1 A tëherë Elifazi nga Temani u përgjigj dhe tha:

2 " Një njeri i urtë a përgjigjet vallë me njohuri të kota, dhe a mbushet me erëra lindore?

3 D iskuton vallë me ligjërata boshe dhe me fjalë që nuk shërbejnë për asgjë?

4 P o, ti heq mëshirën dhe eliminon lutjen përpara Perëndisë.

5 S epse prapësia jote t’i sugjeron fjalët dhe ti po zgjedh gjuhën e dinakëve.

6 J o unë, por vetë goja jote të dënon, dhe vetë buzët e tua dëshmojnë kundër teje.

7 A je ti vallë i pari njeri që ka lindur apo je formuar përpara kodrave?

8 A e ke dëgjuar ti këshillën sekrete të Perëndisë apo vetëm ti zotëroke diturinë?

9 Ç farë di ti që ne nuk e dimë, ose çfarë kupton ti që nuk e kuptojmë edhe ne?

10 M idis nesh ka njerëz flokëbardhë dhe pleq më të thinjur se ati yt.

11 T ë duken gjëra të vogla përdëllimet e Perëndisë dhe fjalët e ëmbla që të drejton ty?

12 P se, pra, zemra jote të çon larg dhe pse sytë e tu vetëtijnë,

13 d uke e drejtuar zemërimin tënd kundër Perëndisë dhe duke nxjerrë nga goja jote fjalë të tilla?".

14 " Ç’është njeriu që ta konsiderojë veten të pastër dhe i linduri nga një grua për të qenë i drejtë?

15 J a, Perëndia nuk u zë besë as shenjtorëve të tij dhe qiejt nuk janë të pastër në sytë e tij;

16 a q më pak një qenie e neveritshme dhe e korruptuar, njeriu, që e pi paudhësinë sikur të ishte ujë!

17 D ua të të flas, më dëgjo; do të të tregoj atë që kam parë,

18 a të që të urtit tregojnë pa fshehur asgjë nga sa kanë dëgjuar prej etërve të tyre,

19 t ë cilëve vetëm iu dha ky vend dhe pa praninë e asnjë të huaji në radhët e tyre.

20 I keqi heq dhembje tërë jetën e tij dhe vitet e caktuara për tiranin janë të numëruara.

21 Z hurma të llahtarshme arrijnë në veshët e tij, dhe në kohën e bollëkut i sulet rrënuesi.

22 N uk ka shpresë kthimi nga errësira, dhe shpata e pret.

23 E ndet e kërkon bukë, po ku mund ta gjejë? Ai e di se dita e territ është përgatitur në krah të tij.

24 F atkeqësia dhe ankthi i shtien frikë, e sulmojnë si një mbret gati për betejë,

25 s epse ka shtrirë dorën e tij kundër Perëndisë, ka sfiduar të Plotfuqishmin,

26 d uke u hedhur me kokëfortësi kundër tij me mburojat e tij të zbukuruara me tokëza.

27 N donëse fytyra e tij është e mbuluar me dhjamë dhe ijet e tij janë fryrë nga shëndoshja e tepërt;

28 a i banon në qytete të shkretuara, në shtëpi të pabanuara që do të katandisen në grumbuj gërmadhash.

29 A i nuk do të pasurohet dhe fati i tij nuk ka për të vazhduar, as edhe pasuria e tij nuk do të shtohet mbi tokë.

30 N uk do të arrijë të çlirohet nga terri, flaka do të thajë lastarët e tij, dhe do të çohet larg nga fryma e gojës së tij.

31 T ë mos mbështetet te kotësia; duke gënjyer veten, sepse kotësia ka për të qenë shpërblimi i tij.

32 D o të kryhet para kohe, dhe degët e tij nuk do të gjelbërojnë më.

33 D o të jetë si një hardhi nga e cila merret rrushi ende i papjekur, si ulliri nga i cili shkundet lulja.

34 S epse familja e hipokritëve do të jetë shterpë dhe zjarri do të përpijë çadrat e njeriut të korruptuar.

35 A ta sajojnë paudhësinë dhe shkaktojnë shkatërrimin; në gjirin e tyre bluhet mashtrimi.