfarëdo e keqe".