1 M ëkati i të pabesit i thotë zemrës sime: "Nuk ekziston asnjë frikë nga Perëndia përpara syve të tij.

2 S epse ai gënjen veten e tij në kërkimin e fajit që ka kryer në urrejtjen ndaj tij.

3 F jalët e gojës së tij janë paudhësi dhe mashtrim; ai ka pushuar së qeni i urtë dhe nuk bën më të mira.

4 A i thur paudhësi në shtratin e tij; vihet në një rrugë që nuk është e mirë dhe që nuk e dënon të keqen".

5 O Zot, mirësia jote arrin deri në qiell dhe besnikëria jote deri te retë.

6 D rejtësia jote është si malet e Perëndisë, dhe gjykimet e tua janë si një humnerë e madhe. O Zot, ti ruan njerëz dhe kafshë.

7 O Perëndi, sa e çmuar është mirësia jote! Prandaj bijtë e njerëzve gjejnë strehë nën hijen e krahëve të tu;

8 a ta ngopen me bollëkun e shtëpisë sate, dhe ti u heq etjen në përroin e kënaqësive të tua.

9 S epse pranë teje është burimi i jetës, dhe me anë të dritës sate ne shohim dritën.

10 Z gjate mirësinë tënde ndaj atyre që të njohin dhe drejtësinë tënde ndaj atyre që janë të drejtë nga zemra.

11 M os më vëntë këmbën kryelarti dhe dora e të pabesit mos më marrtë me vete.

12 J a, ata që kryejnë paudhësi kanë rënë; i kanë rrëzuar për tokë dhe nuk mund të ringjallen përsëri.