1 A tëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

2 " Po, unë e di që është kështu, por si mund të jetë i drejtë njeriu përpara Perëndisë?

3 N ë rast se dikush dëshiron të diskutojë me të, nuk mund t’i përgjigjet veçse një herë mbi një mijë.

4 P erëndia është i urtë nga zemra dhe i fuqishëm nga forca, kush, pra, u fortësua kundër tij dhe i shkoi mbarë?

5 A i vendos malet dhe ato nuk e dijnë që ai i përmbys në zemërimin e tij.

6 A i e tund dheun nga vendi i tij, dhe kollonat e tij dridhen.

7 U rdhëron diellin, dhe ai nuk lind, dhe vulos yjet.

8 I vetëm shpalos qiejt dhe ecën mbi valët e larta të detit.

9 K a bërë Arushën dhe Orionin, Plejadat dhe krahinat e jugut.

10 A i bën gjëra të mëdha dhe që nuk mund të hetohen, po, mrekulli të panumërta.

11 J a, më kalon afër dhe nuk e shoh, kalon tutje dhe nuk e kuptoj.

12 J a, ai kap gjahun dhe kush mund t’ia rimarrë? Kush mund t’i thotë: Çfarë po bën??".

13 P erëndia nuk e tërheq zemërimin e tij; poshtë tij përkulen ndihmësit e Rahabit.

14 S i mund t’i përgjigjem, pra, dhe të zgjedh fjalët e mia për të diskutuar me të?

15 E dhe sikur të kisha të drejtë, nuk do të kisha mundësi t’i përgjigjem, por do t’i kërkoja mëshirë gjyqtarit tim.

16 N ë rast se unë e thërres dhe ai më përgjigjet, nuk mund të besoj akoma se e ka dëgjuar zërin tim,

17 a i, që më godet me furtunën, dhe i shumëzon plagët e mia pa shkak.

18 N uk më lë të marr frymë, përkundrazi më mbush me hidhërime.

19 E dhe në qoftë se bëhet fjalë për forcën, ja, ai është i fuqishëm; por sa për gjykimin, kush do të më caktojë një ditë për t’u paraqitur?

20 E dhe sikur të isha i drejtë, vetë të folurit tim do të më dënonte; edhe sikur të isha i ndershëm, ai do të provonte se jam i çoroditur.

21 J am i ndershëm, por nuk e çmoj fare veten time dhe e përçmoj jetën time.

22 É shtë e njëjta gjë, prandaj them: "Ai shkatërron njeriun e ndershëm dhe të keqin".

23 N ë qoftë se një fatkeqësi mbjell papritur vdekjen, ai qesh me vuajtjen e të pafajmëve.

24 T oka u është dhënë në dorë të këqijve; ai u vesh sytë gjyqtarëve të saj; po të mos jetë ai, kush mund të ishte, pra?

25 T ani ditët e mia kalojnë më shpejt se një vrapues, ikin pa parë asnjë të mirë.

26 I kin shpejt si anijet prej xunkthi, si shqiponja që sulet mbi gjahun e vet.

27 N ë qoftë se them: "Dua ta harroj vajtimin, ta lë pamjen time të trishtuar dhe të tregohem i gëzuar,"

28 m ë hyn frika për të gjitha dhembjet e mia; e di mirë që ti nuk do të më konsiderosh të pafajshëm.

29 N ë qoftë se jam i dënuar tanimë, pse të lodhem më kot?

30 E dhe sikur të lahesha me borë dhe të pastroja duart e mia me sodë,

31 t i do të më hidhje në baltën e një grope, edhe vetë rrobat e mia do të më kishin lemeri.

32 N ë të vërtetë ai nuk është një njeri si unë, të cilit mund t’i përgjigjemi dhe të dalim në gjyq bashkë.

33 N uk ka asnjë arbitër midis nesh, që të vërë dorën mbi ne të dy.

34 L e të largojë nga unë shkopin e tij, tmerri i tij të mos më trembë.

35 A tëherë do të mund të flas pa pasur frikë prej tij, sepse nuk jam kështu me veten time.