1 D ëgjoni gjithë popujt, vini veshin, o banorë të botës,
2 q ofshin njerëz të popullit dhe fisnikë, të pasur dhe të varfër tok.
3 N ga goja ime do të dalin fjalë diturie dhe kredhja në mendime e zemrës sime do të sjellë mirëkuptim.
4 U në do ta ndjek një proverb, do ta paraqes enigmën time me harpë.
5 P se duhet të kem frikë nga ditët e fatkeqësisë, kur më rrethon ligësia e kundërshtarëve të mi,
6 a ta që kanë besim në pasuritë e tyre dhe mburren me bollëkun e pasurisë së tyre?
7 A snjeri nuk mund të shpengojë kurrsesi vëllanë e tij, as t’i japë Perëndisë çmimin e shpengimit të tij,
8 s epse shpengimi i shpirtit të tij është shumë i shtrenjtë, dhe çmimi i saj nuk do të mjaftonte kurrë,
9 p ër të bërë që ai të jetojë përjetë dhe të mos shohë gropën.
10 N ë fakt të gjithë shohin që njerëzit e urtë vdesin dhe që po në atë mënyrë vdesin njerëzit e pamend a mendjeshkurtër, duke ua lënë të tjerëve pasuritë e tyre.
11 M e mendjen e tyre ata pandehin se shtëpitë e tyre do të qëndrojnë për gjithnjë, që banesat e tyre janë të përjetshme; dhe kështu u vënë tokave emrin e tyre.
12 M egjithatë edhe njeriu që jeton në mes të pasurive nuk e ka të gjatë; ai është njëlloj si kafshët që mbarojnë.
13 K jo është sjellja e njerëzve pa mend dhe e atyre që u shkojnë dhe miratojnë fjalimet e tyre. (Sela)
14 S htyhen si dele në drejtim të Sheolit; vdekja do t’i përpijë dhe në mëngjes njerëzit e drejtë do të sundojnë mbi ta. Luksi i tyre do të marrë fund në Sheol, larg banesës së tyre.
15 P or Perëndia im do ta shpengojë shpirtin tim nga pushteti i Sheolit, sepse ai do të më pranojë. (Sela)
16 M os kij frikë kur dikush pasurohet, kur lavdia e shtëpisë së tij rritet,
17 s epse kur do të vdesë, nuk do të marrë asgjë me vete; lavdia e tij nuk do të zbresë pas tij.
18 E dhe në se në jetë e ndjente veten të lumtur (në fakt njerëzia të lavdëron kur pasurohesh),
19 a i do të arrijë brezin e etërve të tij, që nuk do ta shohin kurrë më dritën.
20 N jeriu që jeton në mes të pasurive pa pasur gjykim është njëlloj si kafshët që zhduken.